Een 
jaar geleden begon Thrillers & More en toen was Angelique Haak met haar Een nieuw begin ons eerste Debuut van de maand. Gisteren was de boekpresentatie van haar nieuwe boek Uitgeschakeld en wij zijn enorm nieuwsgierig!! Niet alleen naar Uitgeschakeld, maar ook naar Angelique! Tijd voor een paar vragen 🙂
Een jaar geleden ongeveer kwam je debuut uit, Een nieuw begin. In hoeverre was het ‘een nieuw begin’ voor jou? Hoe was het afgelopen jaar?
Het afgelopen jaar was vooral een jaar van mixed emotions. Verwondering, spanning, blijdschap, dankbaarheid, onzekerheid, frustratie, opluchting en zo kan ik nog wel even doorgaan… In de aanloop naar het verschijnen van Een nieuw begin was ik vooral nog heel erg zoekende naar hoe mijn toekomst eruit zou gaan zien. Was ik nou schrijfster, administratief medewerkster of kon/moest het allebei? Elke vezel in mijn lijf riep ‘Schrijfster! Volg je hart om eindelijk te gaan doen wat je echt wilt’, maar mijn bankrekening riep iets anders…
Zo ging ik toch weer op zoek naar een nieuwe kantoorbaan, maar al voordat ik daaraan begon, voelde het niet goed. Mijn hart en mijn hoofd waren het niet met elkaar eens. Het baantje dat ik halsoverkop had aangenomen, heb ik welgeteld twee hele dagen volgehouden en toen was de kogel écht door de kerk. Ik was schrijfster!
Nog steeds ben ik mijn lieve en geduldige man heel erg dankbaar dat hij me dat laatste zetje heeft gegeven en me overtuigd heeft om in dat diepe te springen. Hoewel ik de titel ‘Een nieuw begin’ niet met die reden had gekozen, was het voor mij dus absoluut een nieuw begin.
‘Een nieuw begin’ werd goed ontvangen, een droomdebuut zou je kunnen zeggen. Hoe groot is de druk voor boek nummer 2? Komt die druk van anderen of vooral van jezelf?
Die druk was behoorlijk kan ik je zeggen, vandaar de eerdergenoemde onzekerheid en frustratie.
Na alle positieve reacties op ‘Een nieuw begin’ volgde al snel de vraag ‘hoe is het met je tweede boek?’ En aangezien het helemaal niet zo soepel liep met ‘het tweede boek’, was dat een vraag die me steeds meer buikpijn begon te bezorgen (hoe lief het ook bedoeld was van mensen).
Van lieverlee begon ik me steeds meer af te vragen of ik het eigenlijk wel nog een keer kon, een boek schrijven. Kon ik wel voldoen aan de verwachtingen die er geschept waren? Wat als het tweede boek zou tegenvallen, als het veel te lang zou duren voor het er was and so on… Killing voor de inspiratie en op een gegeven moment zat ik dan ook echt helemaal vast.
Maar die druk komt zeker bij mezelf vandaan. Als het niet lekker gaat met schrijven steekt de grote onzekerheid de kop op en ga ik mezelf graag vergelijken met anderen, wat dan natuurlijk weer garant staat voor nog meer onzekerheid. Iets met een vicieus cirkeltje?
Als ik andere schrijvers hoor zeggen dat ze altíjd willen schrijven bijvoorbeeld, dan denk ik: zie je nou wel, ik ben geen echte auteur! Ik vind het namelijk ook heerlijk om een periode helemaal niet te schrijven en heb er dan ook echt helemaal geen zin in.
Of de snelheid waarmee sommige auteurs hun boeken schrijven, dat is ook iets voor mij om van in de stress te schieten… Als zij het kunnen, waarom ik dan niet?
Dan moet ik echt even diep ademhalen en denken aan een quote van Theodore Roosevelt: ‘Comparison is the thief of joy’.
Ontzettend waar, dus niet doen! (zo min mogelijk dan in elk geval, hahaha)
En dan is nu eindelijk Uitgeschakeld daar. Hoe moeilijk was het om dit boek te schrijven?
Haha, alleen dit al. Ik zie jouw woordje ‘eindelijk’ en denk meteen: Zo lang heeft het toch niet geduurd?’ Heel gevoelig voor verwachtingen dus, dat maakte het voor mij moeilijk om ‘Uitgeschakeld’ te schrijven. Zolang je wilt voldoen aan wat anderen willen, doe je (meestal) niet wat je zelf wilt… Er was een spontane deelname aan een schrijfwedstrijd voor nodig (compleet iets anders, geen spannend verhaal of thriller) om weer helder te krijgen dat ik schrijf omdat ik dat leuk vind, omdat dat hetgeen is wat ik wil en moet doen, van mezelf! Pas daarna lukte het me om ‘Uitgeschakeld’ af te ronden.
Ik probeer er nu ook meer op te vertrouwen dat als mensen écht genieten van mijn boeken, ze ook bereid zijn wat langer te wachten op de volgende, als dat is wat er voor mij nodig is. Natuurlijk hoop ik dat ik de volgende als een trein ga schrijven, maar we zullen zien hoe het nu weer gaat lopen… Ik gun mezelf in elk geval meer tijd en rust hiervoor (nu mijn overige gezinsleden nog ;-).
Wist je al dat er een vervolg op Een nieuw begin zou komen? Of is dit iets wat later kwam?
Het klinkt misschien heel raar, maar dat is echt iets wat later pas kwam.
Toen ik ‘Een nieuw begin’ schreef, was het voor mij een op zich staand verhaal met een duidelijk einde. Al meteen bij de eerste proeflezers, kwam de opmerking voorbij dat men het leuk zou vinden om te weten hoe het verder met Jennifer zou gaan en dat het boek zich goed leende om een serie te worden. Ook in latere recensies werd dit vaak aangegeven. In eerste instantie heb ik dat idee verworpen, voor mij was het klaar.
Met name door mijn onervarenheid bij mijn eerste boek, ben ik heel vaak (lees: gruwelijk vaak!) door het manuscript heen gegaan. Ik was tegen de tijd dat het boek verscheen ook echt letterlijk ‘klaar’ met het verhaal. Pas maanden later, toen ik weer wat afstand had van Jennifer en de andere personages, begon bij mezelf ook het gevoel te leven dat er nog veel meer over haar en het team te vertellen viel. Uiteindelijk ben ik heel blij dat ik hier toch voor gekozen heb, dus zeker dank aan iedereen die dit geopperd heeft!
Blijft het hierbij of gaan we nog meer van Jennifer horen?
Hier kan ik heel kort over zijn: Lees ‘Uitgeschakeld’ en je hebt het antwoord…
Heb je dingen anders gedaan bij het schrijven van Uitgeschakeld? Of is je schrijfroutine hetzelfde gebleven?
Ik pak mijn schrijfmomenten zoveel mogelijk tussen alle dagelijkse beslommeringen van het gezinsleven door. Dus ergens tussen het naar school brengen van de kinderen, de boodschappen, de strijk en noem het maar op (klinkt heel romantisch, ik weet het), heb ik tijd om te schrijven. Van routine is niet echt sprake.
Gelukkig merkt mijn man het altijd aan mij als er écht het een en ander borrelt wat niet kan wachten om op papier gezet te worden en neemt hij dan vaak de kids een dagje op sleeptouw. Die dagen koester ik enorm. Een stil huis waarin alleen het getik van de toetsen van mijn laptop klinkt, heerlijk…
Heb je al een idee voor een volgend boek?
Ja, meerdere eigenlijk. Ik ben nog bezig om voor mezelf helder te krijgen wat het gaat worden… Ook voor mij weer spannend dus!
Zou je ook nog een ander genre willen proberen?
Om heel eerlijk te zijn: op dit moment niet. Het spannende genre heeft altijd al mijn grote voorkeur gehad. Ik hou er al van sinds mijn jeugd en ben er nog lang niet klaar mee.
Maar niets zo veranderlijk als een mens, dus zeg nooit ‘nooit’. Als ik voor een ander genre zou kiezen, zou het denk ik de roman zijn. Hier kan ik op zijn tijd ook enorm van genieten.
Met welke schrijver zou je wel eens een kop thee (of koffie) willen gaan drinken en waarom?
Er zijn een heleboel schrijvers/schrijfsters met wie ik dat wel zou willen, maar als ik er een zou moeten kiezen dan absoluut the King of Horror: Stephen King! Al ruim vijfentwintig jaar is hij mijn favoriete auteur. Ik vind zijn boeken echt alles hebben: spanning, humor, emotie, avontuur. Zijn boeken hebben ervoor gezorgd dat ik echt verliefd ben geworden op lezen. Als ik een boek van hem dichtsla, dan weet ik dat het verhaal nog wel even aan me blijft plakken en ik niet meteen zin heb om een nieuw boek open te slaan. Hij is ook een van de weinige auteurs die ik soms herlees.
En als persoon lijkt hij me erg interessant, een beetje ‘gestoord’, maar dan op een leuke, heel nuchtere manier. Ik zou dat kopje koffie dan ook heel graag bij hem aan de keukentafel willen drinken om eens te zien hoe hij in het dagelijkse leven is.
Is je Rode Kater weer bekomen van zijn grote avontuur???
Haha, hij wel, wij niet!
Iedereen die mijn auteurspagina op facebook volgt (Angelique Haak auteur), weet dat onze bijna negentienjarige rode kater tien dagen ‘kwijt’ is geweest. Wonder boven wonder hebben we hem teruggevonden, maar het had voor hem geen dag langer moeten duren, anders had hij het waarschijnlijk niet gered. Het gewicht dat hij was kwijtgeraakt, is er inmiddels weer ruimschoots bij gegeten en meneer voelt zich als vanouds. Hij was altijd al een enorme kroelkip, maar nu is hij aanhankelijker dan ooit tevoren. Waar ik ben, is hij. As we speak startte hij zojuist nog even Powerpoint op met zijn achterpoot en heeft hij nu weer een gedeelte van mijn bureau in beslag genomen…
