Titel: Eén waarheid
Auteur: Nadine Swagerman
Genre: Young Adult
Uitgeverij: Kluitman
Publicatiedatum: mei 2018
Aantal bladzijdes: 224
Recensie: Amanda
Auteur
Nadine Swagerman droomde er als zevenjarig meisje al van om schrijfster te worden. Nadine stond in de finale van twee schrijfwedstrijden, en in 2017 kwam haar droom uit toen zij een boekcontract tekende bij Kluitman. Naast het schrijven van verhalen, werkt Nadine als tekstschrijver voor haar eigen tekstbureau. (Bron: kluitman.nl)
Achterflap
Laura moet de waarheid weten.
Hoe pijnlijk die ook is…
Als Laura’s ouders door een misdrijf om het leven komen, stort haar leven volledig in. Het gaat zelfs zo slecht met haar dat ze een zelfmoordpoging doet, waarna ze in een psychiatrische kliniek belandt. Daar leert ze Joritt kennen, een student verpleegkunde. Hij is de enige die haar soms even laat vergeten waar ze is en waarom. Joritt wil graag meer weten over de dood van Laura’s ouders en hij komt terecht op de website van een amateur-misdaadverslaggever, die de gebeurtenissen rondom deze moord op de voet volgt. En terwijl de politie haar best doet om de zaak op te lossen, stuit Joritt op informatie die Laura’s wereld totaal op zijn kop zal zetten…
Mijn mening
‘We’re all mad here. I’m mad. You’re mad.’
Wauw, was eigenlijk het eerste wat ik dacht toen ik het boek dichtsloeg. Wat een heftig boek! De hoofdpersoon Laura krijgt ontzettend veel te verduren, ze is haar broertje verloren en nu zijn haar ouders vermoord. Voor een achttienjarige meid een enorme impact op je leven. Door een zelfmoordpoging komt ze uiteindelijk in een psychiatrische kliniek terecht. Wat een heftige ervaringen en emoties komen voorbij in het boek, het verlies van dierbaren, wat dit met je doet. Maar ook waartoe dit aan kan zetten als het dal zo diep is dat je geen uitweg meer ziet. Heftig. Ook het leven in de kliniek is niet makkelijk voor Laura.
‘Nee, eenzaamheid heeft niets te maken met of er wel of geen mensen om je heen zijn. Het is een state of mind.’
Ook maken we kennis met Jorrit, een jonge knul die stageloopt in de psychiatrische kliniek waar Laura woont. Zijn leven is ook bepaald niet over rozen gegaan en hij draagt daarbij ook nog eens de zorg voor zijn jongere broertje en zijn moeder. Jorrit vindt Laura een bijzondere meid en wordt een beetje verliefd op haar. Wanneer er steeds meer bizarre feiten aan het licht komen over de moord op de ouders van Laura, begint Jorrit te twijfelen. Want wat is er echt allemaal aan de hand?
Het voelt zo gek dat het leven van anderen gewoon doorgaat, terwijl dat van mij volledig stil lijkt te staan.
Het verhaal wordt afwisselend verteld vanuit het oogpunt van Laura en Jorrit, dit wordt ook duidelijk aangegeven bij de start van ieder hoofdstuk. Daarnaast zitten er cursieve hoofdstukken tussen waarin we meer over het verleden van Laura te weten komen. Dromen, herinneringen. Dit zorgt voor diepgang en twee verschillende ingangen in het verhaal.
‘De littekens op je lijf en je hart zou je misschien het liefst willen laten verdwijnen, omdat ze je herinneren aan je pijn,’ … ‘Maar die littekens moet je juist koesteren, want de dingen die die littekens veroorzaakt hebben, zijn ook de dingen die jou hebben gemaakt tot wie je nu bent. Het zou zonde zijn als je dat zou willen laten verdwijnen.’
De plot is spannend, goed uitgewerkt, verrassend, verdrietig, ongelofelijk en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het verhaal spreekt aan, spreekt tot de verbeelding, neemt een loopje met je en leert je lessen over het leven, verlies en overleven. Maar ook over de psyche van de mens en hoe ingewikkeld die eigenlijk in elkaar zit. Ik denk dat Swagerman met dit boek een erg sterk debuut heeft neergezet en ik hoop dat een volgend boek weer net zo in elkaar steekt als Eén waarheid, want ik heb hiervan genoten en het in een ruk uitgelezen.
Spanning: 4
Plot: 4,5
Leesplezier: 4,5
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4
Psychologie: 5
Eén waarheid krijgt van mij 4,5 ster.
Amanda
