Titel: Het Pauluslabyrint
Auteur: Jeroen Windmeijer
Genre: Thriller
Uitgeverij: HarperCollins
Publicatiedatum: maart 2017
Aantal bladzijdes: 352
Recensie: Alexander
Over de auteur
Antropoloog Jeroen Windmeijer (1969) schrijft thrillers waarin Romeinse en Bijbelse geschiedenis verweven worden met de geschiedenis van zijn woonplaats Leiden. Zijn eerste boek werd door pers en boekhandel met open armen ontvangen; in Leiden, en ver daarbuiten. Met Het Pauluslabyrint vestigt hij zich definitief als grootse verhalenverteller. Zijn thrillers zijn plotdriven, superslim en ontzettend origineel.
Het verhaal
Wanneer de burgemeester van Leiden het startschot wil geven voor het plaatsen van ondergrondse vuilcontainers, stort hij met graafmachine en al de diepte in. Daar blijkt zich een ondergronds gangenstelsel te bevinden. Ook wordt er een jongen gevonden. Hij lijkt niet gewond, maar toch zit hij onder het bloed. Als kort daarop universitair docente Judith Cherev en hoogleraar Arnold van Tiegem verdwijnen, ziet archeoloog Peter de Haan zich gedwongen op onderzoek uit te gaan. Hij stuit op een deel van de vaderlandse geschiedenis dat niet voor niets eeuwenlang verborgen was gebleven. Leiden schudt op zijn grondvesten. Hora est, maar wiens uur heeft geslagen?
Mijn mening
Leids universitair docent Peter de Haan raakt verstrikt in een mysterie wanneer hij in het bezit komt van een mobiele telefoon en er contact met hem wordt opgenomen met de woorden ‘Hora est’.
Het Pauluslabyrint begint met een terugblik naar Mérida (Hispania) in het jaar 76 A.D. Een prevelende man zit op de tribune in een Romeins theater waar de gruwelijkheden van de Romeinen kleurrijk worden omschrijven. Een opening van het verhaal die je meteen op scherp zet. Vervolgens springen we naar het jaar 2015, 20 jaar later dan De bekentenissen van Petrus – waar de schrijver ook speels mee om gaat.
‘Consummatum est,’ zegt hij tevreden. Het is volbracht.
Tijdens de aanleg van een ondergrondse vuilcontainer ziet Peter de Haan een kans om in het verleden van de stad Leiden te kijken, vanwege de dichte bebouwing zijn er nog maar weinig plekken waar je echt terug in de tijd kunt. Maar tijdens het plaatsen van de container gaat het mis. De burgemeester verdwijnt bijna met container en al in het gegraven gat en een ondergronds gangenstelsel komt gedeeltelijk bloot te liggen. Het lichaam van een jongeman wordt gevonden, die daarna net zo snel verdwijnt. Peter de Haan raakt betrokken door op de verkeerde plek op de verkeerde tijd te zijn, maar raakt persoonlijk betrokken als zijn goede vriendin Judith Cherev ontvoerd blijkt te zijn. Al snel wordt hij door de politie als verdachte beschouwd, dus hulp zoeken is geen optie.
Wederom is Jeroen Windmeijer erin geslaagd een pageturner te schrijven waarin geloof, mysterie en spanning nauw met elkaar verweven zijn. Met verschillende visioenen, die steeds duidelijker worden gemaakt naarmate het verhaal vordert, bouwt Windmeijer de spanning op tot de ultieme ontknoping. Kan Peter Judith nog redden, wie zit er achter de ontvoering en waar is het in vredesnaam tijd voor?
‘En nu?’ vroeg Peter.
‘Ik denk…’ zei Sebastiaan. ‘Ik denk dat we niet naar boven hadden moeten gaan.’
Ik heb met veel plezier Het Paulus Labyrint gelezen. Op knappe wijze weet de schrijver je mee te voeren door de stad Leiden en laat hij je op overtuigende wijze geloven dat wat er gebeurt zomaar waar zou kunnen zijn. Je vergeet bijna dat het gedeeltelijk verzonnen is. Een spannend achtervolgingsverhaal, gecombineerd met eeuwen oude geheimen, tradities en mysteries. Heerlijk.
Ik geef Het Pauluslabyrint 4 sterren.
Alexander
