Titel: Het overgebleven kind 
Auteur: Rhiannon Navin
Genre: Roman
Uitgeverij: HarperCollins
Vertaling: Angela Knotter
Publicatiedatum: januari 2019
Aantal bladzijdes: 384
Recensie: Leontine
Cover
Op de cover staat een kind, een kind dat zonder emotie in de camera kijkt. Ik weet niet goed wat ik ervan vind. De achterflap vind ik krachtig, zodat ik op basis daarvan het boek graag wilde lezen.
Auteur
Rhiannon Navin werd geboren in Duitsland, woont en werkt in New York en verliet de reclamewereld om haar debuutroman Het overgebleven kind te schrijven. Het boek is eerder uitgebracht onder de titel Enig kind.
Achterflap
Een ontroerende roman over rouw binnen een gezin.
De zevenjarige Zach is getuige van een gruwelijke schietpartij op zijn school, waarbij vijftien kinderen omkomen, onder wie zijn oudere broer Andy. Vanaf dat moment is Zachs leven opgedeeld in de periode voor én de periode na de schietpartij. Omdat Andy vaak gemeen tegen hem was, is Zach soms blij dat zijn broer er niet meer is. Maar mag dat wel?
Het liefst heeft Zach dat alles weer normaal is, want hij weet niet hoe hij met het verdriet van zijn ouders en met zijn eigen gevoelens moet omgaan. Hij wil dat zijn moeder er weer voor hem is, in plaats van dat ze alleen maar met de dader bezig is. En hij wil dat zijn vader naar hem kijkt en niet dag in dag uit naar buiten staart. Om een gevoel van geborgenheid te hebben, trekt Zach zich terug in de kledingkast van Andy. Daar vindt hij rust en ontspint zich een heel nieuwe wereld voor hem.
Mijn mening
Nadat ik dit boek virtueel heb dichtgeslagen, blijf ik toch even zitten met een brok in mijn keel. Dit was een boek dat ik wel achter elkaar uit wilde lezen, maar het domweg niet kon. Het is lang geleden dat een boek mij zo ontzettend raakte.
Het verhaal begint als de zevenjarige Zach op school is wanneer het alarm afgaat en hij met de klas in een kast afwacht wat er aan de hand is. Vanaf dat moment voel je de spanning die de klas ook voelt. Er is een schutter in de school! Je voelt de ontreddering van Zachs ouders als ze na afloop Zachs broer Andy niet kunnen vinden. Dan blijkt dat Andy is omgekomen. Vanaf dat moment lees je mee met een gezin waar verdriet, machteloosheid en boosheid de boventoon voert.
Het boek bestaat uit relatief korte hoofdstukken en wordt vanuit één perspectief verteld: Zach, vanuit zijn gevoel en gedachten. En juist dat heeft mij enorm geraakt. De logica van een kind van zeven is niet hetzelfde als van een volwassene en dat heeft Riannon Navin heel goed neergezet. Als lezer wil je bijna schreeuwen tegen de volwassenen: let op je andere zoon!
Als papa en mama bij elkaar in een kamer waren, voelde ik gelijk de donderwolken groter worden, donkere, zware wolken die tegen het plafond hingen. Ik weet dat onweer komt van warme lucht die omhooggaat en koude lucht die naar beneden gaat, en dat die dan tegen elkaar botsen en grote wolken maken, en de wolken maken regen en donder. Nou, in ons huis was mama een soort van de koude lucht en papa de warme lucht, en als ze tegen elkaar botsen, maakten ze een onweer van woorden en schreeuwen en huilen.
Hoewel het boek fictie is, heeft het enorme realiteitswaarde. Veel gezinnen hebben dit meegemaakt. Als ouder lijkt het me enorm lastig om een goede balans te vinden tussen het verwerken van je eigen verdriet en er te zijn voor de mensen (of kinderen) om je heen. Rhiannon Navin heeft dit heel goed weten te verwoorden. Het boek heeft een diepe, diepe indruk gemaakt.
Ik geef Het overgebleven kind van Rhiannon Navin 5 sterren.
Leontine
