Titel: De stille patiënt
Auteur: Alex Michaeldis
Genre: Thriller
Uitgever: Cargo
Vertaling: Els Franci-Ekeler
Publicatiedatum: februari 2019
Aantal bladzijdes: 352
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Alex Michaelides (Cyprus, 1977) studeerde psychotherapie en werkte in een gesloten inrichting voor jongeren; de ervaring die hij daar opdeed verwerkte hij in dit debuut. De filmrechten voor De stille patiënt werden al voor verschijnen verkocht aan de productiemaatschappij van Brad Pitt.
Achterflap:
Zij is de enige die weet wat er gebeurd is.
Ik ben de enige die haar kan laten praten.
Alicia Berenson lijkt een perfect leven te leiden; ze is kunstenaar, gelukkig getrouwd en woont in een prachtig huis in een goede buurt in Londen. Maar als haar man op een avond thuiskomt doet ze iets verschrikkelijks: ze schiet hem vijf keer in het gezicht. Sindsdien zwijgt ze. Alicia’s weigering om te praten, of een verklaring te geven voor haar daad, maakt de moord op haar man tot een mysterie dat tot de verbeelding spreekt van media en publiek. Haar kunst wordt onbetaalbaar, terwijl Alicia zelf ver van alle media in een psychiatrische inrichting is opgenomen. Psychotherapeut Theo Faber heeft lang moeten wachten voor hij de kans krijgt om Alicia te behandelen. Hij is vastbesloten Alicia aan het praten te krijgen en het motief voor haar daad te achterhalen. Maar met zijn vastberaden zoektocht naar de waarheid brengt hij ook zichzelf in gevaar.
Mijn mening:
De stille patiënt is een realistisch verhaal wat voortgevloeid is uit praktijkervaring, dat herken je gelijk, zeker als je zelf ook in de geestelijke gezondheidszorg werkzaam bent. Het beroep van Michaeldis heeft ervoor gezorgd dat het verhaal zeer geloofwaardig overkomt, zo ook de keuze van de cover, een rustige afbeelding, zowel wazig als strak, precies zoals de psychiatrie in werkelijkheid is. Afwisselend, spannend, het geeft voldoening maar zorgt soms ook voor teleurstelling.
Alicia Berenson wordt (terecht) levenslang opgesloten als blijkt dat zij haar echtgenoot Gabriel in koelen bloede vermoord heeft. De oorzaak van haar zwijgen blijft lang in het ongewisse, doet ze het bewust of onbewust?
Tal van therapiepogingen worden ondernomen om Alicia aan het praten te krijgen maar niets werkt, tot Theo Faber zich in de zaak vastbijt en vastbesloten is de waarheid boven water te krijgen.
Als baby zijn we een onschuldige spons, een schone lei, met niet meer dan de meest basale behoeften: eten, poelen, liefde geven en liefde ontvangen. Maar er kunnen dingen misgaan, afhankelijk van de situatie en het gezin waarin we opgroeien.
De schrijfstijl van Michaeldis weet je direct in het verhaal te trekken, hij heeft gebruik gemaakt van een dagboek waardoor je als lezer langzaam informatie toegespeeld krijgt die ervoor zorgt dat je het boek amper weg kunt leggen. Het dagboek bevat de waarheid, geschreven door Alicia zelf, maar dat moet je dan wel delen met anderen, en als je besluit dat te doen, wie kun je dan vertrouwen?
De stille patiënt is een verhaal wat bol staat van de psychologische gedachtegangen, hierin worden de patiënten maar zeker ook medewerkers niet gespaard. Waar je mee omgaat word je mee besmet is een uitdrukking die tijdens het lezen veel door mijn hoofd spookte.
Het opvangen van smeltende sneeuwvlokken is proberen geluk vast te houden; iets bezitten wat meteen weer verdwijnt.
De ontknoping van De stille patiënt is goed doordacht, al moet ik wel eerlijk bekennen dat ik tijdens het lezen af en toe wat scenes las die toch hopelijk in de praktijk beter gecheckt worden, maar dat hoort erbij om een goed spannend verhaal neer te kunnen zetten. Ik denk dat ik op dat gebied te veel kennis van zaken heb en vooral achterdochtig en alert las.
Psychologie: 5
Leesplezier: 5
Spanning: 4
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 3
Plot: 3
Hierdoor kom ik voor De stille patiënt uit op een mooi gemiddelde van 4 sterren.
Bianca
