Titel: Het verdwenen kind
Auteur: Mary Higgins Clark
Genre: Thriller
Uitgeverij: Xander Uitgevers
Vertaling: Pauline Moody
Publicatiedatum: augustus 2018
Aantal bladzijdes: 288
Recensie: Danielle
Mary Higgins Clark (1927) is een Amerikaanse schrijfster van misdaadromans. Ze werd geboren in een arm gezin, en na haar middelbare studies werkte ze onder andere als secretaresse, redacteur en zelfs stewardess bij PanAm. Haar eerste roman, een geromantiseerd verhaal over het leven van George Washington. Mount Vernon Love Story, haar debuut, verkocht evenwel niet goed, en Mary besloot zich toe te leggen op de misdaadroman. Haar debuutthriller Waar zijn de kinderen uit 1975 was het begin van een onwaarschijnlijke successtory. Van haar boeken zijn er wereldwijd ruim tachtig miljoen over de toonbank gegaan. In de Verenigde Staten wordt zij geroemd als ‘de koningin van de spanning’. In 2000 werd ze onderscheiden met de Grandmaster Award for Lifetime Achievement van de Crime Writers Association of America. Mary Higgins Clark is de moeder van thrillerschrijfster Carol Higgins Clark.
De vierjarige Laurie Kenyon wordt op klaarlichte dag uit de tuin ontvoerd. Twee jaar lang is ze spoorloos, totdat ze schijnbaar ongedeerd terugkeert. Jaren later begint ze zich langzamerhand de gruwelijke details van haar ontvoering te herinneren. Als haar ontvoerder erachter komt dat er bij Laurie steeds meer terugkomt, zal hij geen middel schuwen om Laurie haar mond te laten houden…
Het verhaal start in 1974, de dag dat Laurie ontvoerd wordt. Meteen leer je de ontvoerders bij naam kennen en ook worden de vreemde praktijken van de ontvoerders kenbaar gemaakt. Dat je dan bij voorbaat al weet dat het kleine meisje hier blijvende schade aan gaat overhouden, blijft de vraag over wat er precies tot uiting gaat komen.
In deel 2 springen we meteen over naar 1991 waarin Laurie reeds een volwassen meid is geworden en waar ze samen met haar zus Sarah alleen achterblijven nadat hun ouders door een auto-ongeluk om het leven zijn gekomen. Laurie probeert met behulp van een psycholoog beetje bij beetje haar verleden te ontrafelen. Het lijkt erop dat hoe meer ze zich gaat herinneren over haar ontvoering ze steeds meer gevaar gaat lopen.
Verdriet dat nooit wordt uitgesproken, drukt het allerzwaarst.
Vervolgens kom je in een stroom van allerlei gebeurtenissen terecht die niet alleen betrekking hebben op Laurie, maar ook haar ontvoerders zitten niet stil. Deze gebeurtenissen zorgen ervoor dat je geboeid het verhaal blijft lezen. De zware last die Laurie met zich meedraagt vanuit haar verleden geven haar de triestheid die Higgins op een gepaste manier weet weer te geven.
Als ik de schilder was, dacht hij, zou ik dat gezicht tekenen en het de titel ‘Verdriet’ geven.
Het verdwenen kind is een triest verhaal over een kindje dat op jonge leven beschadigd wordt en de vraag is of dit ooit nog hersteld kan worden, waarbij Higgins precies de melancholie erin weet te leggen zodat je zelf in ieder geval hoop blijft houden dat het ooit nog goed gaat komen.
Leesplezier: 4
Originaliteit: 3,5
Plot: 3,5
Psychologie: 3,5
Schrijfstijl: 4
Spanning: 4
Het verdwenen kind krijgt van mij 3,5 ster.
Danielle
