Titel: 
Perfecte moeder
Auteur: Aimee Molloy
Genre: Thriller
Uitgeverij: Boekerij
Vertaling: Els Franci-Ekeler
Publicatiedatum: augustus 2018
Aantal bladzijdes: 320
Recensie: Danielle
Aimee Molloy is de auteur van de bestseller van de New York Times, The Long the Night: Molly Melching’s Millions of African Women and Girls Triumph en de co-auteur van verschillende non-fictieboeken, waaronder Jantsen’s Gift, met Pam Cope. De Perfecte moeder is haar eerste roman.
De angst van iedere moeder: je baby verdwijnt terwijl je er even niet bent.
Een groep jonge moeders komt regelmatig samen om bij te kletsen. Als ze besluiten om een keer wat te gaan drinken zonder de kinderen, vindt iedereen dat een goed idee. Alleen Winnie, de enige alleenstaande moeder van de groep, staat niet te springen. Maar uiteindelijk halen ze haar over en de dames vermaken zich opperbest. Maar dan slaat het noodlot toe: Midas, het zoontje van Winnie, wordt uit zijn wiegje gestolen.
De politie lijkt er vanaf dag 1 een potje van te maken, dus de vrouwen nemen het heft zelf in handen: wat is er gebeurd en waar is de baby? Maar ook de media begint zich te bemoeien met het verdwenen kind en vooral met moeder Winnie.
De vragen stapelen zich op. Wie zijn de vrouwen van deze vriendinnenclub? Welke geheimen houden ze achter? Kennen ze elkaar eigenlijk wel goed genoeg? En is de moeder wel zo onschuldig?
Iets in de proloog maakt je duidelijk dat er van alles aan de hand is bij de zwangerschap van vermoedelijk een van de moeders die elkaar ontmoet hebben via een website ‘The Village’.
Zo staat het niet in de boeken beschreven, dit is niet wat de dokter zei dat ik kon verwachten. Het zou geleidelijk gaan. Ik zou vanzelf weten wat ik moest doen.
Nadat iedereen is bevallen, komen de jonge moeders nog geregeld bij elkaar om over hun moederschap te praten. Na verloop van tijd ontstaat er een vast groepje dat veel met elkaar deelt maar of ze werkelijk elkaar wel goed kennen valt nog maar te bezien.
De verdwijning van een van de baby’s zorgt ervoor dat er opeens onenigheid en wantrouwen binnen de vaste groep ontstaat. Een beetje verwarrend wordt het met alle namen en partners die erin benoemd worden. Tevens wordt er geprobeerd om iedereen als verdachte naar voren te laten komen door er een persoonlijk verhaal aan vast te hangen, maar dit maakt het niet spannender.
In het masker verschijnen allemaal barstjes. Die vriendin van jou. De moeder. Ik wist dat ze iets te verbergen had.
De zoektocht naar de vermiste baby komt door de klungeligheid van de politie ook niet als een ‘hartverscheurend’ verhaal binnen. Vanuit een ‘ík-vorm’ keer je telkens terug naar de plek waar blijkbaar de vermiste baby is. Hierdoor blijf je ook het gevoel houden dat dit in ieder geval op een positieve manier tot een einde komt.
Perfecte moeder is voor aanstaande moeders misschien een verhaal dat om je hart slaat maar het mist toch enige geloofwaardigheid om je echt grote zorgen te maken dat het jou ook zal overkomen. Daarbij blijft de proloog het meest verdrietigste.
Ik geef Perfecte moeder 3 sterren.
Danielle
