Titel: Onzichtbaar
Auteur: Edith van Walsum
Genre: Roman
Uitgeverij: LetterRijn
Publicatiedatum: november 2018
Aantal bladzijdes: 162
Recensie: Heidi
Cover
De cover van Onzichtbaar is mooi rustig. We zien twee mensen lopen, de onderkant van de benen zijn een klein beetje zichtbaar, daarentegen zien we wel een groot stuk van de schaduwen van de personen. Doordat deze niet helemaal zichtbaar zijn, zorgt het ervoor dat de cover een mysterieus tintje krijgt.
Auteur
Zodra Edith van Walsum leerde lezen en schrijven, raakte ze in de ban van letters, woorden en zinnen waar ze verhalen mee kon maken als ze ze achter elkaar zette. Wat een fantastische ontdekking. Net als het lezen van boeken. Ze was niet meer weg te slaan uit de bibliotheek, zat dagelijks na schooltijd opgekruld in een grote stoel met haar benen over de leuning, boek in hand en weg was ze. Haar twee broers noemden Edith plagend: Knasper, het boekenwurmpje. In november 2018 is haar roman Onzichtbaar uitgekomen bij uitgeverij LetterRijn.
Achterflap
Door een vreemde valpartij komen Hendrik en Diane met elkaar in contact. Hij is een oudere journalist die zijn werk mist en te veel drinkt. Zij is een stil meisje dat geen band heeft met haar ouders. Haar beste vriend is de hond Sebastiaan. Ondanks de verschillen ontstaat er iets bijzonders tussen Hendrik en Diane.
Wat volgt is een ontroerend verhaal over verleden, toekomst en de dood die een van hen als een schaduw achtervolgt. Of is het iets anders dat hen in de gaten houdt.
Onzichtbaar is een roman over vervreemding, eenzaamheid en hoop.
Mijn mening
Als ik het nieuwe boek van Edith van Walsum (de hardcover geeft een mooie luxe uitstraling aan het boek) in mijn handen heb en de achterflap heb gelezen, lijkt me dit echt een verhaal wat eens wat anders is, dan de genres die ik normaal lees. Ik word best nieuwsgierig naar het verhaal. Als ik begin te lezen merk ik dat het is geschreven vanuit de derde persoon en voel ik direct teleurstelling omdat ik echt geen liefhebber ben van deze schrijfstijl. Het zorgt voor een afstand tussen de personages en de lezer. Helaas was deze kloof ook bij Onzichtbaar het geval en voelde ik jammer genoeg geen enkele band met de twee hoofdpersonages Hendrik en Diane. Ook de schrijfstijl van Edith van Walsum kon mij niet echt bekoren, af en toe werd ik wel verrast met een vleugje humor of door een prachtig mooie poëtische zin, maar over de grote lijn hield dit het verhaal niet overeind. Ik vond dat er heel veel in weinig tijd gebeurde en eigenlijk gebeurde er ook weer niets. Dit zorgde ervoor dat ik alles chaotisch en rommelig over vond komen en hierdoor ook niet in het verhaal kwam.
‘Zijn leven lang al heeft hij de verbeelding meer liefgehad dan de werkelijkheid.’
Als ik het boek uit heb kan ik dan ook alleen maar concluderen dat dit helaas niet mijn soort boek is. Het komt grotendeels door de schrijfstijl, daardoor kwam wat mij betreft het verhaal niet van de grond.
Plot: 2,5
Leesplezier: 2,5
Schrijfstijl: 2
Originaliteit: 3
Psychologie: 3
Ik geef Onzichtbaar van Edith van Walsum 2,5 ster.
Heidi
