Titel: De witte kamer Auteur: Samantha Stroombergen Genre: Thriller Uitgeverij: Boekerij Publicatiedatum: juni 2018 Aantal bladzijdes: 368 Recensie: Amanda, Brenda Cover Amanda: Een lekkere verfrissende cover voor een thriller. Een witte kamer met daarin een vrouw liggend op de vloer in een witte jurk. De titel wordt daarmee gelijk duidelijk. De ondertitel maakt gelijk nieuwsgierig: Er is niets om je heen. Alles is wit. Is ontsnappen nog mogelijk? Ik ben benieuwd of ik nog kan ontsnappen uit de witte kamer! Brenda: Een witte cover. Een vrouw ligt op de grond van een witte kamer. Het beeld zegt al genoeg. Goed gekozen en niet druk. Ik vind het zeer mooi. Auteur Samantha Stroombergen studeerde Nederlands en journalistiek aan de Universiteit van Leiden. Ze werkt momenteel als copywriter op de Digital Content-afdeling van KLM. Ze is ook recensent bij Hebban. De voornaamste reden was dat ze iets met schrijven wilde doen, want al sinds haar achtste was verhalen vertellen een favoriete bezigheid. Haar eerste ‘publicatie’ was dan ook al in 1998: ze deed mee aan een schrijfwedstrijd van kinderzender FoxKids en veroverde een plek in de bundel Voor kinderen, door kinderen met haar verhaal over een vampierschool. Een echte plek in de boekhandel, want hij was te koop in de Bruna. De witte kamer is haar debuutthriller. Achterflap In een park in Leiden doet een wandelaar een schokkende vondst: een uitgemergeld lichaam met het cijfer 5 in zijn buik gekerfd. Het slachtoffer was journalist bij een bekend opinietijdschrift, verdween enkele maanden daarvoor en liet een afscheidsbriefje achter. Rechercheur Léon Coeur is geschorst vanwege een schietincident en moet zich eigenlijk gedeisd houden, maar ziet deze moordzaak als zijn kans om te bewijzen dat zijn team niet zonder hem kan. Hij besluit de hulp in te roepen van zijn nichtje Hanna, die criminologie studeert. Als blijkt dat de journalist is onderworpen aan een wrede Midden-Oosterse marteltechniek, opsluiting in een volledig witte kamer, vermoeden ze dat hij te veel wist over de recente terroristische aanslag in Amsterdam. Was hij een complot op het spoor? Was de werkelijke dader van de aanslag wel de vluchteling die samen met de bom tot ontploffing kwam? Stukje bij beetje komen Léon en Hanna dichter bij de angstaanjagende waarheid. Onze mening Het leven is te kort om altijd verstandig te zijn. Amanda: In De witte kamer maken we kennis met Léon en zijn nichtje Hanna. Léon is rechercheur maar staat momenteel op non-actief vanwege een incident in een vorige zaak, hij geeft momenteel les aan de universiteit. Hanna studeert Criminologie aan dezelfde universiteit als haar oom lesgeeft. Sterker nog, ze krijgt les van hem in Victimologie. Léon vindt het lesgeven echter vreselijk en hoopt dat zijn schorsing snel wordt opgeheven. Wanneer er een lijk wordt gevonden, weet hij zich dan ook niet te beheersen en gaat naar de plaats delict. Aangezien hij geen deel uitmaakt van het onderzoek gaat hij samen met Hanna op onderzoek uit. Hanna heeft daarnaast nog haar eigen problemen uit haar verleden waarmee ze probeert te dealen. De personages worden vrij goed uitgewerkt, maar ik had graag nog wat meer verdieping in Léon gehad. Ik vind dat zijn gevoelens nog wat oppervlakkig blijven. Brenda: Het boek start met een proloog en wat voor één. Het is 4 mei en bijna 8 uur. We staan op de Dam en de Koning en Koningin komen langs om naar het monument te lopen. We wachten op het moment dat de klok 8 uur slaat en dat we 2 minuten stilte houden. En dan gebeurt hetgeen wat in het echt ook kan gebeuren. Onze grote angst dat er ooit in Nederland een aanslag kan gebeuren. Het stuk pakt je direct. Het verhaal begint een aantal maanden later. We leren rechercheur Léon en zijn nichtje Hanna kennen. Maar ook hier geen lange inleiding over de personages, maar actie. Er is namelijk al snel een lichaam gevonden. De personages zijn goed in elkaar gezet. De koppigheid van Léon en ook wel van Hanna straalt ervan af. En af en toe komt er een terugblik van het slachtoffer toen hij nog leefde. Wat er gebeurde en hij zich voelde in de dagen voordat het slachtoffer dood was aangetroffen. Amanda: Het verhaal begint gelijk enorm spannend in de proloog met een aanslag. Hierdoor word je direct in het verhaal geslingerd en meegetrokken in een zoektocht naar hoe de verhaallijnen zich tot elkaar verhouden. Goed uitgewerkt en leuk om tussendoor kleine stukjes vanuit het perspectief van het slachtoffer te lezen. Het einde was dan minder verrassend, hier zakte de spanning een beetje weg. Het einde kwam iets minder uitgewerkt over dan de rest van het verhaal. Desondanks is het een spannend boek met zeer actuele thema’s over rassenhaat en terroristische aanslagen met een persoonlijk tintje van de Léon en Hanna erin verwerkt. Heerlijke vlotte schrijfstijl met lekkere korte hoofdstukken, daar hou ik van. Brenda: Samantha Stroombergen laat de spanning door het gehele verhaal wel voelen. Af en toe even op de achtergrond wat zeer goed past bij het verhaal. Ze neemt je goed mee en laat weinig tot de verbeelding over. Het is zo duidelijk beschreven dat ze je meeneemt het verhaal in. En toen kwam het einde. Een complete verrassing. Die zag ik niet aankomen! Amanda: De witte kamer is een prima debuut van Stroombergen. Ze weet actuele thema’s goed te verwerken in een spannend verhaal waarin ook ruimte is voor persoonlijke problematiek van de personages. Misschien zelfs met wat ruimte voor een vervolg? Brenda: De witte kamer is absoluut een goed debuut van Samantha Stroombergen. Inmiddels vernomen dat ze bezig is met een vervolg over Léon en Hanna. Dus dat boek wat komen gaat staat al op mijn te willen lezen lijstje. Beoordeling Amanda: Spanning: 3,5 Plot: 3,5 Leesplezier: 4 Schrijfstijl: 4 Originaliteit: 4 Psychologie: 4 Dat worden dus 4 mooie sterren voor De witte kamer. Beoordeling Brenda: Spanning: 4 Plot: 4 Leesplezier: 4,5 Schrijfstijl: 4 Originaliteit: 4,5 Psychologie: 4,5 De witte kamer krijgt van mij een dikke 4 sterren.