Titel: Luma
Auteur: Lydia Brewster
Genre: Roman
Uitgeverij: Futuro Uitgevers
Publicatiedatum: 26 april 2018
Aantal bladzijdes: 180
Recensie: Danielle
Over de auteur
Lydia Brewster heeft gewerkt als jurist en heeft ook een Masters in Public Administration. Ze is geboren in Suriname en heeft afwisselend in Suriname en Nederland gewoond. Met dit persoonlijk verhaal wil zij een tweeledig doel dienen namelijk haar bijdrage leveren aan de discussies over het effect van trauma’s op het leven van een persoon en ze wil zich ontdoen van de vele maskers die zij in de loop der jaren heeft opgezet. Luma is het schrijversdebuut van de in Rotterdam wonende Lydia.
De autobiografische roman Luma vertelt het verhaal van een jong meisje dat opgroeit in een voor haar onveilige wereld. Leef mee met de soms bizarre avonturen die het hoofdpersoon meemaakt tegen de achtergrond van twee totaal verschillende culturen, die van Nederland en Suriname.
Zo valt haar oog keer op keer op de verkeerde mannen. Deze keuzes pakken niet zo goed uit voor haar en dwingen haar enkele malen om weer haar koffers te pakken richting een van de twee landen. Het leven heeft voor haar een constante factor en dat is een oom die haar op jonge leeftijd langdurig seksueel heeft misbruikt.
De vraag die iedere keer weer zal opkomen is: zal het haar lukken om haar leven op orde te krijgen? Luma is, ondanks de vele trieste zaken die er spelen, een verhaal met een lach en een traan.
Een autobiografie van een onbekend iemand is min of meer altijd een goed verhaal. Alleen al om het feit dat iemand de moed heeft verzameld om zijn eigen ‘ik’ bloot te leggen aan de buitenwereld. Niet wetende, hoe de mensen daarna over de schrijver in persoon zelf gaan denken.
Luma is een vrouw die door haar jeugdtrauma nogal naïef in de wereld staat. En soms denk je dan ook hoe het in vredesnaam mogelijk is dat ze keer op keer in de handen valt van verkeerde personen. Je zou er haast moedeloos van worden en het is dan ook zeker knap te noemen dat ze de hoop niet opgeeft en door blijft vechten om een goed bestaan op te bouwen.
Mijn eerste ik, hierbinnen, dat is mijn ware identiteit. Melancholiek, dromerig, fantasierijk, vol eenzaamheid en schaamte.
Lydia Brewster heeft met Luma een goede nuance weten te maken tussen alle ellende die ze heeft meegemaakt als toch ook de leuke dingen die ze heeft beleefd.
Haar schrijfstijl is losjes ondanks de vaak zware momenten die het verhaal bevatten. Ik ben dan ook zeer benieuwd of er nog eens een fictief verhaal van haar af zal komen.
Echte, ideale liefde bestaat niet, maar wel respect, waardering voor elkaar.
Ik geef Luma 4 sterren.
Danielle
