Titel: H
et Tippelteefje – en andere verhalen
Auteur: Theo van Rijn
Genre: Non-fictie
Uitgeverij: LetterRijn
Publicatiedatum: augustus 2018
Aantal bladzijdes: 104
Recensie: Yfke
Cover
Normaal zeggen covers me niet zoveel, deze viel me echter wel op. Een donkere achtergrond en op de kaft alleen het achterlijf van een hond, die wel een dame moet zijn (getuige de knalrode hoge hak en jarretelgordel). Het is een goede indicatie van de humor die binnenin te vinden is.
Auteur
Theo van Rijn heeft jarenlang tegen wil en dank in de ICT gewerkt en startte in 2012 met uitgeverij LetterRijn. Deze was oorspronkelijk bedoeld voor slechts één boek, het laatste werk van zijn eerder dat jaar overleden broer Adriaan Bontebal, maar inmiddels heeft de uitgever circa vijfentwintig auteurs onder zijn hoede. Het Tippelteefje is de vierde verhalenbundel van Theo’s hand.
Achterflap/samenvatting
Het Tippelteefje telt tweeëndertig korte verhalen waaruit blijkt dat de auteur een scherp observator is. Hij beschrijft zijn waarnemingen met een flinke dosis droge humor, scherpzinnige woordgrappen en de broodnodige zelfspot.
Elk verhaal bevat voor een deel waarheid, variërend van één tot negenennegentig procent. Het is aan de lezer om te bepalen wanneer de realiteit overvloeit in de ruime fantasie van de schrijver.
Mijn mening
Dit is de eerste keer dat ik een door LetterRijn uitgegeven verhalenbundel in handen heb, al ben ik wel bekend met de droge humor en scherpe observaties van Theo van Rijn. Daarom verheugde ik me eigenlijk al vanaf de aankondiging voor de boekpresentatie op Het Tippelteefje, en heb ik het boekje niet alleen door het kleine aantal bladzijdes in korte tijd uitgelezen.
Wat voor verhalen vind je in Het Tippelteefje? Af en toe doet Theo je denken aan die ene oom die op familiefeestjes met zijn verhalen de aandacht vasthoudt en steevast de lachers op zijn hand heeft, maar die ook kan ontroeren en vertederen. De verhalen kunnen dus heel verschillend zijn. Soms gaan ze over dagelijkse dingen zoals het uitlaten van een hond, en soms over heel persoonlijke dingen, zoals kanker, en zelfs dan met humor en sterke observaties.
Het Tippelteefje komt wel het meest tot zijn recht als je er wat langer over doet: lees af en toe een verhaal met de gortdroge humor van Theo, het kan je dag helemaal opmonteren. Te veel verhalen achter elkaar en het effect raakt een beetje verpest.
Ergens zag ik een recensent overigens aanraden om te beginnen met de laatste zes verhaaltjes, als je weinig op hebt met de Olympische Spelen. Ik zou hetzelfde willen aanraden (met dank aan Peter van Bavel voor het idee), zelf zou ik dat ook gedaan hebben.
Als laatste wil ik nog mijn hoop uitspreken dat LetterRijn ook audioboeken gaat verzorgen. Als je Theo van Rijn nooit een van zijn verhalen hebt horen voordragen – met zijn eigen tempo en komische timing – heb je eigenlijk wel wat gemist. Met een audioboek zou er nog iets extra’s aan zijn verhalen gegeven worden.
Nog achter mijn hand gniffelend geef ik Het Tippelteefje van Theo van Rijn 3,5 ster.
Yfke
