Titel:
Halverwege het einde
Auteur: Mascha Gesthuizen
Genre: Roman
Uitgeverij: Futuro Uitgevers
Publicatiedatum: mei 2018
Aantal bladzijdes: 200
Recensie: Danielle
Mascha Gesthuizen groeide op in een dorpje aan de Waal. Na haar studie werkte ze tot 2014 als huisarts in de Achterhoek. Daar kwam zij veel in aanraking met depressies. Het thema fascineert haar, mede door gebrek aan openheid over artsen met psychische klachten. Reden voor haar om dit op ware gebeurtenissen gebaseerde verhaal te schrijven.
Ubele is een huisarts van 44 jaar. In haar drukke leven is er nauwelijks tijd en ruimte voor haarzelf. Op een dag komt een vrouw met depressieve klachten op haar spreekuur en wordt ze geconfronteerd met haar eigen symptomen.
Haar hele leven heeft ze het idee dat ze niet bijdragend genoeg is. Haar moeder is tijdens haar geboorte gestorven. Haar vader is nooit thuis, haar stiefmoeder heeft haar handen vol aan haar aandacht opeisende broer. Ze realiseert zich dat haar werk haar overlevingsstrategie is.
Om te overleven volgt ze psychotherapie en breekt de muur om haar heen af. Maar wat wacht haar achter die muur?
Het boek begint waar Ubele op het punt is gekomen waarbij ze beseft dat er geen weg terug is. En dat ze in therapie moet gaan om haar depressieve klachten onder controle te krijgen.
Niet nuttig, niet bijdragend, ik hoef hier niet te zijn.
Het boek wordt onderverdeeld in drie levensfases van Ubele. Haar kinderjaren waarbij je al snel het gevoel krijgt dat hier de grondlegging zit van het uiteindelijke ontstaan van haar klachten van nu.
Haar jongvolwassen periode waarbij ze afstudeert als huisarts en waar ze samen met haar vriend Max, nu echtgenoot, een praktijk start. Als haar vader in die fase ook nog ziek wordt breekt er voor Ubele een emotionele fase aan.
Ze is zich bewust van zijn handen op haar rug, hoewel ze hun warmte niet echt voelt.
En nu zit ze dan bij haar therapeut, hopende dat hij haar kan helpen om het leven weer een doel te geven. De worsteling van Ubele is voelbaar en de grote vraag blijft: ‘is er nog genoeg tijd om haar te helpen?’
Halverwege het einde grijpt je naar je keel en al zeker als je mensen kent die in een soortgelijke situatie leven. Mascha heeft ervoor gekozen om deze onderschatte en meestal niet begrepen ‘ziekte’ met mooie, waardige en realistische woorden neer te zetten.
Er zijn momenten dat je het warm krijgt, de hoop er is dat alles weer beter gaat, maar die vervolgens weggevaagd wordt door een dieptepunt waarin alles weer verloren lijkt te zijn.
Deze debuutroman is er eentje die je niet snel vergeet.
Ik geef Halverwege het einde 4,5 ster.
Danielle
