Titel: Vergeet me niet
Auteur: Julia Heaberlin
Genre: Thriller
Uitgeverij: A.W. Bruna Uitgevers
Vertaling: Saskia Peterzon-Kotte
Publicatiedatum: juni 2018
Aantal bladzijdes: 352
Recensie: Amanda
Cover
Ik vind het een hele mooie cover, de rode herfstbladeren met het groen er doorheen en dan ligt er in het midden een vrouw. Bijna helemaal bedekt door de bladeren. Is ze dood?
Hele mooie kleurstelling die echt de aandacht trekt.
Auteur
Julia Heaberlin werkte als journalist voor de Fort Worth Star-Telegram, The Detroit News en The Dallas Morning News, en was onder meer verantwoordelijk voor een reeks artikelen over de verbijsterende en tragische moord op een aantal willekeurig gekozen meisjes en vrouwen die in de woestijn van Mexico waren begraven. Een andere reeks betrof vrouwen die het slachtoffer waren van huiselijk geweld. Eerder schreef zij Lie Still en Playing Dead, dat in Nederland verscheen onder de titel Beste Tommie.
(Bron: awbruna.nl)
Achterflap
In het verzorgingshuis waar hij zit krijgt Carl Feldman bezoek van een jonge vrouw. Ze beweert dat hij jaren geleden haar zusje heeft gekidnapt en vermoord en dat hij verantwoordelijk is voor de dood van meerdere meisjes in Texas, zaken die nog altijd als cold cases te boek staan. Maar Carl lijdt aan dementie. Hij zegt dat hij zich hier niets van herinnert.
Is Carl Feldman een seriemoordenaar of een gebroken oude man? Ziek of een ziekelijke leugenaar? In een zenuwslopende race tegen de klok gaan de jonge vrouw en de oude man op zoek naar de waarheid. Een reeks verontrustende foto’s voert hen langs de plekken waar de meisjes destijds zijn vermoord…
‘Je bent een vreemd klein eendje. Met de nadruk op klein. En vreemd. Ik vraag me af waarom je niet bang bent dat ik jou ook vermoord.’
Mijn mening
Vergeet me niet gaat over een jonge meid die op jonge leeftijd haar zus is kwijtgeraakt. Niemand weet waar Rachel naartoe gegaan is of wat er gebeurd is. Ze hebben alleen haar fiets teruggevonden. Jaren later weet nog niemand hoe het nu zit, maar haar jongere zusje heeft de zoektocht nooit opgegeven. Het is eigenlijk een obsessie geworden voor haar. Ze heeft zoveel tijd en energie in de zoektocht gestoken dat ze uiteindelijk bij de dementerende fotograaf Carl Feldman is uitgekomen als dader. Gedurende het hele verhaal heb je geen idee hoe het zusje van Rachel heet, ze heeft overal verschillende identiteiten voor. Maar ondanks dat heb je wel het idee dat je haar kent. Je leeft mee met haar angsten en verdriet maar ook met haar enorme vastberadenheid om erachter te komen wat er met haar zus gebeurd is.
‘Fantasie is gewoon een alternatief voor de werkelijkheid, liefje.’
Carl Feldman blijft een ongrijpbare man. Je vraagt je constant af of hij wel dementerend is. Sommige opmerkingen en bepaalde handelingen die hij doet, doen vermoeden dat hij doet alsof.
De plot zit goed in elkaar, we reizen mee met een roadtrip van het jongere zusje en Carl op zoek naar de waarheid en op zoek naar Rachel. Vooral dat gedeelte wordt goed uitgelicht. De rest van het verhaal blijft wat aan de oppervlakte en mist hierdoor de nodige spanning. Het verhaal leest vlot, want uiteindelijk ben je toch nieuwgierig en wil je weten hoe de vork nu precies in de steel zit. Maar zoals gezegd, de echte spanning mist.
Beheers je fysieke opwinding. Als het geen race is, ren dan niet.
Een prima uitgewerkt plot en een lekker vlot verhaal over een roadtrip op zoek naar antwoorden en een verdwenen zus. Zullen ze ooit de juiste antwoorden kennen?
Spanning: 3
Plot: 3,5
Leesplezier: 3
Schrijfstijl: 3,5
Originaliteit: 3,5
Psychologie: 4
Vergeet me niet van Julia Heaberlin krijgt van mij 3,5 ster.
Amanda
