Obsidian - Jennifer L. Armentrout

Titel: Obsidian
Auteur: Jennifer L. Armentrout
Serie: Lux #1
Genre: Young Adult
Uitgeverij: Zomer & Keuning
Vertaling: Erica van Rijsewijk
Publicatiedatum: 2018
Aantal bladzijdes: 298 (e-pub)
Recensie: Manon

Auteur
Jennifer L. Armentrout is een Amerikaanse schrijfster van Young- en New Adult en romans. Wanneer ze niet aan het schrijven is, spendeert ze haar tijd aan lezen, het kijken naar zeer foute zombiefilms en aan haar man en Jack Russel Loki. Voor meer informatie over haar boeken en Jennifer zelf, neem even een kijkje op haar website: jenniferlarmentrout.com.

Achterflap
In Obsidian, deel 1 van de Lux-serie maakt Katy, die net is verhuisd van Florida naar West Virginia, kennis met haar nieuwe buurman Daemon. Daemon blijkt naast superaantrekkelijk te zijn ook nog eens vreselijk arrogant. Maar dan wordt Katy aangevallen door een vreemde, waarbij Daemon haar redt met krachten die niet van hier kunnen zijn. Dan blijkt dat ze niet op zoek zijn naar Katy, maar naar Daemon.

‘Dus je bespreekt boeken en krijgt er niet voor betaald als iemand op grond van jouw bespreking een boek aanschaft?’
‘Ik bespreek geen boeken om ervoor betaald te worden of zo’. Hoewel dat best prettig zou zijn.
‘Ik doe het omdat ik het leuk vind. Ik hou erg van lezen en vind het leuk om over boeken te praten’
(Dit stukje uit het boek moet ik even vermelden, als boekenliefhebber/blogger)

Mijn mening
Gelijk bij hoofdstuk 1 vond ik Katy, de hoofdpersoon in dit verhaal, al leuk. Zij heeft namelijk een boekenblog genaamd Katy’s Knettergekke Obsessie. Ik heb genoten van Katy, haar aantrekkelijke buurman Daemon en zijn zus Dee.

Katy, die net verhuisd is, heeft een vriendin gevonden in haar buurmeisje Dee. Alleen vindt haar broer Daemon dat om een of andere reden niet goed. Want naast dat hij aantrekkelijk is, is hij ook een ontzettende zak. Uiteraard vindt Katy hem desondanks toch wel leuk. De haat-liefde verhouding tussen hen geeft heerlijke scenes in het boek, vooral omdat Katy niet over zich heen laat lopen.

Om niet teveel weg te geven over het verhaal kan ik alleen zeggen dat Daemon en zijn zus niet helemaal van deze wereld blijken te zijn. Gewoon in één ruk het boek uitgelezen en nu wil ik door met deel 2, ik wil weten hoe het verder gaat met Daemon en Katy en hoe zij zich staande houden in onze wereld.

Jennifer Armentrout schrijft met gevoel, je waant je weer een tiener die verliefd wordt op iemand die eigenlijk niet aardig is, maar stiekem toch heel leuk is. Knap dat Jennifer dat gevoel bij jou als lezer kan oproepen.
Verder hou ik mijn mening heel kort en kan ik alleen maar zeggen: als je van Young Adult en Fantasy houdt mag Obsidian gewoonweg niet worden overgeslagen.