Titel: De dood heeft blauwe ogen
Auteur: Karin Hazendonk
Genre: Thriller
Uitgeverij: LetterRijn
Publicatiedatum: juni 2018
Aantal bladzijdes: 285
Recensie: Leontine, Yfke
Cover
Leontine: Ik vind de cover echt prachtig. Het mooie blauwe oog en de rode titel komen echt op je af. Een echte eyecatcher.
Auteur
Karin Hazendonk werd geboren in Utrecht. Als enig kind in het gezin groeide ze op in Waddinxveen. Het lezen werd haar met de paplepel ingegoten. Door haar plezier in lezen kwamen de verhalen al op jonge leeftijd in haar hoofd.
Na haar opleiding kwam ze in het bedrijfsleven terecht. Ze trouwde jong (in 1982 op twintigjarige leeftijd) en werd moeder van een dochter (1983) en een tweeling (zoon en dochter, 1987).
Nadat Karin jarenlang thuis aan haar gezin werkte, keerde ze terug naar het bedrijfsleven, koos voor een carrière in financiën en werkte bij verschillende bedrijven.
De ommekeer kwam in 2013. Bij een reorganisatie binnen het bedrijf waar ze werkte, ging haar baan verloren. Het gaf haar de mogelijkheid om iets te gaan doen met de verhalen die nooit uit haar hoofd waren verdwenen. Ze schreef een kinderboek en een boek voor de oudere jeugd. Daarna volgden twee thrillers en een aantal korte verhalen.
Achterflap
Jan van Dijk heeft een saaie baan en zit gevangen in zijn huwelijk met Martine waarin sleur en vastgeroeste gewoontes de boventoon voeren. De enige die kleur aan zijn bestaan geeft, is zijn dochter Hannah. Als Hannah spoorloos verdwijnt, verandert zijn leven in een hel.
De verdwijning van hun dochter maakt de scheurtjes in het huwelijk van Jan en Martine groter en zichtbaar voor de buitenwereld. Leugens die diep begraven liggen in het leven van Martine, komen langzaam maar zeker aan de oppervlakte.
De vermissing van Hannah van Dijk is de eerste zaak die Loes de Koning krijgt in haar hoedanigheid van familierechercheur. Ze worstelt met de minachting van haar directe chef, onzekerheid en haar persoonlijke betrokkenheid bij deze zaak.
Als echter zwaar verminkte mannen worden gevonden, komt haar vechtlust terug en bijt ze zich vast in het onderzoek. Iemand is heel erg kwaad en alle sporen leiden naar één persoon…
Onze mening
Yfke: Een ontmoeting tussen enkele ‘ongure types’, twee tienermeiden die plannen maken om naar een schuurfeest te gaan – wat hebben deze met elkaar te maken? Na de eerste paar hoofdstukken van De dood heeft blauwe ogen, waarin je aan deze personages wordt voorgesteld, volgen de gebeurtenissen elkaar in hoog tempo op. Hannah verdwijnt, haar vader is doodongerust terwijl haar moeder vooral bezig is met zichzelf, en de politie die op de zaak gezet wordt heeft ook zo z’n problemen. Familierechercheur Loes de Koning heeft haar huidige functie nog niet zo lang en ligt daarover in de clinch met haar baas. Is het daarom dat ze naarmate het verhaal vordert, minder objectief naar (met name) Jan van Dijk gaat kijken?
Leontine: In De dood heeft blauwe ogen verdwijnt Hannah, de dochter van Jan en Martine tijdens een avondje stappen. Het huwelijk van Jan en Martine wankelt al een tijdje en dit lijkt de doodsteek te worden. Waar Jan zich volledig inzet om Hannah te vinden, verzwelgt Martine in zelfmedelijden. Zij heeft problemen genoeg, leeft in leugens. Familierechercheur Loes de Koning wordt belast met de zaak, die steeds ingewikkelder lijkt te worden! Maar Loes bijt zich erin vast. Raakt zij niet te veel betrokken?
Yfke: De dood heeft blauwe ogen is een boek met korte hoofdstukken die steeds vanuit het perspectief van een andere hoofdpersoon worden verteld. Door deze afwisseling en de lengte van elk hoofdstuk houdt Karin de spanning en het tempo er goed in. Haar schrijfstijl is vlot en luchtig – soms iets te luchtig, wanneer een beschrijving of term technisch niet helemaal klopt, maar je toch ongeveer weet wat ze ermee bedoelt. Dat is niet heel erg; het verhaal sleept je mee en je wilt vooral weten of Hannah wordt gevonden en of de daders gestraft worden.
Leontine: Karin Hazendonk heeft met De dood heeft blauwe ogen een pageturner geschreven. Korte hoofdstukken, geschreven uit verschillende perspectieven volgen elkaar in snel tempo op. Ik raak steeds meer in de ban van het verhaal. Ik kan het boek nauwelijks wegleggen. Want hoe loopt het af? Vinden ze Hannah? Je wilt haar zo graag helpen.
Het plot is goed, de spanning is continue voelbaar in het verhaal. Jan van Dijk houdt zoveel van zijn dochter, je kunt niet anders dan sympathie voelen voor hem. Terwijl Martine juist het tegenovergestelde gevoel oproept: minachting, egoïsme. En Hannah, ze vertoont normaal gedrag voor een vijftienjarig meisje, een meisje dat niet altijd even eerlijk is tegen haar ouders.
Yfke: In een thriller word ik graag geheel op het verkeerde been gezet en kan ik genieten van het ‘aha’-moment aan het einde. De dood heeft blauwe ogen is een van die boeken waarbij je toch al redelijk snel doorhebt hoe het zit – ook dat is niet heel erg. Niet alleen het stevige tempo waarmee De dood doorgaat, maar ook de ontwikkelingen die personages doormaken tussen begin en eind maken het boek de moeite waard. Als ze op hetzelfde punt eindigen als waar ze begonnen, is het verhaal niet geslaagd – geen enkel personage blijft onaangeroerd, en dat is ook veel waard.
Leontine: Karin Hazendonk geeft beetje bij beetje details weg van het ware verhaal. Echter, die details hebben mij al vroeg in het boek in een bepaalde richting geduwd. Voor mij heeft ze te vroeg te veel losgelaten. Of het komt doordat het verhaal zich in Nederland (en bij mij in de buurt) afspeelt, weet ik niet, maar het verhaal doet erg realistisch aan. Alsof dit bij iedereen zomaar zou kunnen gebeuren. Toch is er een moment in het verhaal waarop het verhaal enigszins onrealistisch wordt, althans voor mij. Maar het blijft fictie en dat moment is wel een moment dat de spanning weer flink oplaait en jij als lezer aan het twijfelen gaat.
Yfke: De dood heeft blauwe ogen heeft me wellicht niet op een verkeerd spoor gebracht of verrast, maar jeetje wat was het spannend. Over onwaarschijnlijkheden kon ik me snel heen zetten en ik heb een aantal aangename uren met dit boek doorgebracht. Gewoon een lekker spannend boek!
Leontine: De dood heeft blauwe ogen is zeker geen slecht boek. Het is een fijne pageturner die je absoluut een paar hele fijne leesuurtjes bezorgt. Toch wil je als lezer aan het einde een “oh zit het zo” moment hebben, je wilt op het verkeerde been gezet worden. En dat is naar mijn mening niet helemaal gelukt.
Beoordeling Yfke:
Spanning: 4
Plot: 3
Leesplezier: 4
Schrijfstijl: 3,5
Originaliteit: 3
Psychologie: 3
Van mij krijgt dit boek 3,5 ster.
Beoordeling Leontine:
Spanning: 4
Plot: 3,5
Leesplezier: 4,5
Schrijfstijl: 3,5
Originaliteit: 3,5
Psychologie: 3,5
Ik geef De dood heeft blauwe ogen 3,5 ster.
