Dit jaar verscheen dan ein-de-lijk het nieuwe boek van Jennefer Mellink, de psychologische Young Adult Vermoorde onschuld. Miriam las het boek en was razend enthousiast (haar recensie kun je hier lezen). De hoogste tijd om Jennefer eens wat vragen te stellen!
We 
hebben wat langer dan normaal moeten wachten op jouw nieuwe boek (in verband met je overstap naar uitgeverij L.S.), maar inmiddels is Vermoorde onschuld al een dikke maand in de boekhandel te vinden. Hoe zijn de eerste reacties tot nu toe?
De eerste reacties zijn heel positief en daar ben ik erg blij mee! Zowel jongeren als volwassenen genieten van het boek. Niet alleen de recensies zijn positief, maar ik krijg ook erg leuke feedback via bijvoorbeeld Instagram en Facebook. Ik hoop dat Vermoorde onschuld bij veel jonge lezers het leesplezier zal aanwakkeren, want, zoals ik altijd zeg: lezen is ontzettend leuk, als je maar het juiste boek in handen hebt!
In je vorige boeken was de hoofdrol weggelegd voor een tienermeisje. Hoe kwam je erbij om nu in het hoofd te kruipen van een 18-jarige jongen?
Eigenlijk kroop Stephan in mijn hoofd, haha. Zijn eigenschappen, gedachtegang en karaktertrekken lieten zich moeiteloos vormen tot mijn eerste mannelijke hoofdpersonage.
Hoe moeilijk was dat voor jou?
Eenvoudig, want ik heb er verder niet over na hoeven denken. Het was van meet af aan duidelijk voor mij dat Stephan een jongen moest zijn.
Stapte je echt uit je ‘comfortzone’ of viel dat wel mee?
Nee, het schrijven van dit boek ging als vanzelf. Wel wist ik van tevoren dat ik met Vermoorde onschuld een andere kant op zou gaan in het YA-genre. Een kant die me overigens goed bevalt. Het psychologische aspect in het verhaal vind ik boeiend.
In Vermoorde onschuld probeert Stephan met behulp van hypnotherapie erachter te komen wat er gebeurd is. Hoe kwam je hier zo bij?
Het leek me een leuke, vernieuwende manier om de lezer zo een kijkje in zijn verleden te geven. Voor Stephan is het extra frustrerend, want hij zit vast, en kan naar aanleiding van de herinneringen die opkomen dus niet op onderzoek uit. Ik zou dat zelf ook vreselijk vinden!
Hoe heb je research gedaan met betrekking tot hypnotherapie?
Ik heb contact opgenomen met hypnotherapeut Martin Hollering uit mijn eigen woonplaats Twello. Hij reageerde enthousiast toen ik hem vroeg of ik hem vragen mocht stellen. We hebben een paar uur gekletst en ik heb toen erg veel van hem geleerd over hypnotherapie in de praktijk. Met alleen informatie van internet gaat het niet genoeg leven in je hoofd.
Heb je jezelf onder hypnose laten brengen?
Nee, ik ben zelf niet onder hypnose geweest.
Geloof je hierin?
Ja. Ik heb persoonlijk niets meegemaakt waardoor ik onder hypnose gebracht zou willen worden, maar ik kan me voorstellen dat het voor bepaalde mensen kan bijdragen.
Heb je überhaupt veel research moeten doen voor dit boek?
Ja, aardig wat! En dat was ontzettend leuk. Naast het gesprek met hypnotherapeut Martin Hollering, heb ik een middag meegelopen in het huis van bewaring in Almelo. Cipier Bert Mulder gaf mij een rondleiding en beantwoordde al mijn vragen (ook al mijn mails achteraf, haha). Daarnaast heb ik Mr. Jan Vlug gesproken (bekend van o.a. de moord op Marianne Vaatstra en De Deventer Moordzaak) om meer inzicht te krijgen in het rechtssysteem. Van voornoemde heren heb ik heel veel geleerd en bepaalde kennis neem ik weer mee in andere boeken.
Vermoorde onschuld is anders dan je vorige boeken, meer nadruk op psychologie. Is dit een bewuste keuze geweest?
Ja, absoluut! Ik vind het zelf reuze interessant en daarom ook superleuk om te gebruiken in mijn schrijfwerk.
Heb je dit altijd al willen doen of wilde je eens iets anders proberen?
Het paste bij het idee voor Vermoorde onschuld. Het was dus niet iets wat ik al jaren wilde of zoiets. Wel wil ik me in dit genre blijven ontwikkelen. Mijn volgende boek wordt wederom een psychologische YA-thriller. Je kunt er alle kanten mee uit.
Ben je een planner? Of begin je gewoon met schrijven en zie je wel waar het verhaal je naartoe leidt?
Ik ben een planner, maar niet héél strikt. Eerst zet ik wat hoofdlijnen op papier en werk ik een synopsis uit. Daarna ga ik aan de slag. Het boek waar ik momenteel aan werk begon in mijn hoofd met slechts de eerste zin. Dan heb je nog geen boek, haha.
Als ik per hoofdstuk ga opschrijven wat er moet gebeuren, dan schrijf ik niet fijn. Dat heb ik al eens geprobeerd. Als ik écht vastloop, is dat een laatste redmiddel, maar over het algemeen vormt het verhaal zich al schrijvende. Tijdens mijn lange wandelingen denk ik er veel over na, ook dat draagt enorm veel bij. Ik wijk altijd wel af van wat ik van tevoren heb bedacht. Maar het wordt dan natuurlijk alleen maar beter.
Zou je ooit nog eens een young adult in een ander genre willen schrijven? Zo ja, welk genre en zo nee, waarom niet?
Op dit moment niet. Het thrillergenre vind ik het allerleukst!
Jouw boeken zijn ook uitermate geschikt voor volwassen lezers, maar zou je wel eens een boek specifiek voor volwassenen willen schrijven?
Ja, zeker weten, maar voorlopig blijf ik YA schrijven, want ik vind het genre veel te leuk.
Zit er al iets nieuws in de planning? Ben je alweer volop aan ‘de volgende’ aan het schrijven? Kun je (wil je) daar iets over vertellen?
Ik werk momenteel aan een nieuwe psychologische YA-thriller. Ik kan er niet te veel over kwijt, maar het wordt weer heel anders dan al mijn andere boeken. Ik vind het leuk om te blijven vernieuwen en mezelf te ontwikkelen. Zo blijft het uitdagend en afwisselend!
Hoe is het met je Snoopy-verzameling? Nog leuke nieuwe aanwinsten?
Er past niks meer bij (alleen kleintjes)!
