Titel: 
Het lege graf
Auteur: Jonathan Stroud
Serie: Lockwood & Co #5
Genre: Young Adult
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff
Vertaling: Ineke van Bronswijk, Betty Klaasse
Aantal bladzijdes: 353 (epub)
Recensie: Miriam
Over de auteur
De Britse Jonathan Stroud was van jongs af aan gefascineerd door fantasyverhalen. Hij begon op jonge leeftijd met schrijven. Hij studeerde Engelse Literatuur aan de Universiteit van York en werkte als redacteur in Londen. Ondertussen bleef hij schrijven en besloot uiteindelijk dat dat zijn werk zou zijn.
Het verhaal
Na hun laatste grote zaak was Lockwood & Co wel toe aan een welverdiende pauze. Dus besloten ze in te breken in het best bewaakte graf dat er is: dat van de legendarische agent Marissa Fittes. Hoe dood is zij eigenlijk? Wat ze daar ontdekken, verandert alles.
In een race naar de waarheid over de geestenepidemie beginnen ze aan het laatste, epische gevecht met Bureau Fittes. Een strijd die hen naar de Andere Kant brengt en waar ze alleen kunnen slagen met de hulp van een geheel onverwachte, angstaanjagende bondgenoot.
Mijn rok werd door een briesje tegen mijn benen geblazen; koude lucht streek door mijn haar en langs mijn nek. Een zachte witte gloed verspreidde zich over de vloer, verlichtte het glas van de vitrines als een kille dageraad.
Soms heb je van die boeken waar je aan de ene kant heel erg naar uitkijkt, maar aan de andere kant ook weer niet. Het lege graf is zo’n boek. De serie rondom Lockwood & Co is een van de leukste series die ik de afgelopen jaren heb gelezen en Het lege graf is het laatste deel. Hierna is het gewoon klaar. De Engelse versie staat al enige tijd in de boekenkast, maar ik wilde simpelweg niet beginnen aan het einde. Toen was daar de vertaling en moest ik er toch aan geloven.
Het Probleem zorgt er al jaren voor dat iedereen voor het donker thuis is. ‘s Avonds zijn de straten uitgestorven, want zodra het donker wordt, komen de geesten tevoorschijn. Lockwood & Co is een van de bureaus waar iemand met een geestenprobleem naartoe gaat. Anthony Lockwood, George Cubbins, Lucy Carlyle, Holly Munro en Quill Kipps vormen samen Lockwood & Co, een klein groepje tieners dat geesten vangt. Totdat je volwassen wordt, kun je namelijk de geesten in alle soorten, vormen en maten zien. Als je eenmaal volwassen bent, dan verlies je die gave.
Hoe je het ook bekijkt, als een spookschedel al voor het ontbijt tegen je begint te praten, heb je een kop thee nodig.
Het vijftal stort zich in Het lege graf niet alleen op nieuwe zaken, maar ook in een zoektocht naar de waarheid rondom Penelope en Marissa Fittes. Hoe dichter ze bij de waarheid komen, hoe gevaarlijker het voor hen wordt. Fittes wil onder geen beding dat er geheimen aan het licht komen en wil niets liever dan Anthony en de anderen uit de weg ruimen. Ik had vanaf de eerste pagina het gevoel dat er iets heel ergs ging gebeuren en dat gevoel bleef tot aan de laatste paar hoofdstukken. Over de inhoud van het verhaal ga ik niet heel veel meer vertellen, dat is iets wat je echt zelf moet lezen.
Naast dat Het lege graf gewoon heel spannend is, zit er ook veel humor in. Mijn favoriete ‘personage’ is toch wel de spookschedel. De geest in de fles die Lucy altijd meeneemt als ze met een zaak bezig zijn en met wie zij als enige kan communiceren. Je komt eindelijk meer over deze geest te weten, ik had er nog wel meer over willen lezen, ge-wel-dig.
De geestfles stond op het aanrecht, half bedolven onder documenten. De schedel rolde met zijn ogen naar ons. ‘Wat ben ik blij dat je er bent. Hij was net een vette wervelwind. En toen hij zich bukte om een paperclip op te rapen…dat roze vlees…ik werd er gewoon onpasselijk van. Ik zou voor mijn leven hebben gevreesd als ik niet al dood was.’
Ik heb enorm genoten van Het lege graf. Jonathan Stroud heeft een heerlijk luchtige manier van schrijven en weet het verhaal zo neer te zetten dat het niet alleen luchtig is, maar ook enorm spannend, grappig en meeslepend (ik las overigens Het lege graf en The empty grave om en om en ik moet wel eerlijk zeggen dat de humor in de vertaling niet helemaal overkwam zoals in het origineel). Alles komt mooi samen in dit slotdeel en dat maakt dat je Het lege graf eigenlijk niet los van de andere delen kunt lezen. Kwesties uit eerdere boeken blijken hier ineens ook van belang te zijn en worden mooi verweven in dit verhaal. De personages zijn enorm gegroeid sinds het eerste deel, ze worden per boek meer uitgediept en zoals Stroud het verhaal vertelt, is het alsof je gewoon bij ze aan de tafel zit in het huis aan Portland Row.
Als je graag young adults leest (en ook wanneer je dat niet doet) en je houdt van boeken die echt spannend zijn (geesten!), soms misschien wat eng (geesten!) en ook serieus grappig (geesten!), dan raad ik je deze serie Lockwood & Co absoluut aan.
Het lege graf was een geweldig slot van een geweldige serie. Ik. Wil. Meer.
4,5 ster voor Het lege graf.
Miriam
