Titel: 
Negen volmaakte vreemden
Auteur: Liane Moriarty
Genre: Roman
Uitgeverij: A.W. Bruna Uitgevers
Vertaling: Saskia Peterzon-Kotte
Publicatiedatum: oktober 2018
Aantal bladzijdes: 488
Recensie: Yfke
Auteur
Liane Moriarty groeide op in Sydney. Het geheim van mijn man kwam op #1 in The New York Times-bestsellerlijst en bleef daar langer dan een jaar in staan. Ook Grote kleine leugens kwam direct binnen op #1 in de VS – Moriarty is hiermee de eerste Australische auteur die dat ooit gelukt is. In 2017 was op HBO de tv-serie te zien die gebaseerd is op Grote kleine leugens, met o.a. Nicole Kidman en Reese Witherspoon in de hoofdrollen. In 2018 zal een tweede seizoen bij HBO te zien zijn. De filmrechten van Wat Alice vergat zijn verkocht aan Tri-Star Entertainment, met een hoofdrol voor Jennifer Aniston.
Achterflap
Negen gasten verzamelen zich in een exclusief wellnesscentrum. Sommigen zijn hier om af te vallen, anderen proberen hun leven een gezonde draai te geven, en een enkeling is er nog niet aan toe om de precieze reden van het bezoek onder ogen te zien. Ondanks alle luxe, meditatie en mindfulness is iedereen zich ervan bewust dat ze ook flink aan het werk moeten. Maar niemand kan zich voorstellen hoe zwaar de komende tien dagen zullen worden.
Frances Welty, een voormalig succesvol romanschrijfster, arriveert bij Tranquillum House met een pijnlijke rug en een gebroken hart. Ze is direct gefascineerd door haar medegasten. De meesten van hen zien er totaal niet uit alsof ze een detoxkuur nodig hebben. Maar degene die haar nog het meest betovert is de eigenaresse van het resort. Kan deze vrouw werkelijk alle antwoorden hebben waarvan Frances niet eens wist dat ze die zocht? Moet Frances haar twijfels overboord gooien en zich volledig overgeven aan het bijzondere programma dat Tranquillum House aanbiedt – of moet ze maken dat ze wegkomt?
En het duurt niet lang voordat iedere gast in Tranquillum House zich dit begint af te vragen…
Mijn mening
Frances Welty, romanschrijfster, is een van de negen totaal verschillende mensen die zich bij Tranquillum House meldt voor een ‘uniek’ tiendaags wellnessarrangement.
De zweverige insteek van mindfulness en meditatie – om van het verbod op cafeïne en alcohol nog maar te zwijgen – is voor sommigen al genoeg om meteen rechtsomkeert te willen maken. Het begint met ‘de edele stilte’, waarbij de gasten de eerste dagen geen oogcontact mogen maken en niet met elkaar mogen praten. Dat werkt ontzettend goed in dit boek, want de gasten zijn zo vooral alleen met hun eigen gedachten, waardoor je ze veel beter leert kennen, want elk hoofdstuk wordt vanuit het perspectief van een andere gast (of behandelaar) verteld. Het verrast je ook vaak. De aannames van de gasten over elkaar blijken helemaal niet te kloppen en situaties worden verkeerd ingeschat. Het is echt een ontzettend goede zet van Moriarty, deze manier van perspectieven wisselen in combinatie met de stilte. Daarbij krijg je ook voor elk van hen een zekere sympathie, en wanneer na de eerste dagen in Tranquillum House de spreekwoordelijke pleuris uitbreekt, duim je (bijna) voor hen allemaal.
De schrijfstijl van Moriarty is vlot en humoristisch en leest enorm prettig. Het laat je door de pagina’s heen vliegen. Vaak wil je nog even een extra hoofdstukje lezen voor je weer tot de orde van de dag over moet. Wat ik ook ontzettend knap heb gevonden, is hoe ze rauw verdriet en pijn in hetzelfde boek weet te beschrijven, en hoe deze zo goed onmerkbaar in elkaar kunnen overvloeien.
Negen volmaakte vreemden gaat uiteindelijk over mensen in verschillende levensfasen, die allemaal een verleden met zich meedragen en net als de meeste van ons soms een beetje hulp nodig hebben in het leven. Het gaat ook over de vele aannames die we over elkaar hebben en over onze maatschappelijke obsessie met gelukkig zijn (maar wel op een leuke manier).
Het komt erop neer dat ik heb genoten van Negen volmaakte vreemden en het 5 sterren geef. Weer een heel tof boek van Liane Moriarty!
~Yfke Brandhout
