Titel: Noem het liefde
Auteur: Daan Heerma van Voss
Genre: Roman
Uitgever: De Bezige Bij
Publicatiedatum: mei 2018
Aantal bladzijdes: 297
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Daan Heerma van Voss is romanschrijver en columnist bij De morgen. Voor zijn journalistieke werk ontving hij De Tegel, en zijn romans werden genomineerd voor verschillende literaire prijzen. Stukken van zijn hand verschenen onder meer in NRC Handelsblad, de Volkskrant, Haaretz en The New York Times. Zijn recentste roman De laatste oorlog (2016) wordt vertaald in het Duits, Zweeds, Spaans en Chinees.
Achterflap:
Geloof ik nog in de liefde? die vraag heeft de vierendertigjarige Tomas Wolf zich lang niet durven stellen. Maar nu zijn grootmoeder erover denkt haar leven te beëindigen en zijn beste vriend ernstig ziek is, besluit hij te geloven. Hij stelt zich weer open voor de liefde. En hoe. Hij valt voor het jongere meisje A., dat beïnvloed door de volgens Tomas narcistische tijdgeest, een totaal andere kijk op liefde heeft. Noem het liefde is een even betoverende als genadeloze schets van deze tijd. Spiegel en hamer ineen.
Mijn mening:
Noem het liefde is mijn eerste kennismaking met een boek van Daan Heerma van Voss. Geen doorsnee roman maar een literair stukje vakwerk.
Tomas Wolf ontmoet meisje A., haar volledige naam blijft een raadsel en beiden storten zich in een, zo op het eerste gezicht, onmogelijke relatie. Ze hebben letterlijk schijt aan iedereen en doen waar ze zin in hebben. Steeds lees je tussen de regels door dat dit totaal ‘not done’ is, maar toch geniet je van hun onbevangenheid en de keuzes die ze maken, en daar gaan ze ver in. De uitdrukking ‘liefde maakt blind’ is hierop zeker van toepassing.
Daarin speelt steeds in mijn achterhoofd: ‘Wat als mijn dochter deze keuze zou maken?’. Voel toch wel heel erg mee met de ouders van A.
Meerdere keren ben ik me tijdens het lezen van dit verhaal bewust van het feit dat het een gave moet zijn als je op deze manier een verhaal kunt schrijven. Daan Heerma van Voss weet de lezer van de eerste tot de laatste bladzijde te boeien.
Eigenlijk is het onderwerp een beetje doorsnee. Oudere man gaat een relatie aan met een jong meisje, maar door de bijzondere schrijfstijl is het een verhaal geworden wat me altijd bij zal blijven. Dit komt mede door de bijzonder vriendschap tussen Tomas en zijn beste vriend Adriaan en de intense band met zijn oma die in haar laatste levensfase zit.
Van grof springt het naar intiem, van onbevangen naar het maken van ingrijpende keuzes voor het leven. Eigenlijk een boek wat uit het leven gegrepen is, bij niemand loopt het leven zoals men vooraf in gedachten had.
Ik heb het boek als intens beleefd, geen schrijfstijl die me boek na boek zal blijven boeien maar een aangename afwisseling op de vele doorsnee boeken die op mijn pad komen.
Ik geef Noem het liefde 4 sterren.
Bianca
