Titel: Dagboek van mijn verdwijning
Auteur: Camilla Grebe
Genre: Thriller
Uitgeverij: Cargo
Vertaling: Ydelet Westra
Publicatiedatum: november 2018
Aantal bladzijdes: 384
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Camilla Grebe (1968) is een succesvol ondernemer en bekleedde verschillende topfuncties in de zakenwereld. Ze schrijft thrillers solo, en samen met haar zus Åsa Träff en Paul Engström.
Achterflap:
Acht jaar geleden vond Malin Brundin in het bos het skelet van een meisje. Nu is ze politieagente en wordt deze coldcasezaak opnieuw geopend. Samen met profiler Hanne Lagerlind en inspecteur Peter Lindgren probeert ze de jaren oude moord op te lossen. Hanne doet haar best haar beginnende dementie te verbergen door nauwgezet een dagboek bij te houden over alles wat ze zou kunnen vergeten. Dan verdwijnen zowel Peter als Hanne. Hanne wordt volledig uitgeput en uitgedroogd teruggevonden, ze heeft geen idee wat er met haar is gebeurd en haar dagboek is verdwenen. Peter wordt nog steeds vermist.
Wanneer vervolgens het lichaam van een vrouw wordt gevonden op dezelfde plek waar ooit de overblijfselen van het meisje lagen, wordt duidelijk dat deze twee moorden en Peters verdwijning met elkaar te maken hebben.
Mijn mening:
Hanne Lagerlind houdt de laatste tijd een dagboek bij omdat ze zich bewust is van haar toenemende vergeetachtigheid, ze wil zolang mogelijk werkzaam blijven als politieagente maar is zich bewust van het feit dat dit eigenlijk niet meer mogelijk is.
Haar collega en tevens vriend Peter Lindgren ervaart dat het steeds lastiger wordt om Hanne te ondersteunen. Wanneer Peter verdwijnt, Hanne in zorgwekkende toestand wordt gevonden en het dagboek nergens te vinden is ontstaat er een zoektocht met verstrekkende gevolgen voor de bevolking van het kleine Ormberg.
Ormberg is een kleine hechte gemeenschap waar iedereen elkaar kent, de mensen raken uit hun doen wanneer er besloten wordt er een asielzoekerscentrum te openen.
De bewoners voelen zich tekortgedaan, achter gesteld en onveilig, het wordt snel afgeschilderd als racistisch maar dat is zeker niet het geval, sterker nog, de bewoners worden zelf tekort gedaan.
Grebe heeft een maatschappelijk probleem wat overal aan de orde van de dag is weten te gebruiken voor een spannend maar zeker ook realistisch invoelbaar verhaal.
Het verhaal bevat tal van elementen van herkenning uit onze huidige maatschappij. Een beetje het “elk huisje draagt zijn kruisje” gevoel. Denk hierbij aan pesten, zoeken naar een eigen identiteit en vooral een groot gevoel van onzekerheid waardoor mensen zich anders voordoen dan ze daadwerkelijk zijn.
De schrijfstijl van Grebe is veelal psychologisch gericht. Vooral het dagboekverhaal vertelt veel over gevoelens en belevingen. Verder zijn er geen “normale” bewoners in Ormberg, daarin gelijk de vraag stellend wat dan “normaal” is?
Het verhaal start in 2009 en verspringt daarna vrij snel naar 2017, toch is hiermee wel de basis gelegd. Het boek is in de ik-vorm geschreven, elk hoofdstuk van uit een ander persoon waarin vooral Malin en Jake aan het woord zijn. Malin als politieagente en Jake als jonge bewoner in Ormberg. Zo wordt het verhaal mooi vanuit verschillende kanten belicht.
Af en toe zijn de beschrijvingen wat platvloers, soms iets wat denigrerend naar de minderen in de samenleving maar als dan daadwerkelijk het plot ontrafeld wordt valt mijn mond toch echt even open.
Haar korte, dikke nek hangt over haar trui, als te hoog gerezen brood.
Een ongelooflijk goed doordacht plot die je even met beide benen op de grond zet en je laat voelen dat je heel voorzichtig moet zijn met vooroordelen. Vroeg of laat stoot je je neus, dat is duidelijk.
Camilla Grebe heeft met Dagboek van mijn verdwijning een Scandinavische thriller geschreven die zich kan meten met vele andere goede Scandinavische thriller auteurs, zoals bijv. Camilla Läckberg.
Originaliteit: 5
Schrijfstijl: 4
Leesplezier: 4
Spanning: 4
Psychologie: 5
Plot: 5
Dagboek van mijn verdwijning krijgt van mij 4,5 ster.
Bianca
