Namens Uitgeverij LetterRijn mochten wij in oktober een leesclub doen met het boek Het verdronken land van Olga Ponjee. Aan deze leesclub deden mee: Jolanda van Leeuwenkamp, Hanneke Schoenmakers, Marilyn Coene, Ellen van der Ster, Dian van den Bogert, Marieke da Concecao, Bonnie Wielinga-Haring en Marijo Bakker.
Namens Thrillers and More nam Amanda de Leeuw van Weenen deel aan de leesclub. Namens de uitgeverij keek Theo van Rijn mee en uiteraard was Olga Ponjee zelf ook aanwezig in de groep om de nodige vragen te beantwoorden en de reacties op haar boek te zien. Danielle Henssen maakte de plaatjes bij de leesclub. De begeleiding was in handen van Amanda de Leeuw van Weenen.
Onze leesclubs zijn altijd in een aantal blokken verdeeld. Voorafgaand aan het lezen, gaven de deelnemers hun mening over de cover, de achterflap en geven ze hun verwachtingen over het boek.
De meningen over de cover zijn verdeeld. De cover vindt men over het algemeen heel mooi, maar vooral de rode letters op de achterflap zouden minder goed leesbaar zijn voor mensen. Toch heeft niet iedereen die mening. Het zal geen verrassing zijn dat onze leesclubleden allemaal heel benieuwd zijn naar het boek.
Marijo zegt over de cover: De cover vind ik prachtig, maar daarentegen de rode letters op de achterkant niet zo duidelijk. Ik zou het boek in de winkel oppakken. Hij wekt door de uitdrukking van de gezichten nieuwsgierigheid op. Ik verwacht een pittig, spannend boek.
Bonnie: Ik vind de cover leuk! Ik denk ook dat de cover een breed publiek aanspreekt. De achterkant vind ik wat lastig te beoordelen, omdat ik een e-pub heb gekregen. Dat het een boek is dat in Nederland speelt vind ik extra leuk! Ik verwacht dat het spannend is en me echt in het verhaal gaat trekken. Ik verwacht dat het young adult is, dus korte, duidelijke zinnen.
Bij Dian kwamen er herinneringen boven: Deze cover en titel deed me denken aan “Oosterschelde windkracht 10” van Jan Terlouw. Maar ook aan de Vlaamse serie van tv: Cordon. Mijn interesse was gelijk gewekt.
Ellen: Ik zou het boek wel oppakken in de winkel, het doet me denken aan de watersnoodramp in 1953 en de stripboeken serie Waterland. Maar als ik dan de achterkant lees word ik geïntrigeerd, er is meer aan de hand. In hoeverre speelt de titel Het Verdronken Land daarin een rol?
Marieke: De cover spreekt mij wel aan maar ik zou het boek op zich niet direct zelf oppakken omdat ik normaal dit genre niet lees. Mijn verwachtingen zijn dus: dat ik erg benieuwd ben naar het boek zelf maar ook of dit mij kan gaan aanzetten om wat meer buiten ‘mijn comfortzone’ te gaan lezen!
Hanneke: Het boek ziet er prachtig uit. De indringende blik van het kind op de cover, de boten eronder, de intrigerende titel, alles nodigt uit tot lezen. Juist die alternatieve rode letters op de achterkant van de kaft trekken je meteen in het verhaal.
In het tweede blok vragen we de lezer hoe ze het verhaal vinden tijdens het lezen, of de schrijfstijl bevalt en of ze bijzondere stukjes of citaten tegengekomen zijn. Om geen spoilers weg te geven, heb ik hier geknipt in de antwoorden.
Bonnie moest even inkomen: Oké, ik ben vandaag begonnen en nu ongeveer op een kwart. Ik moest er even inkomen, omdat je middenin het verhaal begint. Inmiddels heeft het boek me te pakken. Het is inderdaad spannend, zoals ik verwachtte en ook young adult. Ik denk dat dit ook wel iets voor mijn dochter kan zijn :-). Ik vind het prettig dat elk hoofdstuk de naam geeft van degene over wie dat hoofdstuk gaat. Dat maakt het makkelijker om te volgen bij wie je ‘bent’.
Dian: Ik ben de niet veel voorkomende voornaam Krijn tegen gekomen! Zo heet onze zoon (en zijn opa en dan zijn opa ook weer enzovoort). Verrassend.
Ellen is enthousiast: de schrijfstijl is rustig, maar toch spannend. Elk hoofdstuk sluit af met een cliffhanger wat de opbouw ten goede komt. Wat me wel opvalt is dat als je de achter”flap” leest je het idee krijgt dat het gaat om 3 tieners die vrienden zijn van elkaar maar dat komt niet echt naar voren. Maar er zindert iets onder de oppervlakte, iets waar ik op gehoopt had. Wat dat betreft maakt het boek mijn verwachting tot nu toe waar.
Marijo vond een mooie quote: “Mijn eigen vader”, dacht Felix. “Ik ken mijn eigen vader niet eens”. En voor hij zich kon vastgrijpen, was de wereld alweer een slag gekanteld en tuimelde hij de diepte in.
Voor Dian was de schrijfstijl even wennen: De opzet van het verhaal is anders dan ik had verwacht. Dat is even wennen, maar heel goed gedaan. Ook de uitgebreide schrijfstijl is voor mij even wennen. Ik hou zelf wat iets minder uitgebreide beschrijvingen van situaties.
Hanneke: Ik zit ogenblikkelijk middenin het verhaal, iets wat ik altijd wel heel prettig vind. Het boek pakt meteen. In het begin wel even terugkijken wie wie ook weer is en waar hij/zij bij hoort. Wat het verhaal gelijk een stuk helderder maakt. De acties van sommige personen zijn heel verrassend. Afwisseling van perspectief terwijl het verhaal doorloopt qua tijd is boeiend.
Marieke: Ik ben er nog maar pas in begonnen maar het leest echt super vlot. Moest ik niets anders hoeven doen tussendoor dan las ik in 1 ruk verder.
Marilyn: In het begin van het boek moest ik er een beetje inkomen omdat het wat verwarrend was dat ik pardoes middenin het verhaal terecht kwam en de personages zo dus niet echt voorgesteld waren, maar dan leest het boek eigenlijk heel vlot.
Jolanda is niet zo enthousiast: Ik vind het ook moeilijk om erin te komen. Wel leuk dat het in mijn stadje afspeelde. Ook vind ik sommige dingen erg onrealistisch. Ik weet op dit moment nog niet wat ik er echt van moet vinden. Ik zit nu ongeveer op de helft. Ook staan er hier en daar ondefinieerbare moeilijke woorden in. De cover vind ik ook nog steeds niet goed en het past nog steeds niet erg bij het verhaal. Sorry dat ik nog niet echt enthousiast bent. Maar ik wil een eerlijk oordeel geven hoe ik het beleef.
En dan is het boek uit. Wat vinden we ervan als het boek is dichtgeslagen? Zijn de verwachtingen waarheid geworden? Of viel het misschien toch iets tegen?
Bonnie vindt de cover nu nog leuker: Ik vind het leuk om de tieners nu te herkennen en ook de scène met de boten/vlotten kan ik nu plaatsen. De titel is superduidelijk en goed gekozen. Ik vind dit een hele goede titel. Een andere titel is niet nodig.
Ellen: Ik vind de opbouw heel goed. Het verhaal speelt zich duidelijk naar een climax toe. Ook het plot ontwikkelt zich goed. Als lezer ontrafel je net als de hoofdpersonen voor zich, steeds een stukje van de puzzel waardoor het groter geheel steeds zichtbaarder wordt. De auteur heeft me kunnen raken omdat ik dit een spannend verhaal vind dat niet zozeer alleen voor de doelgroep is. Alleen jammer dat er op het eind toch ook een anticlimax is. Het einde van het verhaal gaat ineens in een “stroomversnelling” waardoor je als lezer toch met een paar vragen blijft zitten die best uitgewerkt hadden kunnen worden.
Marieke heeft zich laten verrassen: Toen ik wist dat het een young adult was dacht ik vooraf dat het niks voor mij zou zijn. Ik ben niet zo’n fan van Harry Potter toestanden en zo. Maar het heeft me positief verrast omdat het eerder in het rijtje past van de boeken die ik als jongere las. Zoals de auteur zelf ergens vermeldde: jongeren zijn niet dom. Ze kunnen wel geïnteresseerd zijn in actuele thema’s, in politiek, in geschiedenis, enz. Voor elk wat wils dus dit soort boeken kan zeker een deel van jongeren, en volwassenen, bekoren.
Heeft Dian nog steeds hetzelfde gevoel als bij de start? Grotendeels wel. Al komen de verhaallijnen veel later bij elkaar dan dat ik verwachtte. Het zeer volwassen thema politiek (en gekonkel) loopt als een rode draad door het verhaal en dat is een aangename verrassing.
Marilyn: Ik moet toegeven dat dit verhaal heeft mij wel degelijk geraakt in die zin dat natuurrampen zoals we er al een aantal hebben gehad met de opwarming van de aarde, voor dit boek voor mij nog een ver – van – mijn – bed situatie was maar nu word ik met mijn neus op de feiten gedrukt dat dit er wel aan zit te komen en niet eens zo ver van mijn stoep, en niet eens zo ver in de toekomst. Ik mag er niet aan denken.
Hanneke: De schrijfstijl is heel vlot en rap. Ook mooi bloemrijk taalgebruik met leuke beeldspraak erin, dat maakt het lezen aangenaam (en soms herkenbaar in mijn eigen realiteit). Hoop dat Olga in deze stijl doorgaat in haar nieuwe boek.
Marijo is ietwat teleurgesteld: Ik had verwacht dat er meer storm en spanning zou zijn. Dus de verwachtingen zijn niet helemaal uitgekomen. Maar voor mij was het een verfrissend boek dat door een brede leeftijdscategorie gelezen kan worden.
Amanda: Olga heeft een prettige, vlotte en eenvoudige schrijfstijl. Voor het genre prima te lezen. Korte hoofdstukken, wat ik persoonlijk prettig vind om te lezen. Daarbij is het verhaal prima opgebouwd, er begint gelijk van alles. Ik vond alleen de afronding wat minder, die was te gehaast en het boek was ineens heel snel afgelopen. Ik miste hier toch nog wel wat.
Olga Ponjee nam ook deel aan de leesclub om vragen van de lezers te beantwoorden. Omdat de vragen vrij specifiek over het boek gingen en het risico van spoilers daar op de loer ligt, behandelen we maar één vraag.
Marilyn vindt het taalgebruik best grof en vraagt zich af of dit bewust gedaan is.
Olga: Ik hou enorm veel van dialoog en het observeren van taalgebruik in mensen; iedereen praat tenslotte anders en ik vind het leuk om mijn personages allemaal een eigen ‘stem’ te geven. Wat inderdaad betekent dat sommige personages harder en grover zijn dan anderen, puur omdat het past bij de taal van de wereld die ze kennen (en sommige personages zijn wat naarder in hun taalgebruik, puur omdat het ook al niet de leukste mensen zijn om mee te beginnen).
Het eindoordeel! De meningen zijn hier wat verdeeld. Toch heeft de meerderheid genoten van het boek. Eindoordeel: 3,5 ster.
Jolanda van Leeuwenkamp: geen score, maar vond het boek niet zo goed.
Hanneke Schoenmakers: 4 sterren.
Marilyn Coene: 3 sterren.
Ellen van der Ster: 3 sterren.
Dian van den Bogert: 4 sterren.
Marieke da Concecao: 4 sterren.
Bonnie Wielinga-Haring: 3 sterren.
Marijo Bakker: 4 sterren.
Met dit verslag is de leesclub officieel tot een einde gekomen. Bedankt allemaal voor jullie medewerking aan deze leesclub!
Jacqueline Spoelder kreeg het boek toegezonden, maar heeft niet meegedaan en zal voor verdere deelname aan leesclubs worden uitgesloten.
