Titel: Juliette of het geluk van boeken
Auteur: Christine Féret-Fleury
Genre: Roman
Uitgeverij: HarperCollins
Vertaling: Angela Knotter
Publicatiedatum: juli 2018
Aantal bladzijdes: 176
Recensie: Leontine
Cover
De cover doet een beetje “oud” aan. Het lijkt of de boeken getekend zijn en dat spreekt mij aan, omdat ik zelf ook een beetje aan het tekenen ben. Tezamen met de titel is dit een boek dat ik wel even op zou pakken.
Auteur
Christine Féret-Fleury, geboren in 1961, is een uitgever en een Franse auteur, vooral van boeken voor de jeugd.
(Vertaald uit het Frans)
Achterflap
Het leven van Juliette, een jonge en dromerige Parisienne, is saai en voorspelbaar. Haar uitlaatklep: boeken. Op weg naar haar werk gebruikt ze haar tijd in de metro om te lezen. Soms observeert ze de mensen om haar heen, die net als zij in verhalen zijn verdiept. Het oude vrouwtje dat langzaam bladert. De man met de insectenencyclopedie. Een vrouw die altijd precies op pagina 247 in huilen uitbarst. Het fascineert Juliette wat boeken met mensen doen.
In een opwelling besluit ze op een dag twee haltes eerder uit te stappen. Daar ontmoet ze Soliman, een vereenzaamde man die zich omringt met boeken. Hij is ervan overtuigd dat verhalen levens kunnen veranderen. Door hem wordt Juliette een professionele bookcrosser, die boeken brengt bij mensen die ze goed kunnen gebruiken.
Mijn mening
Toen ik de titel van dit boek zag, wist ik dat ik het graag wilde lezen. Als je als recensent niet van boeken houdt, heb je in boekenland niets te zoeken. De achterflap is veelbelovend. Het idee van een bookcrosser vind ik prachtig. Mensen observeren zodat je kunt inschatten wat voor boek je voor hen kunt achterlaten. Dat vind ik echt een mooi idee.
Het boek speelt zich af in Parijs waar Juliette dagelijks met dezelfde metro naar haar werk gaat. Ze komt steeds dezelfde mensen tegen en ziet hun leeservaringen. Dan besluit ze op een dag een paar haltes eerder uit te stappen en ze ontmoet de dochter van Soliman. Ze raakt aan de praat en ze neemt Juliette mee naar haar vader. Dan begint er een “avontuur” voor Juliette als bookcrosser.
Ik had gehoopt om dat specifieke Parijse sfeertje te proeven. Wandelen langs de Seine, lezen in een van de prachtige parken. Maar helaas merk je niet dat het boek zich in Parijs afspeelt, op het noemen van een paar metrohaltes na. Wat de schrijfster precies met dit boek voor ogen heeft, begrijp ik niet helemaal. Er zit niet echt een boodschap in het boek, behalve het idee van een bookcrosser, waarmee de titel wel tot zijn recht komt. Het verloop van het verhaal is echter warrig en regelmatig word je als lezer overspoeld met Franse auteursnamen, waarvan ik nog nooit van gehoord heb.
Nee, de schrijfster heeft mij niet kunnen pakken met haar boek. Het is maar een dun boekje van nog geen 180 bladzijden met korte hoofdstukken, maar helaas voor mij zo’n 150 bladzijden te lang.
Ik geef Juliette of het geluk van boeken 2 sterren.
Leontine
