Titel: Het offerveen
Auteur: Susanne Jansson
Genre: Thriller
Uitgeverij: Cargo
Vertaling: Tineke Jorissen-Wedzinga
Publicatiedatum: juni 2018
Aantal bladzijdes: 288
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Susanne Jansson (1972) werkte in Göteborg en New York als journalist en fotograaf.
Het offerveen is haar eerste roman, en werd in Zweden met veel lof ontvangen; de rechten zijn inmiddels aan meer dan 20 landen verkocht.
Achterflap:
De jonge biologe Nathalie Ström doet onderzoek in het mysterieuze veengebied rond het dorp van haar jeugd. Het veen is omgeven door bossen en meren, waar ooit offers aan de goden zijn begraven, en het gerucht gaat dat hier mensen spoorloos verdwijnen. Dan treft Nathalie na een zware storm een bewusteloze man aan in het veen, half weggezonken in het drassige land. Daar niet ver vandaan is een twee meter lang graf gegraven. Het lijkt bijna een herhaling van de mensenoffers die hier in de ijzertijd plaatshadden.
Samen met politiefotografe Maya probeert Nathalie de gebeurtenissen te verklaren, maar al snel geeft het moeras meer geheimen prijs en blijken de inwoners van het dorp hier op noodlottige wijze bij betrokken te zijn.
Mijn mening:
Het offerveen wordt op de achterflap beschreven als de eerste roman van Susanne Jansson.
Op de cover wordt het boek thriller genoemd, na het lezen zit ik er met mijn mening een beetje tussenin.
Het verhaal draait om hoofdpersoon Nathalie Ström die teruggaat naar haar geboortedorp. Onder de noemer onderzoek doen naar veengrond lijkt het meer een manier om haar verleden een plek te geven en hopelijk antwoorden te vinden. Er blijken in het gebied spoorloos mensen te verdwijnen, of toch niet?
Nathalie wordt beschreven als een jonge vrouw met psychische problemen waar bij je je afvraagt of dit allemaal wel klopt. De klachten maken je als lezer wat achterdochtig.
Het lijkt of Nathalie op de vlucht is voor zichzelf. Al snel ontmoet ze iemand die zich in haar persoonlijke aura wringt. Dit zorgt bij Nathalie voor onrust maar aan de andere kant geniet ze van het fijne gevoel wat dit teweeg brengt.
De uitgebreide beschrijvingen van de omgeving scheppen een levendig beeld van een drassige toch wel gevaarlijke, wat enge omgeving waar vreemde dingen gebeuren.
De lezer wordt twee totaal verschillende kanten op gestuurd, een kant is realistisch en berust op feiten, de andere kant is vaag, onrealistisch en ongrijpbaar.
Ondanks dat ik geen fan ben van verhalen met onnatuurlijke krachten, was het in dit boek zeker wel passend. Het maakte het verhaal niet minder geloofwaardig. Het past goed bij de omgeving waar het zich afspeelt, in mijn ogen ver afgelegen van de dik bevolkte wereld.
De schrijfstijl van Jansson richt zich vooral op de sfeerbeschrijving van de omgeving waar het dramatische verhaal zich afspeelt. De personages hadden wat mij betreft wel wat meer uitgewerkt mogen worden, ik denk dat daarin nog zeker groei mogelijk is. Ik miste diepgang in de uitwerking waarom mensen op een bepaalde manier reageerden, achteraf had dit zeker een oorzaak waar meer gebruik van gemaakt had kunnen worden.
De plot zet alles in perspectief, het verklaart het gedrag van de mensen in goede of kwade zin.
Verder had ik tijdens het lezen het idee dat ik delen van het verhaal al eens eerder in een ander boek was tegen gekomen. Niet alles was nieuw voor mij.
Een boek wat ik wel met plezier heb gelezen maar waar een absolute thrillerfan toch iets zal missen. Er is geen sprake van actie of een spanningsboog. Ik zou het boek eerder als een misdaadroman willen omschrijven.
Originaliteit: 3
Schrijfstijl: 4
Leesplezier: 4
Spanning: 3
Psychologie: 3
Plot: 3
Het offerveen krijgt van mij 3,5 ster.
Bianca
