In onze Thrillers and More-appgroep (ik zal jullie de details besparen) kwam de vraag wie er zin had om mee te gaan naar een boekenfeestje van Lars Kepler.
Amanda had een uitnodiging ontvangen van Bookspot en Miriam van uitgeverij Cargo voor een lunch met Lars Kepler en er was nog een plekje vrij. Daar zeggen we geen nee tegen! Ik heb de hele serie op de plank staan en heb de eerste vier boeken inmiddels gelezen. Ze zijn heel spannend en prachtig geschreven, maar het is wel een hele kluif: allemaal boven de 500 bladzijdes.
Op zondagochtend haalde ik Miriam op en reden we samen naar Haarlem, waar we toevallig gelijk met Amanda aankwamen in parkeergarage De Kamp. Op het dak van de parkeergarage zit een restaurant/lunchroom waar de lunch plaatsvond. We werden hartelijk welkom geheten door Marjolein en Nanda van Cargo en namen plaats aan een tafel, waar we een lekker kopje thee kregen.
Om 12.00 uur werd Lars Kepler door Marjolein geïnterviewd. Lars Kepler is een pseudoniem voor het schrijversechtpaar Alexander en Alexandra Ahndoril. Zij begonnen samen te schrijven en dat beviel heel goed. Zo goed dat ze bang waren dat de magie snel zou verdwijnen. Om die reden hebben ze Lars Kepler bedacht, een man die net iets ouder is dan zij, met een mooie baard. Ze besloten hem geheim te houden. Niemand wist dat Lars Kepler eigenlijk twee personen was, zelfs de uitgever niet. Ook de kinderen wisten niet dat ze samen schreven. Maar de boeken werden populair en er begon een ware klopjacht naar Lars Kepler, want wie was toch die man? Ze moesten steeds voorzichtiger zijn om zichzelf niet te verraden en schreven in een buitenhuis, totdat op een avond twee journalisten voor de deur stonden die het mysterie hadden ontrafeld. Vanaf dat moment was hun identiteit bekend.
De uitgever geeft aan dat de boeken erg spannend zijn en dat Lazarus (de nieuwste uit de serie) haar de eerste nachtmerries heeft bezorgd. Ze is benieuwd of ze elkaar angst aanjagen als ze aan het schrijven zijn.
Alexandra geeft aan dat ze hun eigen angsten gebruiken en dat ze altijd nachtmerries heeft tijdens het schrijfproces. Dat begon al toen ze Hypnose aan het schrijven waren. Hun eigen appartement stond als voorbeeld voor het appartement van de hypnotiseur. Dat was makkelijk, want ze kenden het huis als geen ander. Maar ze werd steeds wakker, denkend dat er iemand in huis was. En uiteindelijk hebben ze het appartement verkocht. Dus gebruiken ze sinds De jager het huis van de buren, veel makkelijker! De buurman had het boek gelezen en prees hen om de herkenbaarheid van de omgeving. Ja, het was zijn huis! Maar ze nemen de nachtmerries nu als iets positiefs. Dan zijn ze echt betrokken bij de levens in het boek.
De scènes in het boek zijn erg gedetailleerd en goed uitgewerkt. De vraag is of er veel research aan vooraf gaat? Er zijn veel technische zaken in het boek, maar ook psychologisch zit het allemaal goed in elkaar. Ze doen inderdaad veel research samen. Dat gaat van het bezoeken van gevangenissen tot het testen van wapens. Ze praten met politieagenten, doktoren, forensische onderzoekers, allemaal om een reëel beeld neer te zetten. Ook het psychologische is heel belangrijk, ze zien dat als het hart van het boek. Iemand is niet gewoon aardig, of juist gewoon een monster. Maar ze zoeken echt naar het innerlijk van de personages. Mensen gaan ver om te beschermen waar ze van houden.
Een kleine spoiler, Eindhoven speelt een rol in Lazarus. Ze houden van Holland, ze vinden het landschap prachtig. Joona Linna is getraind door een Nederlander. Dus het was een logische stap.
Als laatste vertellen ze dat als een boek klaar is, ze helemaal leeg zijn. Dan trekken ze zich terug in huis. En als ze bijgekomen zijn, gaan ze schoonmaken. Pas daarna beginnen ze voorzichtig te praten over een volgend boek.
Na het interview wordt de lunch geserveerd en schuiven ze aan bij elke tafel om boeken te signeren en vragen te beantwoorden. Ook worden er uiteraard foto’s gemaakt. Ze zijn enorm vriendelijk en hebben humor naar elkaar.
Voor mij was het de eerste keer dat ik op deze manier een boekpresentatie meemaakte, maar ik vond het erg leuk. Ergens is het persoonlijker omdat ze echt even de tijd namen om vragen te beantwoorden. Misschien wel voor de 4e keer aan de 4e tafel. Ja, ik vond het een geslaagd boekenuitje. En ik heb gewoon weer zin om verder te lezen in de serie!
Leontine
