Titel: Niets erger dan spijt
Auteur: Jos Pierreux
Serie: Luk Borré #14
Genre: Thriller
Uitgever: Vrijdag
Publicatiedatum: mei 2018
Aantal bladzijdes: 387
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Jos Pierreux (1957) is een Vlaamse auteur. Hij publiceerde kortverhalen in diverse literaire tijdschriften. Voorheen was hij handelaar in bouwmaterialen, maar vanaf 2012 begon hij zich volledig op het schrijven te richten.
Pierreux vond zijn inspiratie in het mondaine toeristische Knokke. De dode die met z’n tweeën was (2004) was zijn eerste misdaadroman. Daarna schreef hij minstens elk jaar een thriller, de meeste met inspecteur Luk Borré in de hoofdrol, en gesitueerd in de genoemde badplaats. Van zijn hand verschenen ook enkele romans, waaronder het in 2015 gepubliceerde Voldaan.
Achterflap:
Terwijl in het hele land terreurdreiging niveau 3 heerst, worden in Knokke twee tienermeisjes verkracht. Hun aanrander heeft kenmerkende tatoeages. Luk Borré bijt zich in het onderzoek vast.
Er wordt een aanslag gepleegd op zijn leven: wie wil zich op de speurder wreken en waarom?
Als mama Borré gehospitaliseerd wordt, heeft zij maar één wens. Haar zoon wordt geacht ervoor te zorgen dat die ingewilligd wordt. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Trammelant komt blijkbaar in de beste families voor want ook het huwelijk van overste Theofiel Mangels staat op springen.
Mijn mening:
Een achterflap die direct mijn aandacht trekt, terreurdreiging, verkrachting, familiesores. Voor mij drie onderwerpen die tezamen voor een aantal uurtjes leesgenot kunnen zorgen.
Niets erger dan spijt bevat onderwerpen die je als lezer aan het denken zetten. De schrijfstijl van Pierreux is rauw en realistisch, elk beestje wordt zeer direct bij de naam genoemd.
Toch lukt het me niet in het verhaal te komen, de Vlaamse schrijfstijl breekt me op, teveel woorden en zinnen die vaag zijn, het leest niet lekker door.
De hoofdpersonage Luk heeft het erg zwaar, hij maakt veel mee wat bijna compleet aan zijn vrouw voorbijgaat. Dit kan ik als lezer maar moeilijk begrijpen, het is onrealistisch. Verder wordt Luk in het verhaal voortdurend verschillend benoemd. Zo is hij binnen een paar zinnen zowel Luk, speurder, inspecteur als Borré, ook dat stoort me.
Toch zijn er ook delen van het boek waarbij ik me goed kan inleven in hetgeen Luk meemaakt, zijn moeder eist het onmogelijke van hem, dit wordt beschreven zoals het er in de realiteit aan toe gaat. Een ethisch dilemma wat veel stof doet opwaaien.
Het is het eerste boek van een Vlaams auteur wat mij echt niet weet te boeien, jammer. Daarmee wil ik duidelijk maken dat ik toch heel graag boeken lees van Vlaamse schrijvers die zeker ook gebruik maken van het Vlaams dialect, alleen in dit verhaal was het voor mij echt veel te veel.
Helaas was ook de ontknoping niet het moment waarop ik mijn mening zou bijstellen, een prima afloop van het verhaal, maar niet meer dan dat.
Originaliteit: 2
Schrijfstijl: 1
Leesplezier: 2
Spanning: 2
Psychologie: 2
Plot: 3
Niets erger dan spijt krijgt van mij 2 sterren.
Bianca
