Titel: Wie er breekt
Auteur: Laura Lippman
Genre: Thriller
Uitgeverij: Boekerij
Vertaling: Mariëtte van Gelder
Publiciteitsdatum: augustus 2018
Aantal bladzijdes: 286
Recensie: Heidi
Cover
Een zwemmende vrouw die met de rug naar de lezer toegekeerd in het donkere water voor zich uit lijkt te kijken. Het maakt me wel nieuwsgierig, is ze daar alleen? Of is er misschien nog iemand bij haar in de buurt? De roze en witte letters van de titel en auteursnaam steken mooi af in het donkere water.
Auteur
Laura Lippman is een New York Times bestsellerauteur van vele misdaadromans. Voordat ze zich op het schrijven richtte, werkte ze als journalist. In 1997 debuteerde ze met de thriller Baltimore blues, het eerste deel van haar veelgeprezen serie met privédetective Tess Monaghan in de hoofdrol. Lippman situeerde de verhalen in Baltimore, de stad waar ze opgroeide. Het twaalfde deel, Hush, Hush, verscheen in 2015.
Sinds haar doorbraak met de losstaande thriller Verdwenen zusjes (eerder verschenen als Wat de doden weten – What the dead know, 2007) prijken al haar thrillers steevast bovenaan in de New York Times bestsellerlijst.
Lippman heeft elke grote prijs binnen het crimegenre gekregen voor haar inmiddels aanzienlijke oeuvre. Ze werd meerdere malen genomineerd of bekroond met de Edgar Allan Poe Award, de Agatha Award, de Shamus Award, de Gumshoe Award, de Nero Award en de Anthony Award.
Achterflap
Polly en Adam ontmoeten elkaar in de lokale bar van het stadje Belleville. Polly is op weg naar het westen, Adam zegt ook op doorreis te zijn. Toch blijft ze en hij blijft ook – geïntrigeerd als hij is door deze mysterieuze en zwijgzame roodharige vrouw. Een zonnige, hete zomer lang verliezen Polly en Adam zich in een hartstochtelijke liefde.
Toch weerhoudt iets ze ervan zich compleet aan elkaar te geven. Gevaarlijke, zelfs dodelijke, geheimen staan tussen hen in. Dan valt er een dode. Was het een ongeluk of onderdeel van een plan? Inmiddels zijn Adam en Polly zo verweven in elkaars levens en leugens, dat ze geen van beiden weten hoe ze elkaar de rug toe kunnen keren – en of ze dat wel willen. Wie zal als eerste breken?
Mijn mening
Nadat ik de achterflap had gelezen van Wie er breekt, was ik erg benieuwd naar het verhaal, het leek me een spannend en boeiende thriller. Toen ik het eerste stukje had gelezen, concludeerde ik dat het verhaal vanuit de derde persoon geschreven is, iets waar ik niet echt fan van ben, het creëert direct een afstand tussen de lezers en de personages in het boek. Even heb ik hoop dat ik er gewoon aan moet wennen, maar helaas is dit niet het geval. De personages blijven vlak, ik voel dan ook op geen enkele manier maar iets van binding met de hoofdpersonen. Ook ontbreekt het aan diepgang en lijkt het of ik een monotoon verhaal aan het lezen ben, de dialogen zijn rommelig en hierdoor ben ik de draad van het verhaal regelmatig kwijt. Ook mis ik de spanning, die eigenlijk niet aanwezig is.
Het kan een oprechte vergissing zijn. Maar áls hij heeft gelogen, was het uit liefde voor haar, en dat soort liefde kan omslaan in haat.
Het enige wat ik me af bleef vragen tijdens het lezen van Wie er breekt was wie er nu de waarheid sprak en wie er loog. Maar door al het bovengenoemde wordt het lezen een behoorlijke worsteling voor me, het verhaal pakt me gewoon niet. Jammer, want er had naar mijn idee veel meer uit gehaald kunnen worden. De plot is eigenlijk best goed, maar doordat Lippman een in mijn ogen verkeerde schrijfstijl voor het verhaal heeft gekozen, slaat ze mede hierdoor de plank behoorlijk mis.
Spanning: 2
Plot: 3
Leesplezier: 2,5
Schrijfstijl: 2,5
Originaliteit: 3
Psychologie: 3
Ik geef Wie er breekt van Laura Lippman daarom ook maar 2,5 ster.
Heidi
