Deze maand is Persona van Soraya Vink het debuut van de maand bij Thrillers & More. Soraya kennen we wel van Hebban, zij interviewt zelf nogal eens auteurs, maar nu is het de beurt aan haar zelf: wie is Soraya Vink en hoe kwam Persona tot stand?
Foto: Frank Ruiter
Wie is Soraya Vink? Welke woorden zijn op jou van toepassing?
Goede vraag om een interview mee te starten! Ik laat mijn personage Elvira Selas er ook al over nadenken tijdens een gesprek met haar psycholoog. Ik zou mezelf beschrijven als ‘nieuwsgierig’, een ‘doorzetter’, soms wel een ‘dromer’ maar ik geniet ook van alles wat op mijn pad komt.
Waar komt je interesse voor Spanje vandaan? Heb je Spaanse roots?
In de bovenbouw van de middelbare school ben ik door mijn lerares Spaans, Mercedes, enthousiast gemaakt voor Spaanse cultuur. De verhalen over haar vaderland en de vrolijke manier waarop ze haar lessen gaf, zorgden ervoor dat ik meer wilde weten. Op het moment dat het tijd was om mijn studiekeuze te maken, besloot ik naar een open dag bij de Universiteit Utrecht te gaan voor de opleiding Spaanse Taal en Cultuur. Dat was een match en daarna doorliep ik de bacheloropleiding en een aansluitende masteropleiding waarin ik mij heb gespecialiseerd in educatie en communicatie. Mijn naam kan weleens voor een prettige verwarring zorgen, en misschien draagt het feit dat ik donker haar heb er ook wel bij dat ik van Spaanse afkomst zou kunnen zijn. Er is geen land waar ik liever mijn tijd doorbreng als in Spanje en eenmaal daar voel ik me er ook echt thuis. Maar Spaanse roots heb ik dus niet.
Hoe ben je gekomen tot het schrijven van dit boek? Wanneer was voor jou het moment daar dat je zoiets had ‘dit ga ik opschrijven’?
Infiltranten hebben altijd mijn interesse gehad; ze zijn een essentieel onderdeel van een onderzoek doordat ze informatie aanleveren of ervoor zorgen dat een onderhandeling een bepaalde richting opgaat. Een fenomeen dat naast ons kan afspelen zonder dat we er weet van hebben en dat trok mijn aandacht. Ik ben geleidelijk aan begonnen met het doen van research en schreef in mijn vrije tijd losse scènes om te zien hoe de verschillende personen zich door een verhaal zouden kunnen bewegen. Ik vond het belangrijk om ze goed te leren kennen dus ik werkte eerst hun profielen uit. Toen ik een synopsis had waarin de meest belangrijke elementen samenkwamen, ben ik werkelijk begonnen met het schrijven van een boek; puzzelen waar de plotwendingen kwamen maar ook was het een test om te kijken of de personages klaar waren om een marathon van circa 100.000 woorden uit te lopen en niet in een sprint van hooguit 5.000 woorden in een kortverhaal te eindigen.
Wat maakt Danny Vera voor jou zo’n speciale zanger? Welke zanger of groep vind je nog meer fantastisch?
Voor Persona heb ik twee songteksten van het album The Outsider van Danny Vera gebruikt omdat ze beschouwd kunnen worden als een soundtrack voor mijn hoofdpersonage Elvira. Muziek is voor mij verbonden aan emotie; je kunt geraakt worden door de tekst die in samenspel met een melodie een belevenis wordt. Danny Vera is voor mij het voorbeeld van een artiest die het lukt om mij mee te nemen in zo’n belevenis; hij schrijft zijn eigen teksten, is een fantastische zanger en speelt zo goed gitaar.
Muziek is vaak verbonden aan mijn gemoedstoestand, dus luister ik bijvoorbeeld ook naar Kensington, Coldplay, John Mayer, Kings of Leon of The Golden Earring. Maar ik kan mezelf ook verliezen in blues, rock of flamenco muziek.
Is schrijven iets wat je altijd al hebt willen doen? Wat doe je, en laat je, om tijd te maken om te schrijven?
In mijn werk als thrillerredacteur en recensent bij Hebban.nl schrijf ik elke dag, dus was het toch nog een omschakeling toen ik besloot een boek te gaan schrijven. Het ritme vinden om te schrijven naast een fulltimebaan waarin ik altijd met woorden, zinnen en teksten bezig ben. Ik heb Persona geschreven tijdens alle vrije uren die ik tot mijn beschikking had, wat vaak betekende dat ik mij in het weekend ‘opsloot’ om mijn deadlines te halen. Dan was ik ook volledig in die wereld en kon ik mij uren verdiepen in het verhaal zonder dat er een telefoontje of mailtje mij uit mijn concentratie kon halen.
Kun je je makkelijk afsluiten van een verhaal op momenten dat je niet schrijft of is het iets wat in je hoofd blijft rondspoken?
Het is soms best moeilijk om in het ‘echte’ leven terug te keren, vooral toen het manuscript in een vergevorderde staat was heb ik daar moeite mee gehad. In feite liep ik met de personages mee, gooide ik ze in situaties die gevolgen hadden voor hun toekomst of zocht ik mijn eigen angsten op. Om dan met een vingerknip in de realiteit terug te keren, is soms confronterend. En tegelijkertijd kon ik op de meest vreemde momenten een inval krijgen hoe ik een scène kon verbeteren of iets kon oplossen. Als een verhaal eenmaal bezit van mij heeft genomen, dan laat het mij ook niet meer los. Ze zeggen dat je droomt om bepaalde indrukken te verwerken en dat herkende ik wel toen ik heel intensief met Persona bezig was; ik was in mijn slaap veel bezig met het verhaal doordat ik erover droomde.
Hoe heb je research gedaan met betrekking tot het verhaal? Heb je überhaupt veel research moeten doen voor dit boek?
De research fase was een ware beleving voor mij en vond ik ontzettend leuk. Ik heb veel onderzoek gedaan rond de wereld van infiltranten, omdat het een belangrijk deel van het verhaal omvat. Daarnaast begon ik met trainingen op de schietbaan. Er komen vuurwapens voor in het boek, daarom wilde ik zelf ervaren hoe het voelt om een pistool te gebruiken, hoe het werkt en welke technieken erbij komen kijken om een goed schot te hebben. Dat beviel me zo goed dat ik nu bijna drie jaar lid ben van een schietvereniging en vrijwel wekelijks op de schietbaan sta om te trainen. Omdat Spanje een setting is in het verhaal heb ik verschillende plekken bezocht omdat ik bepaalde dingen met eigen ogen wilde zien.
Ben je een planner of begin je gewoon met schrijven en zie je wel waar het verhaal je naartoe leidt? Plot je een verhaal helemaal van het begin tot het eind of laat je je leiden door je verhaal en personages?
Ik ben een planner. Als ik nu mijn synopsis erbij pak, concludeer ik dat ik er weinig vanaf geweken ben. Dat is voor mij een bewijs dat het nut heeft om een verhaal eerst vanuit meerdere kanten te bekijken voordat je in het wilde weg gaat schrijven. Een verhaal moet groeien en dat heeft even tijd nodig.
Waar heb jij je inspiratie vandaan gehaald voor je boek?
Persona gaat over het grijze gebied tussen goed en kwaad. Niemand is volledig goed of slecht, door omstandigheden kunnen mensen ingrijpende beslissingen nemen die voor de rest van hun leven gevolgen hebben. Mijn hoofdpersonage Elvira Selas heeft als rechercheur een rotsvast geloof in het wetboek van strafrecht maar wordt ernstig aan het twijfelen gebracht door een persoonlijk motief. Conflicten interesseren mij; wat is de oorsprong van een beslissing bijvoorbeeld. Vooral in het thrillers is het uitwerken van een conflict heel belangrijk, daarom vond ik het intrigerend om iemand die volgens haar profiel een betrouwbaar persoon hoort te zijn te confronteren met een onvermijdelijke situatie.
Schrijf je het liefst in een schrift of met de computer?
Tijdens mijn researchfase was ik het liefst offline en nam ik bijvoorbeeld tijdens mijn reizen naar Spanje een notitieboek mee om indrukken te verwerken. Toen ik echt begon met het uitschrijven van het verhaal was ik bijna vergroeid met mijn laptop. Daar bewaarde ik mijn profielen van de personages, tijdlijnen en andere bronnen.
Hoe spannend is het om je boek gerecenseerd te zien worden?
Dat is absoluut spannend, zeker omdat ik voor mijn werk regelmatig zelf een boek bespreek in een artikel of een recensie schrijf. Maar tegelijkertijd kan ik niet wachten om mijn verhaal met meer lezers te delen. Dat is de kracht van een boek; zodra je de eerste bladzijdes omslaat, opent zich een wereld die dan alleen van jou is.
Hoelang ben je met het verhaal bezig geweest?
Alles bij elkaar genomen heb ik drie jaar besteed tot Persona werkelijk een boek is geworden. Research vind ik een heel fijne fase, dus daar heb ik behoorlijk wat tijd in gestoken. Zo zorgde ik ervoor dat ik met iedere stap dichterbij een synopsis kwam. Met die synopsis ben ik bij mijn huidige uitgever, HarperCollins Holland, gekomen waardoor het schrijfproces in een stroomversnelling kwam. Binnen zeven maanden lag er een eerste versie waarna er nog rondes van feedback volgden. Dat was een ontzettend leerzaam proces omdat je uitgedaagd wordt om iedere keer met een frisse blik naar je eigen verhaal te kijken maar ook het boek naar een hoger niveau probeert te tillen.
Hoe ging het proces nadat je je manuscript naar een uitgever had gestuurd?
Mijn manuscript was nog niet volledig af toen ik onder contract kwam bij HarperCollins Holland. Door een samenloop van omstandigheden kwam ter sprake of ik ooit zelf een spannend boek zou gaan schrijven en toen heb ik de mogelijkheid gegrepen om Persona te pitchen aan de hand van de synopsis en de eerste 10.000 woorden. Vanaf het moment dat ik de handtekening heb gezet, ben ik wel verder gestimuleerd. Ik presteer stiekem veel beter met een deadline (denk hier een knipoog bij).
Welke boeken lees je zelf graag? Was dat de insteek om zelf een boek te schrijven?
Ik ben dag en nacht bezig met spannende boeken en True Crime, werd er een keer op gewezen toen ik werd geïnterviewd door het tijdschrift Panorama. Ik lees veel voor mijn werk, dat zijn voornamelijk thrillers. Als er een nieuw spannend boek van Peter James, Samuel Bjørk of Lars Kepler uitkomt, sta ik vooraan en kan ik niet wachten om mij daarin te verdiepen. Door mijn studie houd ik mij nog steeds bezig met Spaanstalige boeken, waarvan ik het heel jammer vind dat er zo weinig Spaanstalige titels in vertaling komen hier. Zo is thrillerschrijfster Dolores Redondo een bestsellerauteur in Spanje, maar heeft pas een klein publiek hier kennis met haar gemaakt.
Heb je een favoriete schrijver? Een favoriet boek allertijden? Is er een auteur die je echt als voorbeeld ziet? Waarom juist hem/haar
De boeken van Carlos Ruiz Zafón hebben veel voor mij betekend, daarom zie ik hem als mijn grote voorbeeld. Wat ik enorm knap vind aan zijn werk is dat hij een volledig nieuwe wereld schept die voor iedere lezer herkenbaar is. Barcelona wordt eigenlijk ook een personage zonder dat het alleen een functie van setting heeft. Het is net alsof de stad haar eigen emoties heeft en deze reflecteert op haar bewoners. De schaduw van de wind is daarom mijn favoriete boek aller tijden, maar ik was ook erg onder de indruk van Het labyrint der geesten waarin Carlos Ruiz Zafón zijn vierluik afsluit. Het is bewonderenswaardig als je in ruim 800 pagina’s meerdere genres weet te beheersen en zo de lezer een onvergetelijke leeservaring geeft. Ik vond het ontzettend bijzonder om hem te ontmoeten tijdens een interview dat ik voor Hebban afnam.
Wat vind jij onmisbaar in een goed boek?
Dat het je de mogelijkheid geeft om te ontsnappen uit de realiteit. In thrillers word je soms geconfronteerd met je ergste nachtmerrie of word je in een omgeving gezet waar je anders nooit zou komen. Als ik een goed boek lees, verlies ik elk besef van tijd en plaats. Dan is het alsof ik met de personages mee wandel en alleen maar toeleef naar het einde van een hoofdstuk. Om vervolgens te besluiten dat er gemakkelijk nog wat bladzijdes gelezen kunnen worden.
Waar kunnen we jou ’s nachts voor wakker maken?
Een vliegticket naar een bestemming in Spanje. Ik zou alles uit mijn handen kunnen laten vallen als ik de kans krijg om daar weer tijd door te brengen. Ik voel me er ontzettend thuis en ben nog lang niet uitgekeken in de verschillende regio’s van Spanje.
Welke tips heb je voor aspirant schrijvers?
Lees boeken van auteurs die je bewondert en probeer voor jezelf op te sommen waarom je hun boeken goed vindt, daar kun je veel van opsteken. Probeer dus met een andere blik naar een verhaal te kijken waardoor je een techniek of opvallende eigenschap uit het verhaal weet te halen. Vanaf dat moment begint de fase om je eigen ‘stem’ te ontwikkelen die jou bijzonder maakt tussen alle andere duizenden boeken die verschijnen.
Zou je ook een ander genre willen proberen?
Naast thrillers lees ik ook veel True Crime, het lijkt me een uitdaging om mij een keer in een werkelijk bestaande zaak te verdiepen. Nederland heeft een veelzijdige misdaadgeschiedenis waar nog veel meer over geschreven zou kunnen worden. Ook pak ik regelmatig een biografie over bijzondere personen op. Als schrijver van fictie bedenk je je eigen personages, maar ik zou het ook een leuke opdracht vinden om iemand van A tot Z te leren kennen om zijn of haar levensverhaal op te tekenen.
Met welke schrijver zou je wel eens een kop thee (of koffie) willen gaan drinken en waarom?
Voor mijn werk bij Hebban heb ik al heel veel auteurs uit binnen- en buitenland mogen ontmoeten, maar er staan uiteraard nog wat namen op mijn lijstje. Qua stijl vind ik de boeken van Michael Connelly en Don Winslow fantastisch. Zij geven het politiewerk op realistische wijze vorm in hun boeken maar weten ook spannende wendingen aan te brengen. Een avond in de kroeg met de twee heren lijkt me wel wat.
Zit er al iets nieuws in de planning? Kun je (wil je) daar iets over vertellen? Of wil je eerst de recensies van je boek afwachten?
Ik wil zeker een tweede boek schrijven, maar eerst zet ik mijn tijd en aandacht in voor de promotie van Persona. Je debuteert maar één keer en daar wil ik van gaan genieten. In de tussentijd ligt er wel een nieuw notitieboekje klaar voor ‘boek #2’, en wie weet vullen de eerste bladzijdes zich binnenkort.
(auteursfoto: Soraya Vink, overig Pixabay)
