Titel: DNA
Auteur: Yrsa Sigurdardottir
Serie: Huldar & Freyja #1
Genre: Thriller
Uitgeverij: Cargo
Vertaling: Katleen Abbeel
Publicatiedatum: januari 2019
Aantal bladzijden: 448
Recensie: Amanda
Cover
Een mysterieuze, witte cover waarbij de naam van de auteur niet te lezen is doordat er ductape overheen geplakt zit. Op de tape zitten een paar bloedspetters. De titel is wel net leesbaar onder de tape. Het is weer eens wat anders. Ik weet niet of het een goede keuze is dat de naam van de auteur niet leesbaar is, maar de cover trekt wel mijn aandacht in ieder geval. Tijdens het lezen wordt de keuze van de ductape op de cover ook helemaal duidelijk.
Auteur
Yrsa Sigurdardottir is een veelvoudig bekroonde IJslandse bestsellerauteur. Sinds haar debuut in 2005 schreef ze meer dan tien thrillers, die in ruim dertig landen in vertaling zijn verschenen. Yrsa woont met haar man en twee kinderen in Reykjavik.
In mei verschijnt Vortex, het tweede deel van deze thrillerreeks van Yrsa Sigurdardóttir.
Achterflap
In Reykjavik wordt een jonge vrouw op gruwelijke wijze vermoord. Haar zevenjarige dochter verstopt zich onder haar bed en is de enige getuige. Wanneer niet veel later een tweede vrouw op eenzelfde manier ter dood wordt gebracht, staat de politie voor een raadsel: wat is het verband tussen de twee vrouwen?
Voor commissaris Huldar is het de eerste zaak in zijn nieuwe functie. Hij moet daarbij samenwerken met psychologe Freyja, die het getraumatiseerde meisje onder haar hoede heeft. De samenwerking wordt extra gecompliceerd door hun onenightstand, waarbij Huldar Freyja voorloog over zijn leven.
Ondertussen ontvangt een radioamateur gecodeerde berichten die de slachtoffers met elkaar in verband brengen, maar niemand gelooft hem en hij besluit zelf op onderzoek uit te gaan.
Mening
DNA is de eerste kennismaking van deze IJslandse auteur en ik was hier erg benieuwd naar. De synopsis klonk veelbelovend en het begin van een nieuwe serie is altijd leuk. Het kostte mij wat moeite om in het verhaal te komen. Vooral het eerste kwart was even ‘doorworstellen’. De schrijfstijl was even wennen, de IJslandse namen ook. Maar vooral de (naar mijn mening) iets te technische hoofdstukken over de radiozendstations van Karl zorgen er in het begin van het boek voor dat de vaart eruit gaat. Later in het boek wordt dit minder en zijn ook deze stuk voldoende in balans binnen het verhaal.
Laat me zien waarom het zo is dat je, als er twee opties zijn, je slechts moet richten op een van de twee, zonder rekening te houden met die andere optie.
De personages Huldar en Freyja worden voor dit eerste deel ruim voldoende uitgewerkt, we komen redelijk wat te weten over hun verleden maar vooral over hun persoonlijkheid zelf. Ik hoop dat dit in de vervolgdelen nog verder uitgewerkt en uitgediept zal worden, want het zijn prima seriepersonages. Ik ben ook zeer benieuwd hoe hun onderlinge relatie zich uiteindelijk zal gaan ontwikkelen. In dit boek sprong vooral het personage Márgret, het meisje van zeven, er voor mij erg uit. Ze heeft iets verschrikkelijks meegemaakt en is hierdoor erg getraumatiseerd en weigert te praten over de gebeurtenissen. Zij kwam echt bij mij binnen, haar emoties en reacties zijn zo banaal en echt. Ook de andere personages worden ruim voldoende uitgewerkt voor het verhaal.
Het was een foto van een zonsopgang bij Reynisdrangar, aan de zuidkust, die hem zowel opfleurde als angst inboezemde. Het was niet moeilijk te zien waarom: de zon en de belofte van een nieuwe dag deden hopen op betere tijden, maar de smalle rotspieken die loodrecht uit de zee oprezen, herinnerden hem eraan dat het leven niet altijd over rozen ging.
Zoals ik eerder al aangaf was het eerste deel van het verhaal moeilijk om in te komen, maar zodra ik dit stuk gepasseerd was, heerlijk leesbaar boek. Het verhaal is helder en heeft een logische opbouw, het werkt langzaamaan naar een eind toe. Wel een einde wat ik niet had zien aankomen en een dader welke (bij mij in ieder geval) pas helemaal op het laatst in beeld kwam. Heel goed uitgewerkt dus. Vanuit psychologisch oogpunt zit het verhaal ook echt wel heel goed in elkaar. Iedereen heeft zijn bagage en iedereen gaat er anders mee om. En het hoofdstuk wat zich in 1987 afspeelt wordt ook pas bij de ontknoping duidelijk. Ondanks dat je tijdens het lezen hierover al aan het puzzelen bent.
DNA is een lekker eerste deel van een nieuwe thriller serie. Meer dan genoeg mogelijkheden om nog te verdiepen en uit te bouwen, zowel wat betreft personages als verhaallijnen. Ik ben benieuwd naar het volgende deel in ieder geval!
Spanning: 4
Plot: 3,5
Leesplezier: 3,5
Schrijfstijl: 3,5
Originaliteit: 4
Psychologie: 4,5
Ik geef DNA een nipte 4 sterren.
Amanda
