De zomer en ik zijn geen vriendjes. Oké, ik haat de zomer. Het liefste verstop ik me in huis met alle ventilators aan, mijn voeten in een ijskoud voetbad en kerstmuziek op vol volume, dan dat ik meedoe aan die warme, zweterige ongein. (Het kan zijn dat ik een beetje overdrijf.)
Toch laat ik me eens per jaar voor een week meesleuren naar een vakantiehuisje op een van de Waddeneilanden, onder het mom ‘familievakantie’. Mijn familie kent me gelukkig langer dan vandaag en ziet het daarom door de vingers dat ik mijn persoonlijke hel van zon, zee en strand verlicht door me te verstoppen met een stapel boeken. Af en toe moet ik echt mee naar het zwembad of een terrasje, maar dan krijg ik wel (ijs)koffie, dus vooruit.
Het grootste gedeelte van deze vakantie heb ik doorgebracht met de voor mij ultieme verhalenverteller, Stephen King. The Outsider (De Buitenstaander) stond al een tijdje bij me op de NTL-plank en gaat over de vermoedelijke dader van een gruwelijke kindermoord. Hij blijkt een waterdicht alibi te hebben, maar verschillende getuigen hebben hem op de plek van de moord gezien, onder het bloed. Het lijkt erop dat hij op twee plekken tegelijk was, maar hoe kan dat? Heel griezelig en heerlijk om te lezen.
Tussen de bedrijven door heb ik ook Sylvain Neuvels serie The Themis Files uitgelezen. Dit is een driedelige sciencefictionserie (een genre dat ik meestal niet lees, maar de kaft van elk boek uit deze serie is zo mooi dat ik overstag ging) over de ontdekking dat er niet alleen buitenaards leven bestaat, maar onze planeet duizenden jaren geleden al heeft bezocht en zijn sporen heeft nagelaten (om precies te zijn, de onderdelen van een enorme robot die begraven zijn over de hele wereld). De gevolgen van deze ontdekking lees je in Sleeping Giants (Slapende Reuzen), Waking Gods (Ontwakende Goden) en Only Human (nog niet vertaald). Het is even wennen aan de stijl van dit boek, dat via interviews, dagboeknotities en nieuwsberichten wordt verteld, maar als je daar eenmaal doorheen bent is het een fijne serie.
Waar ik nog lang niet klaar mee ben, omdat het zo’n leuk boek is en ik er lang over wil doen, is Why Go van Mark van Schaik (ondertitel ‘Ontmoetingen met Pearl Jam’). Van Schaik, muziekjournalist, vertelt hierin niet alleen over zijn interviews en ontmoetingen met deze groep, maar ook over hun tijds- en plaatsgenoten uit de muziekscene. Het is dus meer dan een verzameling interviews en daarbij geeft het je ook een kijkje in het leven van een muziekjournalist van de jaren 90 (met de nodige zelfspot). Een van de tofste muziekboeken die ik tot nu toe heb gelezen.
Inmiddels ben ik weer terug van vakantie en terwijl ik daarvan bijkom, begin ik in Meisje Zonder Huid van Mads Peter Nordbo. Steekwoorden: Inuit folklore, Vikingen, poolpolitiek en een moord/mysterie. Ik ben benieuwd! Ook ben ik benieuwd of ik over een week nog steeds overal zand zal vinden… Fijne (na)zomer, iedereen!
