Titel: De echtgenote
Auteur: Alafair Burke
Genre:Thriller
Uitgeverij: Xander Uitgevers
Vertaling: Nellie Keukelaar
Publicatiedatum: september 2018
Aantal bladzijdes: 385 (E-book)
Recensie: Bianca
Auteur:
Alafair Burke (1969) is New York Times-bestsellerauteur. Ze werd genomineerd voor de prestigieuze Edgar Award en is coauteur van Mary Higgins Clark. Haar ervaring als officier van justitie, gespecialiseerd in huiselijk geweld, vormt een belangrijke voedingsbodem voor haar misdaadromans.
Achterflap:
Wanneer Jason, een bekende en briljante professor, door een jonge studente wordt beschuldigd van seksueel wangedrag, wordt zijn echtgenote Angela gedwongen om een tweede blik te werpen op zowel de man met wie ze trouwde als de vrouwen die ze weigert te geloven. En dan brengt een andere vrouw, Kerry Lynch, een nog verontrustender aantijging naar voren en begint Angela’s perfecte leven uiteen te vallen. Jason houdt vol dat hij onschuldig is en Angela gelooft hem. Nog wel. Want als Kerry plots verdwijnt, begint haar twijfel het te winnen van haar loyaliteit als echtgenote. Als ze wordt opgeroepen voor Jason te getuigen, realiseert ze zich dat er duistere geheimen naar boven kunnen komen. Geheimen die ze liever voor zich houdt…
Mijn mening:
Het zo op het eerste gezicht stabiele gezin Powell, met vader Jason, moeder Angela en hun zoon Spencer, komt in een emotionele achtbaan terecht als Jason beschuldigd wordt van seksueel wangedrag. Zodra dit gebeurt, staat hun wereld op zijn kop en wordt Jason direct als dader behandeld. Wanneer een volgend slachtoffer zich meldt, is het hek van de dam. Waar het gezin begint met proberen te redden wat er te redden valt, gaat de beerput alleen maar verder open met een uitkomst die je zal verbazen.
Het is voor de politie en het OM een pittige klus om de zaak tot een bevredigend einde te brengen.
De echtgenote is een misdaadroman die vooral draait om ethische dilemma’s: hoe ver ga je as partner om de onschuld van de ander te bewijzen, heb je zelf twijfels en ga je deze openbaar maken of veeg je alles het liefst onder het kleed, met het risico dat je daarmee jezelf in gevaar brengt?
‘In een oogwenk werd ik degene voor wie ze me altijd hadden gehouden: de vrouw die loog om haar man te beschermen.’
Dit soort ingrijpende gebeurtenissen hebben een enorme impact op het hele gezin en de directe omgeving. Schuldig of niet schuldig, het leed is al geleden zodra er een aantijging is. Je voelt de machteloosheid van de dader die alles op alles zet om zijn onschuld te bewijzen terwijl hij langzaam zijn opgebouwde leven als een kaartenhuis in elkaar ziet storten. Burke heeft een relevant thema weten om te zetten in een spannende misdaadroman. Tijdens het lezen is het zeker niet continu spannend, maar je vraagt je wel continu af waar dit verhaal naartoe gaat en wat de echte waarheid is.
Burke heeft mij als lezer laten inzien dat (ver)oordelen een zaak is die je aan professionals over moet laten. Er moeten feiten boven tafel komen voordat er een schuldige aangewezen kan worden. De echtgenote leek mij in het begin wat aan de saaie kant, omdat het vooral draaide om het gezin en de beschuldiging naar de vader die bewezen moest worden, daarin ben ik toch verrast. Burke heeft met haar schrijfstijl mijn aandacht weten vast te houden tot het einde en vooral de ontknoping heeft me flink verbaasd. Burke is erin geslaagd om het verhaal op een subtiele manier psychologische diepgang te geven. Hoe verder ik in het verhaal kwam, hoe meer mijn voelsprieten aan het werk moesten: heel goed gedaan. Je herkent in Burke haar werkachtergrond als officier van justitie, met huiselijk geweld als specialisatie. Daar heeft ze veel kennis en ervaring mee opgedaan waardoor het verhaal zeer geloofwaardig overkomt.
Met alle #metoo-zaken nog vers in het geheugen is dit de andere kant van de medaille.
Originaliteit: 4
Schrijfstijl: 4
Leesplezier: 4
Psychologie: 5
Plot: 4
Spanning: 3
Dit levert voor De echtgenote een mooi gemiddelde van 4 sterren op.
Bianca
