Titel: Dicht bij huis 
Auteur:Cara Hunter
Serie: Adam Fawley #1
Genre: Thriller
Uitgeverij: Prometheus
Vertaling:
Publicatiedatum: november 2018
Aantal bladzijdes: 336
Recensie: Danielle
Cara Hunter promoveerde aan de universiteit van Oxford, waar ze Engelse literatuur studeerde. Ze woont en werkt nog steeds in Oxford, dat ze als achtergrond voor haar eigen thrillers gebruikt.
Ze weten wie het gedaan heeft. Misschien niet bewust. Misschien nog niet. Maar ze weten het. Afgelopen nacht is de achtjarige Daisy Mason verdwenen van een familiefeest. Inspecteur Adam Fawley, die op de zaak wordt gezet, houdt alle opties open, maar hij weet dat de dader negen van de tien keer dicht bij huis gezocht moet worden. Daisy’s familie gedraagt zich inderdaad nogal opvallend. Haar moeder doet er alles aan om de schijn op te houden en haar vader blijft koel en afstandelijk tijdens de verhoren. En Daisy’s teruggetrokken broertje laat al helemaal niks los.
Fawley probeert het meisje uit alle macht te vinden, maar ze lijkt te zijn verdwenen zonder een spoor achter te laten. Niemand weet wat er is gebeurd, niemand heeft iets gezien beweren ze. Maar iedereen heeft een mening en iedereen, zo lijkt het, draagt een geheim met zich mee. Dat moet betekenen dat iemand liegt… En dat de tijd begint te dringen voor Daisy.
Vanaf het eerste moment wordt de zoekactie naar de verdwenen Daisy op gang gezet. En of het komt doordat je als ouders zijnde hoopt dat het kind levend teruggevonden wordt, bekruipt je toch het onaangename gevoel dat dit verhaal niet goed gaat aflopen.
De ouders van Daisy vormen in dit verhaal toch wel een bijzondere hoofdrol. Beiden hebben eigenaardige trekjes en die zijn erg frustrerend te noemen, terwijl het broertje van Daisy meteen alle medelijden opwekt. Dit alles heeft te maken met de snelle indringende schrijfstijl van Hunter.
Hunter zet de personages met hun eigen zwakheden sterk neer. Dit zorgt voor een continue verdachtmaking wie er achter de verdwijning van Daisy zit.
Dat zijn drie complexe antwoorden op één simpele vraag. Leugenaars komen altijd met te veel van het goede, althans, dat is mijn ervaring.
Inspecteur Fawley is in mijn ogen niet echt een stabiele factor in het team en het in het begin wazig doorschemerend ‘rugzakje’ komt verder in het verhaal niet sterk uit zijn voegen. Dit zorgt toch wel voor een mindere afwerking van een inspecteur die je ook nog in je vervolgverhalen gaat gebruiken. Naar het einde toe ontrafelt zich het plot maar wie toch al menige thriller gelezen heeft wordt hierdoor niet echt verrast.
Hunter heeft met haar Nederlands debuut wel bewezen een aardig verhaal neer te kunnen zetten, maar vooralsnog ontbreken er nog wel een aantal kernpunten om het daadwerkelijk tot een hoog platform te tillen.
Ik geef Dicht bij huis 3 sterren.
Danielle
