Titel:
Jij kan me helpen
Auteur: Kristin Harmel
Genre: Oorlogsroman
Uitgeverij: Boekerij
Publicatiedatum: 14 augustus 2018
Aantal bladzijdes: 383
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Kristin Harmel studeerde journalistiek en communicatie en werkte vooral voor o.a People Magazine. Ze publiceerde tot nu toe drie romans die bestsellers waren en in vele landen werden vertaald. Bij Boekerij verscheen eerder Als we elkaar terug zien. Harmel woont met haar man in Florida.
Achterflap:
De pasgetrouwde Ruby Henderson komt in 1939 aan in Parijs, samen met haar Franse echtgenoot Marcel, en ze zijn dolgelukkig. Maar de wittebroodsweken verliezen snel hun glans door het geweld van de dreigende oorlog.
Het Joodse meisje Charlotte Dacher is elf als de Duitse tanks Parijs binnen komen rijden. Al snel wordt haar leven drastisch ingeperkt door alle maatregelen tegen de Joodse bevolking. Net als ze denkt dat het niet erger kan worden, beginnen de deportaties.
Thomas Clarke is een jonge piloot van de Britse Royal Air Force, die gedesillusioneerd is geraakt door de wreedheden van de oorlog. Hij komt terecht in Parijs, en vindt daar een heel nieuwe reden om door te blijven vechten.
Wanneer de levens van Ruby, Charlotte en Thomas samenkomen blijkt dat elk van hen iets heeft dat de anderen de moed geeft om door te vechten, ook als alles verloren lijkt.
Mijn mening:
Jij kan me helpen start en eindigt met een hoofdstuk wat zich in maart 2002 afspeelt. Het tussenliggende verhaal is geschreven tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ruby Henderson, geboren Amerikaanse volgt de liefde naar Frankrijk, ze is pasgetrouwd met de Franse Marcel en de ernst van de oorlog die eraan zit te komen wordt zwaar onderschat. Zodra blijkt dat er wel degelijk oorlog gevoerd wordt, besluit ze niet terug te gaan naar Amerika maar in Parijs te blijven. De levens van Ruby, Charlotte en Thomas komen door de meest nare gebeurtenissen met elkaar in aanraking. Het is bijzonder te lezen dat mensen die geen kwaad in de zin hebben, van nature positief, zorgzaam en behulpzaam zijn naar de medemens, los van hun afkomst, religie of daden het verst komen in het leven. Ze zijn dermate op elkaar aangewezen dat ze al snel een familiair gevoel hebben naar elkaar, waarbij sommige gevoelens nog wel verder lijken te gaan.
‘Er is in deze maatschappij geen plaats voor mensen zoals ik.’
‘weet je,’ zei hij na een lange stilte, ‘ik wil niet eens deel uitmaken van een maatschappij die jou niet accepteert. Dus dat zijn er al twee die hier niet zouden kunnen wonen.’
De schrijfstijl van Harmel is invoelbaar, alsof je zelf de gebeurtenissen mee maakt en vooral het verdriet voelt van de hoofdpersonen die op geen enkel gebied gespaard blijven. De armoede, eenzaamheid, angst en vooral de onmacht is verschrikkelijk. Tijdens het lezen van het laatste hoofdstuk, het slot wat plaats vindt in 2002 schiet ik vol en besef ik dat de oorlog een onbeschrijfelijke invloed op het leven van heel veel mensen heeft gehad.
Het is duidelijk dat Harmel Ruby Henderson heeft neergezet nadat ze research had gedaan naar verhalen uit de Tweede Wereldoorlog, en daarbij stuitte op het verhaal van Virginia d’Albert – Lake. Het is dus deels non-fictief, dat is echt niet te bevatten.
Ik zal het verhaal van Ruby, Charlotte en Thomas niet snel vergeten, het heeft een diepe indruk op me gemaakt.
Jij kan me helpen krijgt van mij 4,5 ster
Bianca
