Titel: Het verdronken land
Auteur: Olga Ponjee
Genre: Young Adult
Uitgeverij: LetterRijn
Publicatiedatum: oktober 2018
Aantal bladzijdes: 332
Recensie: Amanda
Auteur
Olga Ponjee (1983) schrijft boeken, films en games. In haar vrije tijd maakt ze historische kostuums en metselt ze muurtjes van baksteen. Ze woont in een klein dorpje samen met haar vrouw, haar man, twee zoontjes, twee katten en drieduizend boeken.
Achterflap
Dit is geen oefening.
Laat je jas en tas liggen, verlaat deze ruimte via de kortste weg en volg de aanwijzingen van de politie buiten. Gebruik geen liften. Ga geen onverlichte ruimtes binnen. Ze kunnen onder water staan. Schuil niet bij bomen of hoge gebouwen.
Blijf kalm. Red jezelf. Wees voorbereid op het ergste.
Ik herhaal. Dit is geen oefening.
Nederland, de nabije toekomst. Een superstorm verwoest de dijken en zet een groot deel van het land onder water. Voedsel, medicijnen en huizen worden iedere dag schaarser, terwijl de vluchtelingenstroom vanuit het westen groeit. En dan wordt Emir Berk vermoord, de vooruitstrevende Turkse premier van Nederland, en is de paniek compleet.
Loekie Laroes, dochter van een beruchte journaliste, filmt per ongeluk de aanslag op Berk en wordt daarmee het volgende doelwit. In een van de vluchtelingenkampen ontdekt haar beste vriend, Jacinto Zondervan, een gruwelijk geheim. En Felix Rutgers van Rozenburg, zoon van een populistische politicus, wordt na een van zijn extravagante feesten ontvoerd door een radicale groepering.
Terwijl de toestand snel verslechtert, ontrafelen de drie tieners een complot dat de toekomst van heel Nederland in gevaar brengt. Zijn ze samen sterk genoeg om het tij te keren.
Mijn mening
Wat het licht niet verdraagt, zal door het donker worden uitgevaagd.
Een Young Adult waarin we Nederland op zijn slechtst zien. Door een ramp is bijna iedereen huis en haard kwijt. Familie, vrienden, buren zijn verdwenen. Eten en medicatie is niet voor iedereen weggelegd. Maar in plaats van dat iedereen elkaar helpt, ontstaat er verdeeldheid. Mensen gunnen elkaar niks. Racisme is aan de orde van de dag. In dit Nederland moeten de jonge Loekie, Felix en Jacinto zich zien staande te houden. Alle drie met een totaal andere achtergrond en andere motieven.
‘Familie zijn de mensen die je kiest,’ zei ze. ‘Mijn familie is hier.’
Personages worden goed uitgewerkt en je kunt je prima inleven in de sores van de tieners. Ondanks dat Felix in eerste instantie als verwend rijkeluiszoontje wordt neergezet, kun je je toch ook in zijn sores inleven. Leuk dat het verhaal vanuit meerdere perspectieven wordt belicht doordat steeds geswitcht wordt van personage. Dit geeft het verhaal meer lagen. Ook de onmacht en de onzekerheid van de tieners wordt goed uitgewerkt.
Er waren nu eenmaal jagers en schapen. Winnaars en verliezers. En als je verloor, als je de zielenpiet in de kou was zonder kleren en kansen, dan had je gewoon beter je best moeten doen.
Ponjee heeft een lekkere en vlotte schrijfstijl met vrij korte hoofdstukken. Ze maakt het nergens te moeilijk voor de lezer en neemt je bij de hand om je het verhaal te laten beleven. Persoonlijk was dit boek niet helemaal mijn ding qua onderwerp. Maar dat neemt niet weg dat ik toch heel benieuwd was hoe het met Loekie en de rest zou aflopen.
Het verdronken land van Olga Ponjee krijgt van mij 3,5 ster.
Amanda
