Titel: De lange weg naar genade
Auteur: David Baldacci
Serie: Atlee Pine #1
Genre: Thriller
Uitgever: A.W. Bruna Uitgevers
Vertaling: Jolanda te Lindert
Publicatiedatum: november 2018
Aantal bladzijdes: 416
Recensie: Bianca
Auteur
David Baldacci werd geboren in Virginia in de Verenigde staten. Hij studeerde politieke wetenschappen en rechten, en was negen jaar werkzaam als bedrijfsjurist en advocaat in Washington D.C. In 1996 debuteerde hij met Het recht van de macht. Baldacci’s werk is in 45 landen vertaald en wereldwijd zijn er meer dan 100 miljoen exemplaren van zijn boeken verkocht.
Achterflap
Dertig jaar geleden werd de tweelingzus van special agent Atlee Pine ontvoerd uit de slaapkamer die ze als kinderen deelden. Mercy werd meegenomen, Atlee werd gespaard. Het was de laatste keer dat ze elkaar zouden zien. Enkele jaren later werd seriemoordenaar Daniel James Tor opgepakt en tot levenslang veroordeeld. Hoewel Mercy’s lichaam nooit is terug gevonden, is Atlee ervan overtuigd dat Tor meer weet over wat er met haar is gebeurd.
Als special agent is Atlee Pine gestationeerd in het westelijk deel van de Verenigde Staten, waar de bevolking op zichzelf is, de overheid wordt gewantrouwd en de natuur geen genade kent.
Wanneer in de Grand Canyon het karkas van een muilezel wordt gevonden dat vreemde snijwonden vertoont, wordt haar hulp ingeroepen. De berijder wordt vermist en hij blijkt niet de enige persoon te zijn die recentelijk is verdwenen. Atlee weet misschien wel meer over moordenaars en andere misdadigers dan welke profiler ook, maar om deze test te doorstaan zal ze al haar kennis, moed en ervaring meten aanspreken. Want niet alleen moet ze de confrontatie aangaan met een nieuw monster, ze zal ook het monster uit haar nachtmerries onder ogen moeten zien.
Mijn mening
David Baldacci is voor mij altijd een schrijver geweest die ik links liet liggen. Zijn boeken bevatten in mijn optiek altijd complottheorieën met te weinig oog en diepgang voor de personages. Deze mening is verder nergens op gebaseerd, het is en was een vooroordeel waar ik nu op terug moet komen.
De lange weg naar genade trekt direct mijn aandacht door zijn cover – weer een gevoelskwestie. De kleurencombinatie maakt tezamen met de afbeelding dat mijn belangstelling gewekt is. Tel daarbij de naam van FBI-profiler Atlee Pine op en ik moet het boek oppakken.
De naam Atlee Pine springt er met kop en schouders bovenuit: hij is bijzonder, uniek en hoort bij een bijzondere persoonlijkheid, dat kan niet anders.
Al lezende ben ik gelijk fan van Atlee, een vrouw met ballen om het even plat te zeggen. De verdwijning van haar tweelingzus Mercy heeft ervoor gezorgd dat Atlee FBI-profiler is geworden. Ze wil zoveel mogelijk misdaadzaken oplossen maar tegelijkertijd blijft er ook een drive bestaan om meer te weten te komen over de verdwijning van haar tweelingzus Mercy.
Baldacci heeft bij De lange weg naar genade gekozen voor de omgeving van de Grand Canyon en de natuur wordt zo beeldend beschreven dat je bijna zelf meeloopt en rondkijkt. De schrijfstijl van Baldacci is zeer beeldend, meerdere scenes staan op mijn netvlies en voelen als het kijken naar een actiefilm. De personages die Baldacci beschrijft komen goed uit de verf, vooral Atlee Pine is een sterke persoonlijkheid waar we nog flink wat mee te stellen gaan krijgen. In dit eerste deel staat de verdwijning van haar zus nog niet op de voorgrond maar mijn verwachtingen hieromtrent zijn zeker hoog. De lange weg naar genade voelt echt als een begin en smaakt zeker naar veel meer.
Vooralsnog is er geen verband tussen de verhaallijn van dit boek en de verdwijning, maar daar komt vast nog verandering in.
Mijn eerste ontmoeting met Baldacci is me prima bevallen, de plot van dit verhaal heeft me totaal verrast en ik ben benieuwd hoe het verder gaat.
Spanning: 5
Plot: 4
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 5
Originaliteit: 5
Psychologie: 4
De lange weg naar genade krijgt van mij 4,5 ster.
Bianca
