Titel: 
De witte kamer
Auteur: Samantha Stroombergen
Genre: Thriller
Uitgeverij: Boekerij
Publicatiedatum: juni 2018
Aantal bladzijdes: 368
Recensie: Bianca
Over de auteur:
Samantha Stroombergen (1990) is een thrillerauteur én boekenwurm. Op 5 juni 2018 is haar debuutthriller, De witte kamer, bij Uitgeverij Boekerij verschenen. Daarnaast werkt ze als copywriter voor een multinational, recenseert ze thrillers voor Hebban en blogt ze over boeken voor Readalicious.
Achterflap:
In een park in Leiden doet een wandelaar een schokkende vondst: een uitgemergeld lichaam met het cijfer 5 in zijn buik gekerfd. Rechercheur Léon Coeur is direct gefascineerd: het slachtoffer was journalist bij een bekend opinietijdschrift, verdween enkele maanden daarvoor en liet een afscheidsbriefje achter. Léon is geschorst vanwege een schietincident en moet zich eigenlijk gedeisd houden, maar ziet deze moordzaak als zijn kans om te bewijzen dat zijn team hem nodig heeft. Hij besluit de hulp in te roepen van zijn nichtje Hanna, die criminologie studeert.
Als blijkt dat de journalist is onderworpen aan een wrede Midden-Oosterse marteltechniek, opsluiting in een volledig witte kamer, vermoeden ze dat hij te veel wist over de recente terroristische aanslag in Amsterdam. Was hij een complot op het spoor? Zou het kunnen dat de werkelijke dader van de aanslag niet de vluchteling was die samen met de bom tot ontploffing kwam? Stukje bij beetje komen Léon en Hanna dichter bij de angstaanjagende waarheid.
Mijn mening:
De witte kamer start met een heftige proloog die voor iedereen erg dichtbij de realiteit komt en direct angst oproept. Er wordt een aanslag gepleegd waarbij meerdere doden vallen, maar wat is het motief van deze daad?
Léon Coeur, rechercheur in hart en nieren kan het niet verkroppen dat hij op non-actief is gezet. Wanneer er een lijk wordt gevonden waarbij sprake lijkt te zijn van een rituele dood kan hij het niet laten zelf op onderzoek uit te gaan.
Léon heeft een bijzondere band met zijn nichtje Hanna, zij is nog steeds psychisch herstellende van een trauma, tien jaar geleden, waaraan zij ook lichamelijk blijvende schade heeft overgehouden, dagelijks ondervindt zij hier hinder van, enorm confronterend.
Léon en Hanna zijn een top duo, lang blijven ze de politie steeds een stapje voor in het vinden van aanwijzingen om de plot te ontrafelen. Buiten een spannend jacht op de dader(s) van deze gruwelijke moord ben je als lezer getuige van de persoonlijke problemen van zowel Hanna als Léon.
Stroombergen heeft personages neergezet waar je van gaat houden en waarvan je hoopt dat hen ook nog wat geluk gegund wordt. De schrijfstijl van Samantha Stroombergen laat je voelen wat angst is, maar laat je ook zeker nadenken over de vooroordelen over iemand die een aanslag pleegt. Overal zit een verhaal achter.
De stilte is de vriend die je nooit verraadt.
Stroombergen heeft goed nagedacht over het neerzetten van de karakters, het zijn mensen geworden die je nooit meer zal vergeten. Tijdens het lezen van De witte kamer rolde ik als lezer van de ene emotie in de andere, vooral de afwisseling tussen het oplossen van de moord en het privéleven van de hoofdpersonen kon mij enorm boeien.
De ontknoping is bizar te noemen, totaal verrast sla ik het boek dicht, ik zat als lezer echt op het verkeerde spoor, zeer goed in elkaar gezet zeg.
De witte kamer is een thriller zoals ik ze het liefste lees, wat mij betreft zijn er tal van mogelijkheden voor een vervolg zodat we verder kunnen genieten met alles wat Léon en Hanna nog mee gaan maken. Echt alle lof voor Stroombergen die een knaller van een debuut heeft geschreven.
Schrijfstijl:5
Leesplezier:5
Psychologie:5
Plot:5
Spanning:5
Originaliteit:5
Voor mij is De Witte kamer dik verdiend 5 sterren waard!
Bianca
