Titel: 
Maan
Auteur: Lucinda Riley
Serie: Zeven zussen #5
Uitgever: Xander Uitgevers
Vertaling: Dieuwke van der Veen, Erica Disco
Publicatiedatum: januari 2019
Aantal bladzijdes: 547 (e-pub)
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Lucinda Riley schreef op haar vierentwintigste haar eerste roman. De boeken van Lucinda zijn vertaald in 25 talen en in 36 landen uitgegeven. Riley woont met haar gezin in North Norfolk, Engeland.
Achterflap:
Na de dood van haar vader vertrekt Tiggy D’Aplièse naar de afgelegen bossen van Schotland om daar te doen wat ze het liefste doet: werken met dieren. Ze komt terecht op het landgoed van de intrigerende maar moeilijk te doorgronden Charlie Kinnaird. Op het landgoed leert Tiggy de oude Chilly kennen, die haar vertelt dat ze een speciale gave heeft en dat het lot bepaald heeft dat hij haar op het pad van haar verleden zal brengen. Hij stuurt haar naar het Spaanse Granada om daar het spoor van de zigeunergemeenschap van Sacromonte te volgen. Wat is haar connectie met de fenomenale flamencodanseres La Candela? Langzaamaan ontrafelt Tiggy haar exotische maar gecompliceerde verleden. Tegelijkertijd krijgt ze kans haar eigen bijzondere gave steeds verder te ontwikkelen. Maar wanneer het lot een onverwachte wending neemt, zal ze moeten beslissen of ze in Granada blijft, of teruggaat naar Kinnaird, en Charlie… De zeven zussen – Maan is het vijfde deel uit de zevendelige serie over liefde, verlies en de zoektocht naar wie je werkelijk bent.
Mijn mening:
Zodra je start in Maan voelt het weer als thuiskomen. Het verhaal van Tiggy sluit naadloos aan op de voorgaande delen. Inmiddels weet je als lezer hoe de zoektochten van de dochters D’Aplièse in zijn werk gaan, elk verhaal is op dezelfde manier opgebouwd. Er wordt geswitcht tussen heden en verleden en er worden steeds andere landen aan het geheel toegevoegd, het is als het ware een reis om de wereld. Toch lukt het Lucinda steeds om de lezer van de eerste tot de laatste bladzijde aan haar lippen te laten hangen. Ondanks dat je wel weet welke kant het op zal gaan, hoe de vork precies in de steel zit wordt pas in de laatste hoofdstukken onthuld.
In Maan heeft Riley het karakter van Tiggy een extra boost gegeven vanwege haar speciale gave, als lezer ben ik meestal niet zo gecharmeerd van dit onderwerp maar hier was het juist passend. Elke persoon in het verhaal is speciaal en goed uitgewerkt waardoor je gelijk sympathie voor ze kweekt, of juist niet. De beschrijvingen van zowel het leven in Schotland als Granada zijn echt fenomenaal, alsof je zelf aanwezig bent, je proeft en voelt de sfeer die de omgeving uitstraalt. Granada brengt je terug in de tijd, de armoede overheerst en je voelt de spanning tussen de mensen om een goed leven voor zichzelf op te bouwen. Dit vraagt offers, heel veel offers…
Voor het eerst sinds hij haar had leren kennen, had hij het gevoel dat ze een heimelijke angst met elkaar deelden die niet onder worden gebracht mocht worden en waardoor ze dichter naar elkaar toe waren gegroeid.
Ik merk wel dat ik zo langzamerhand begin te snakken naar een ontknoping van deze geweldige serie. Het voorproefje van Electra heeft me alweer lekker gemaakt maar nog meer snak ik naar wat het zevende deel zal gaan brengen. De schrijfstijl van Lucinda Riley laat je in al haar boeken delen in de liefde die van het verhaal afspat, je krijgt er zelf een heel gelukkig gevoel van.
Maan krijgt van mij wederom de welverdiende 5 sterren.
Bianca
