tattoolife.com
Ineens was daar De tattooverzamelaar, geschreven door Alison Belsham.
Wie is de vrouw achter dit gruwelijk spannende boek?
1. Hoe kwam je op het idee om De tattooverzamelaar te schrijven?
Ik wilde al een hele tijd een tattoo en in 2016 besloot ik er eindelijk een te nemen. De tatoeëerder die ik gekozen had zat in Berlijn, dus ik boekte een weekend Berlijn met 2 back-to-back sessies. Die nacht in mijn hotel kon ik niet slapen en terwijl ik daar lag en de inkt van mijn tattoo nog afgaf op de dekens, dacht ik: ‘Ik heb mijn tattoo en niemand kan ‘m van me afpakken.’ Een seconde later dacht mijn schrijversbrein ‘maar wat als iemand dat wel deed?’ en toen was het idee voor De tattooverzamelaar geboren.
2. Werd je geïnspireerd door je eigen tattoos?
Ik heb tattoos altijd fascinerend gevonden en toen ik eenmaal mijn eigen tattoo had, groeide die fascinatie alleen maar. Tijdens de meer dan 25 uur aan tattoosessies beantwoordde mijn geweldige tatoeëerder al mijn vragen en vertelde me alles zijn leven als tatoeëerder. Ik realiseerde me dat ik graag over het onderwerp wilde schrijven en toen het idee van een thriller gebaseerd op die wereld in me opkwam, was het niet meer te stoppen.
3. Waarom heb je meegedaan aan het Bloody Scotland Crime Writing Festival?
Al vrij vroeg, toen ik nog nadacht over hoe het verhaal precies zou gaan en nog voor ik überhaupt iets had geschreven, zag ik een Facebookbericht over Bloody Scotland, een festival waar ik nog nooit van had gehoord. Om mee te doen moest ik 100 woorden schrijven en dan zouden er 8 deelnemers gekozen worden die in Stirling hun idee mochten pitchen voor een panel professionals en live publiek. Ik dacht dat het misschien handig zou zijn om wat feedback te krijgen op mijn idee, dus ik stuurde mijn 100 woorden in en vergat het verder. Een paar weken later kreeg ik tot mijn verbazing een mailtje dat ik mijn idee mocht komen pitchen. Ik was heel blij en alleen al het feit dat ik mee mocht doen en feedback zou krijgen, voelde als een overwinning. Dat het daarna leidde tot een contract bij een agent en bij een uitgever voelde als een droom.
4. Was je verrast dat je manuscript zo populair was bij uitgevers?
Absoluut!
5. Lees je zelf veel thrillers en heb je een favoriete auteur? 
Ik lees best veel thrillers en dat is een van de redenen dat ik er zelf ook graag een wilde schrijven. Ik vind het moeilijk om een favoriete auteur te kiezen, maar ik vind de thrillers van Michael Connelly en Scott Turow erg goed. Andere favorieten zijn bijvoorbeeld Stieg Larsson, Henning Mankell, John D. MacDonald, Carl Hiaasen en actuele Britse schrijvers als Sarah Hilary, Mari Hannah, Sarah J. Naughton en Matt Wesolowski. Ik kan blijven doorgaan…
6. Heb je al plannen om een nieuw boek te schrijven?
Ik heb het tweede deel van De tattooverzamelaar trilogie zelfs al af en ben het nu aan het verbeteren. Francis, Marni en Rory keren terug met een nieuwe zaak in Poison Ink.
ianranking.net
7. Wie inspireert jou het meest als schrijver?
Ik word geïnspireerd door iedereen die besluit schrijver te willen worden en dan doorpakt en het doet. Het duurt lang voor je alle schrijfvaardigheden onder de knie hebt en het schrijven van een boek is eenzaam werk. Ik heb nog meer respect voor schrijvers die keer op keer fantastische boeken schrijven terwijl ze alle ups en downs van een professionele schrijfcarrière meemaken. Zeker mensen als Ian Rankin en Val Mcdermid inspireren mij met hun professionalisme en harde werken.
tattoolife.com
8. Hoe kwam je op het idee van je eigen tatoeage?
Ik heb een sleeve tattoo op mijn rechterarm en die bestaat voor het grootste deel uit een enorme octopus. Ik wilde een octopus omdat octopussen niets speciaals voor mij betekenen, het was puur gebaseerd op smaak. Ik wilde geen quote of iets met betekenis, omdat een tattoo permanent is terwijl dingen die betekenis hebben vaak veranderen over tijd. Maar mensen die mijn tattoo zien denken dat ik een speciale interesse in octopussen
heb, dus ik krijg steeds artikelen, boeken en plaatjes van octopussen toegestuurd, maar dat vind ik alleen maar leuk!
Met dank aan The House of Books/Overamstel.
