In 
mei 2018 zag Operatie Hanokmin van Ronnie Rokebrand het levenslicht. In samenwerking met Uitgeverij LetterRijn mochten wij een leesclub organiseren, waarvoor onze hartelijke dank! Onder leiding van Alexander Roessen namen de volgende lezers deel aan deze leesclub: Marianne Cramer, Heleen van der Velde, Ine van Erp, Claud van Gorp, Nathalie Bottinga en Suzanna Esther. Hieronder lees je hun bevindingen.
De eerste indruk van een boek krijg je op het moment dat je het in handen hebt (of dat nu een digitale of papieren versie is). Wat vinden de deelnemers van de cover? Wat zijn hun verwachtingen naar aanleiding van het zien van de cover en het lezen van de achterflap?
Marianne: Ik vind de cover niet echt pakkend en denk niet dat ik hem op zou pakken. Maar als ik iets langer naar het boek zou kijken, zou de subtitel me wel weer aanspreken en dan misschien wel. Het zou ervan afhangen welke boeken er omheen liggen en of die me aanspreken.
Heleen: Ik vind de roze gloed op het eerste oog niet passen bij een thriller. Dat zie je wel bij romans of feelgoods. Het groene landschap (rimboe?) vind ik wel mooi. De titel zegt me ook niet meteen iets, maar vanwege de subtitel zou ik dit boek wel oppakken. Tja en bij de beschrijving op de achterkant, die fascineert me. Daarom heb ik me juist ingeschreven. Ik ben benieuwd naar dit thrillerdebuut, maar vooral omdat er in de beschrijving zoveel internationale linken zijn, heftige incidenten die leiden tot meer geweld. Daarnaast ben ik heel benieuwd naar de overeenkomsten met bestaande gebeurtenissen en personen en vooral hoe deze schrijver zijn ervaring als reisondernemer en reishandboekenschrijver in dit boek verwerkt heeft. Ik verwacht dus linken met werkelijkheid, spanning en goede beeldende beschrijvingen van het landschap en steden.
Ine: De cover is matig. De combinatie van de roze lucht met de bebossing is een beetje apart maar wel intrigerend. Vooral de beschrijving op de achterzijde is erg sterk. Hierdoor werd ik getriggerd. Ik heb dan ook hoge verwachtingen. Hopelijk worden deze waargemaakt.
Claud: De cover kleur zou mij niet doen denken aan een thriller! De titel vind ik wel een beetje mysterieus en daar houd ik wel van!! Bij mij gaan dan gelijk allerlei spinsels door mijn hoofd. De subtitel is mij voor dan ook zeker een reden dat ik het boek zou oppakken en de achterkant zou lezen. Nadat ik de achterkant gelezen heb, zou het voor mij een boek zijn waar ik gelijk mee naar de kassa zou lopen, en willen gaan lezen!! De achterkant is voor mij ijzersterk en kan ook niet wachten in het boek te beginnen.
Nathalie: De cover kleur lijkt niet alsof het bij een thriller hoort. De titel en de subtitel maakt je benieuwd naar het verhaal en zorgt ervoor dat je de achterkant gaat lezen. De achterkant maakt dat je het boek meteen wil gaan kopen en lezen.
Alexander: Ook ik vind de cover vrij opvallend. Het doet niet direct aan een thriller denken. De titel is mysterieus en doet denken aan een oorlogsverhaal. De ondertitel daarentegen is typisch voor een thriller en maakt nieuwsgierig. Ik zou het boek niet direct hebben opgepakt. De achterflap nodigt uit om te zien hoe bestaande gebeurtenissen zijn verwerkt tot een aantrekkelijke thriller.
Suzanna: Door de kleurstelling zou ik het boek wel oppakken. Rood/roze en groen zijn complementaire kleuren, dus versterken ze elkaar. De afbeelding van het ‘oerwoud’ zou mij eerder doen denken aan een soort ‘Indiana Jones’ of een méér Aziatisch verhaal en het lezen van de achterflap verraste mij dus. Het onderwerp is ‘pittig’ en ik ben benieuwd hoe de schrijver een politiek onderwerp verwerkt in fictie; in de vorm van een thriller.
De achterflap zorgt ervoor dat de verwachtingen van de deelnemers erg hoog zijn. Wat zijn de reacties tijdens het lezen? Worden de verwachtingen een beetje waargemaakt?
Marianne: De eerste bladzijden vond ik het boek erg traag tot… dat plotseling helemaal omsloeg en het verhaal knalde. Daarna weer een vrij traag stuk, maar ik zag het nut van dat “trage” al snel in. Beschrijvingen, achtergrondinformatie en uitleg hebben dit nodig. De schrijfstijl bevalt me mede daardoor prima en het boek leest snel. Er is veel afwisseling en sommige, haast terloopse, opmerkingen maken nieuwsgierig naar het vervolg. Gelukkig heb ik vanavond nog wat tijd om verder te lezen (met een beetje geluk heb ik de eerste 100 bladzijden dan wel uit), want daarna moet het boek weer wachten tot dinsdag (komende dagen geen tijd om te lezen). Concluderend: tot nu toe zeer tevreden over dit boek!
Ine: Het boek leest heel prettig. De nodige achtergrondinfo, maar naar mijn idee niet heel overdreven veel.
Ondertussen heb ik het boek uit. Het ging redelijk snel. De achtergrond info is heel nuttig en daardoor ook niet saai of storend. Leuke beschrijvingen van de omgeving waarin de mensen zich bevinden.
Alexander: Halverwege het boek: Ik vind de schrijfstijl erg prettig, mooi en verzorgd. Het verhaal leest lekker. Terwijl ik van tevoren dacht dat het thema niet geheel mijn smaak zou zijn, merk ik dat ik toch het verhaal wordt ingezogen. De opbouw is voorzichtig, maar na enkele hoofdstukken zit de gang er goed in. Nu, halverwege, vertraagt het tempo iets, wat nodig is voor de verdere opbouw. Tot nu toe vind ik het een goed verhaal. De meeste binding heb ik met Mike en Michelle, de overige personages lijken iets oppervlakkiger.
Heleen: Ik ben ook begonnen. Vind het al knap dat de schrijver de verschillende achtergronden (van landen/stammen) op een korte manier belicht. Niet te uitgebreid, maar voldoende om iets te weten over wat er in een land speelt. Het valt me ook op dat hij altijd iets van beschrijving over het landschap geeft (is niet voor niets een reisboekenschrijver). Ook dat vind ik leuk. Het verhaal bouwt tot zover goed op met een prettige schrijfstijl.
Suzanna: Ik ben nog niet zo ver, maar tot nog toe leest het prettig. Het verhaal begint heel rustig, en er is nog geen versnelling. Het beschrijvende van de omgeving vind ik belangrijk, ik ben een beelddenker dus wil ik iets graag voor me zien. Dat doe ik en dat is super. Wat me wel een beetje stoort is het – tot nog toe – iets te veel gebruik van ‘gebronsd’ bij aanduiding van huidskleur. Zeker bij de dames. Dat is persoonlijk. Verder struikel ik soms iets over volgorde van woorden binnen zinnen. Ik ben nog niet ver genoeg in het boek om een betere mening te vormen… vanavond lees ik verder.
Nathalie: Ik vind het tot nu toe heel spannend. De schrijfstijl bevalt mij zeker. De achtergrondinformatie is zeker handig.
Claud: Wat ik tot nu toe gelezen heb vind ik heel spannend. Ik ben de politiethrillers gewend, dit valt zeker niet tegen. De schrijfstijl tot nu toe bevalt me erg goed! Wat ik vooral heel fijn vind zijn de korte hoofdstukken. Later nog een reactie als ik wat verder ben!
Marianne: Het valt me op dat dingen soms te vaak herhaald worden.
Suzanna: Ik merk dat ik moeite heb mijn aandacht bij het verhaal te houden. De schrijver kan wel degelijk mooi schrijven, maar ik word steeds uit het verhaal gehaald door te veel, en in mijn beleving, overbodige beschrijvingen.
Claud: Het boek heb ik inmiddels uit en vind het jammer dat ik niet echt meegetrokken en enthousiast werd van het verhaal. Heb er heel veel moeite mee gehad om het boek uit te lezen. Het is niet dat de schrijver niet kan schrijven, maar schrijft in een andere stijl dan een thriller. Doordat sommige stukken overbodig zijn, was het voor mij lastig te volgen.
Wisselende reacties tot nu toe. Het kan niet anders dan dat er vragen rijzen tijdens het lezen. Wat vroegen de deelnemers aan Ronnie Rokebrand?
Ik ben heel benieuwd naar de keuze voor de titel, maar misschien kan ik die vraag beter stellen als het boek uit is? (Heleen)
Beste Heleen, Hanokmin is een bijbelse referentie naar de Engel der wraak. Na WO2 werd er in Israël een speciale afdeling van de geheime dienst opgericht die wereldwijd op jacht ging naar misdadigers uit WO2. Mike, de hoofdpersoon, wil eveneens wraak nemen, vandaar deze verwijzing.
In het interview met Mustreads geeft je aan dat je sterk in de kracht van social media gelooft. Maar ik zag dat je op Twitter slechts één tweet heb staan. Ben je minder gecharmeerd van Twitter of heeft dat een andere oorzaak? (Marianne)
Beste Marianne, jouw opmerking is correct. Ik vind Twitter minder geschikt als (social) medium voor boeken. Het aantal tekens dat je kunt plaatsen is beperkt en de berichten zijn vaak vluchtig van aard en worden niet gemakkelijk door de ontvanger onthouden. Facebook heeft een meer community-achtig karakter en de berichten komen direct uit bij degenen die misschien in mijn boek geïnteresseerd zijn.
Hoe moeilijk was het om de soms zeer grafische beelden te schrijven? (Alexander)
Beste Alexander, grafische beelden horen voor een deel bij het werk van een reishandboekenschrijver. Voor de beschrijvingen van de gruwelijkheden tijdens de volkerenmoord heb ik geput uit de vele getuigenverklaringen tijdens de processen die na het beëindigen van de strijd zijn gevoerd. De massamoord in de kerk heeft bijvoorbeeld ook daadwerkelijk plaatsgevonden. Ik wilde ook graag de genocide in Afrika onder de aandacht van de lezer brengen, evenals de `betrokkenheid’ van de Franse staat. Verder wilde ik in dit boek graag aantonen dat de grens tussen wat wij goed en kwaad vinden vaag is en dat een mens in zijn gedrag voor een belangrijk deel afhankelijk is van de informatie die hij of zij ontvangt. Zowel Mike als de leden van Al-Qaeda worden getraind in een opleidingskamp met als doel om te strijden voor het `goede’. En zowel de Hutu’s als Mike gaan over tot het doden van andere mensen op basis van gemanipuleerde informatie …
Als je zo alle reacties leest in deze besloten leesclub, wat ga je dan bij een volgend boek zeker zo houden? (Heleen)
Beste Heleen, in een volgend verhaal zal ik zeker weer aansluiting zoeken bij ware gebeurtenissen. Misschien plaats ik Mike wederom in een politieke situatie die bij ons in West-Europa minder bekend is. Het boek is dan niet alleen een standaard thriller, maar heeft ook een informatief karakter. Ik ben lang geleden opgeleid tot leraar Aardrijkskunde, misschien komt daar de neiging om dingen uit te leggen vandaan ?
Ik wilde je eigenlijk ook vragen “en wat niet”, maar alleen maar omdat ik de volgende keer niet zo’n roze cover zou maken. (Heleen)
Beste Heleen, de gedachte voor de cover was dat het ook online goed moest opvallen. Veel thrillers hebben een donkergekleurde uitstraling; dat doet het online niet goed. Ook in de boekhandel valt een roze omslag onmiddellijk op. Toch zijn er ook veel mensen die de omslag niet fraai vinden. Ik denk dan ook dat bij een eventueel nieuw boek de omslag minder controversieel zal worden.
Een groepje lezers dat je debuut gezamenlijk leest en bespreekt…dat is nogal wat! Hoe heeft Ronnie Rokebrand deze leesclub rondom zijn Operatie Hanokmin ervaren?
Beste leden van de T&M Leesclub Operatie Hanokmin,
Allereerst wil ik jullie bedanken voor de tijd die jullie gestoken hebben in dit project. Voor mij is het een eerste kennismaking met een leesclub. Ik had vooraf dan ook geen verwachtingen. Het is leerzaam voor mij om te lezen hoe ervaren thrillerlezers en -lezeressen mijn werk beoordelen. Uiteraard zijn deze beoordelingen verschillend, zowel wat betreft hun aard als de meningen over onderdelen van het boek. Veel van deze opmerkingen zal ik dan ook meenemen naar een eventueel vervolg van de avonturen van Mike. Ik ben blij met de overwegend positieve conclusies van de deelnemers en deelneemsters. Het moedigt mij aan om door te gaan met schrijven.
Opmerkelijk waren de opmerkingen over de vertragingen en versnellingen in het boek. Natuurlijk bezit ik vanuit mijn achtergrond als reisboekenschrijver een neiging om landschappen en dergelijke uitgebreid te beschrijven. Er is echter nog een andere reden. In totaal heb ik zeven jaar aan dit boek gewerkt. Het eerste jaar heb ik besteed aan het lezen van thrillers van bekende auteurs. Van ieder boek heb ik het aantal woorden per hoofdstuk geteld en genoteerd en vervolgens de spanningsmomenten in een grafiek geplaatst. Het valt dan direct op dat veel schrijvers met eenzelfde spanningsboog werken. Het is het verstandigst als beginnend thriller auteur om je aan dezelfde cyclus te houden, maar dat wilde ik juist niet. Ik heb ervoor gekozen om de spanning langzaam op te bouwen; je krijgt dan een zich langzaam ontwikkelende spanningsboog; het boek versneld als het ware. Het zorgt er ook voor dat de hoofdpersoon letterlijk de tijd krijgt om zich als personage te ontwikkelen.
Wat ik jammer vind, en dat moet ik vooral mezelf aanrekenen, is dat niemand de extra laag in het boek is opgevallen die handelt over de vage grens tussen goed en kwaad. In een `normale’ thriller is het verschil tussen goed en kwaad duidelijk. Dat lijkt in dit boek ook het geval, maar is het niet. De Hutu’s laten zich bijvoorbeeld door gemanipuleerde informatie beïnvloeden en gaan over tot het doden van hun medeburgers; Mike en zijn team overkomt eigenlijk hetzelfde. Ook zij laten zich leiden door verkeerde informatie en brengen op basis daarvan hun tegenstanders om.
Ik vind het hartverwarmend dat jullie, over het algemeen, de uitgebreide beschrijvingen, zowel politiek als in de harde realiteit, van de volkerenmoord als positief hebben ervaren. De genocide in Rwanda is in West-Europa minder bekend en ik wil daar met Operatie Hanokmin graag verandering in brengen. Vandaar dat ik mij met de beschrijvingen gebaseerd heb op ware gebeurtenissen.
Rest mij om jullie nogmaals te bedanken voor de tijd die jullie in dit project hebben gestopt!
De recensies zijn her en der al te vinden; hieronder een greep uit wat men zoal van Operatie Hanokmin vond:
Marianne: Het boek heeft een prettige en ook gedetailleerde schrijfstijl, mede door de afwisseling in snelheid en spanning leest het vlot. Opmerkingen die haast terloops gemaakt worden, maken nieuwsgierig naar het vervolg. De opbouw van Operatie Hanokmin zit goed in elkaar en werkt duidelijk naar het plot toe.
Een minpuntje is dat een aantal keer de achtergrondinformatie herhaald wordt, soms al op de volgende pagina.
Nathalie: Het boek vond ik zeer origineel doordat er feiten die gebaseerd zijn op echte gebeurtenissen gebruikt werden waardoor het verhaal extra aansprak maar er ook weer een heel spannend verhaal omheen is bedacht waardoor je in een keer wil doorlezen. Ik zou dit boek zeker aanraden aan iedereen die van thrillers houdt met feiten erin die gebaseerd zijn op echte gebeurtenissen. (4 sterren)
Heleen: Ik ben enthousiast over dit boek omdat er zoveel waargebeurde elementen in dit boek verwerkt zijn. Dat maakte dat ik geboeid bleef lezen. Ik heb me nooit zo verdiept op de gebeurtenissen in Rwanda, maar de manier waarop de Hutu’s in dit boek zo makkelijk beïnvloed werden en tekeergingen op de Tutsi’s heeft me geraakt. Wat een onrecht en wat een afschuwelijk bloedvergieten. (4 sterren)
Alexander: Ik vind het een origineel verhaal; een moeilijk en gevoelig onderwerp dat goed verwoord is tot fictie. Toch mis ik iets aan het verhaal. Het is net iets te oppervlakkig en het uiteindelijke plot is voor mij wat teleurstellend doordat er wat essentiële technische zaken niet kloppen, wat voor mij persoonlijk ten koste gaat van de geloofwaardigheid – wat verder geen afbreuk doet aan de schrijfstijl en de wijze waarop het is verteld, maar wel aan het leesplezier.
Dat een Nederlands journalist op deze wijze ingezet zou kunnen worden voor een geheime missie, vind ik voor het verhaal wel geloofwaardig neergezet. (3 sterren)
Ine: Het is een gedurfde onderneming om een fictief verhaal te plaatsen in de veelbesproken Genocide die in Rwanda heeft plaatsgevonden. Er worden diverse indrukwekkende beelden geschetst van moordende groeperingen, maar ook van geëxecuteerden die het team op zijn reis tegenkomen. Dit alles is heel duidelijk en onverbloemd weergegeven. Deze passages waren heel indrukwekkend. Maar aan de pakkende omschrijvingen van het landschap en de omgeving kun je merken dat Rokebrand dit vaker heeft gedaan.
Al met al een mooi debuut, en ondanks de rauwheid en stoerheid van het verhaal ben ik wel benieuwd naar het vervolg.
Wederom een geslaagde leesclub. Enthousiaste deelnemers en een bovengemiddelde waardering voor Operatie Hanokmin. Uitgeverij LetterRijn, nogmaals bedankt voor het verstrekken van de recensieboeken! Deelnemers, ontzettend bedankt voor jullie enthousiaste bijdragen!
Ronnie Rokebrand, dank je wel voor je antwoorden en natuurlijk voor Operatie Hanokmin, op naar de volgende!
