Titel: Liegbeest 
Auteur: Jet van Vuuren
Genre: Thriller
Uitgeverij: Karakter Uitgevers
Publicatiedatum: januari 2019
Aantal bladzijdes: 304
Recensie: Leontine
Cover
Als ik de cover zie, denk ik niet direct aan een thriller. De “ondertitel” aan de bovenzijde doet toch anders vermoeden. De naam van de auteur is heel groot op de cover geplakt. Een naam als Jet van Vuuren, doet menigeen het boek oppakken in de boekenwinkel.
Auteur
Jet van Vuuren schrijft oer-Hollandse thrillers waarin vrouwen de hoofdrol spelen. Vrouwen met een bepaalde achtergrond, een tikkeltje verknipt, moordlustig, maar toch herkenbaar. Jet schreef een pocket voor Margriet en heeft elf zeer succesvolle titels op haar naam staan. Liegbeest is haar twaalfde thriller.
Achterflap
Jochem Nijhoff is vermogend, drieënveertig, advocaat en een bal. Samen met zijn oud-jaargenoten van het Utrechts studentencorps verheugt hij zich op hun vijfde lustrum dat dit keer in zijn buitenhuis op de Veluwe gevierd wordt. Toch verloopt niet alles even feestelijk als gepland. Vlak voor het lustrum valt een van zijn studievrienden van zijn paard en komt te overlijden. De politie twijfelt over de doodsoorzaak en er volgt een onderzoek.
Kort daarna wordt Jochem met de dood bedreigd en krijgen ook de andere jaargenoten vreemde appjes waaruit blijkt dat iedereen het volgende slachtoffer kan zijn. Jochem geeft zijn secretaresse Roos de opdracht op zoek te gaan naar een betrouwbare poetsvrouw voor
zijn weekendfeestje. Een vrouw die de rotzooi van hem en zijn vriendjes opruimt en tevens haar mond houdt.
Die vrouw is Hannah, een kennis van Roos. Hannah is gescheiden, bijna even oud als Roos en een alleenstaande moeder met een forse hypotheek. Jochem betaalt goed en Hannah kan het geld goed gebruiken. Bovendien kan ze zwijgen, heeft ze tegen Jochem
gezegd toen hij vertelde dat er tijdens het lustrum vaak herinneringen aan hun groentijd worden opgehaald. Maar spreekt Hannah de waarheid als ze zegt haar mond te houden?
En hoe oprecht is Roos naar haar werkgever? Hoe zit het met de leugens van Jochem en zijn vrienden als ze stuk voor stuk iets voor elkaar te verbergen hebben?
Niemand is eerlijk, iedereen liegt; iedereen heeft een reden om te liegen en Hannah nog het meest…
Mijn mening
Jet van Vuuren staat erom bekend dat de hoofdpersonen in haar boeken vaak een beetje verknipt zijn, en een verleden hebben. In Liegbeest is dat niet anders. Jochem is een man die denkt dat letterlijk alles te koop is in de wereld. Hij houdt een feestje met zijn oude studievrienden ter ere van hun vijfde lustrum. Via Roos, de secretaresse van Jochem, wordt Hannah gevraagd om dit weekend als gastvrouw/poetsvrouw op te treden. Zij neemt dit aanbod met beide handen aan. Want Hannah heeft een missie. Maar zij is niet de enige met een geheim.
Het boek begint in november 1993 op de bewuste avond dat een man in elkaar geslagen wordt door een groepje studenten. Daarna switcht de schijfster tussen het heden en het verleden en geeft zo steeds een beetje meer van de puzzel vrij. Hoewel er best een beetje spanning heerst, vind ik de eerste helft van het boek een beetje saai. De spanning zit hem vooral in het feit of Hannah betrapt wordt. En omdat je als lezer vrijwel direct een ongelooflijke hekel aan Jochem krijgt, heb ik niet het gevoel dat ik steeds maar door wil blijven lezen. Toch is er een punt in het boek dat de spanning wel dusdanig wordt dat ik benieuwd begin te worden naar het einde.
De hoofdpersonen blijven allemaal een beetje vlak. Werkelijk iedereen heeft zijn geheimen, en dat zet de vrienden behoorlijk op scherp. Maar meer dan een paar algemene zaken, die nodig zijn voor het verhaal, komen we niet te weten. Ook over Hannah leren we eigenlijk niet veel, behalve dat ze iets naars heeft meegemaakt, waardoor ze is wie ze is. Ze komt bij mij over als een beetje onzeker persoon, terwijl ze toch met een flinke missie naar het buitenhuis is afgereisd.
De hoofdstukken zijn lang. De enige wisselingen zitten tussen het heden en het verleden. Binnen de grote hoofdstukken van het heden, worden stukjes tekst gescheiden met een *. Dit zijn punten dat je kunt “stoppen” met lezen. Echter, ik vind dit zelf minder prettig lezen. Ik heb liever duidelijke hoofdstukken met aantallen.
Het einde viel mij een beetje tegen. Ik had al snel het idee dat het die kant op ging, waardoor het verrassingseffect niet heel groot was. Ik had een flinke plottwist wel aangenaam gevonden.
Spanning: 3,5
Plot: 3
Leesplezier: 3,5
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 3
Psychologie: 3
Ik geef Liegbeest 3 sterren. Liegbeest is zeker geen slecht boek, maar ik had er toch meer van verwacht.
Leontine
