Signeersessie Karin Slaughter & beoordeling Gespleten

Bijna elk jaar komt Karin Slaughter naar Nederland om haar fans te ontmoeten. Het is zelfs zo dat haar nieuwe boeken vaak eerder in het Nederlands verschijnen dan in het Engels, een hele eer lijkt mij zo!

Ooit jaren geleden, en dan heb ik het misschien wel over meer dan tien jaar geleden, heb ik mijn eerste Slaughter boek op een zomermarkt in Zierikzee gescoord. Ik wist niet wie ze was, maar zocht een lekker spannend boek nadat ik zowat alle chicklits die er bestonden inmiddels had gelezen.
Ik was gelijk verkocht, blijkbaar was het niet eens het eerste deel van de Sarah Linton-reeks, iets wat me nu niet meer zal overkomen. Bij elk nieuw uit te komen boek check ik of het van een serie is. Wat dat betreft ben ik toch wel echt een beetje ziekelijk verslaafd geraakt bedenk ik me nu.

Maar goed, dan besluit Karin Slaughter op maandag aan het eind van de ochtend boekhandel Quist te Bergen op Zoom een bezoekje te brengen. Dit kan ik dus echt niet aan me voorbij laten gaan, zo dichtbij, pakken die kans! Toevallig ben ik nog vrij ook (lang leve het onregelmatig werken), maar anders had ik toch geprobeerd mijn dienst te ruilen. Om 11.00 uur openen de deuren, de rij is al aardig, maar zodra we echt naar binnen mogen valt het reuze mee en zijn we eigenlijk snel aan de beurt.

Leuk om kort met andere Slaughter-fans te praten die net als ik verknocht zijn aan het lezen van haar thrillers. Het gesprek met Karin is maar kort, dat ligt helaas niet aan haar maar aan mij, mijn Engels is dermate slecht ontwikkeld dat een echt gesprek voeren niet tot mijn mogelijkheden behoort. Dat neemt niet weg dat Karin voor iedereen even de tijd neemt om wat woorden te wisselen en een foto te maken.

Kortom: een bezoekje wat voor mij zeker de moeite waard was!

Uiteraard moest het boek ook gelezen worden, hieronder mijn beoordeling van Gespleten.

De plot van dit verhaal is verweven middels twee verhaallijnen, een heden en verleden waarbij de lezer alert moet zijn op de namen die voorbijkomen. Vele maatschappelijke thema’s die aan de orde van de dag zijn passeren de revue. Vooral het gedeelte waarbij misbruik door middel van macht binnen de psychiatrie aan de orde komt trok ik me persoonlijk enorm aan. Als je werkzaam bent in de psychiatrie komt dit erg dichtbij.

Geen enkel personage is doorsnee, allemaal hebben ze een rugzak vol bagage uit het verleden mee te sjouwen.

Vooral de epiloog greep mij ontzettend aan, Slaughter is een kei in het uitwerken van haar personages en te verwoorden waarom ze zijn geworden tot wie ze nu zijn. Het gevoel van altijd op de vlucht zijn en te moeten leven in angst is verschrikkelijk.