Titel: De ouders keerden niet terug
Auteur: Anne van Doorn
Serie: Recherchebureau Corbijn #1
Genre: Thriller
Uitgeverij: E-Pulp Publishers
Publicatiedatum: Mei 2017
Aantal bladzijdes: 251
Recensie: Yfke
Auteur
Anne van Doorn (pseudoniem) is schrijver van detectiveverhalen. Zijn belangrijkste inspiratiebronnen zijn Agatha Christie (Hercule Poirot, Tommy & Tuppence) en Arthur Conan Doyle (Sherlock Holmes). Zijn hoofdpersonen zijn particulier rechercheur Robbie Corbijn en zijn assistente Lowina de Jong. In plaats van in Bakerstreet 221B of in Whitehaven Mansions hebben zij zich gevestigd in de Kolos van Cronesteyn, een torenflat aan de rand van Leiden. Samen lossen zij mysteries op, waar dan ook in Nederland, België of elders in Europa.
Achterflap
Tien jaar geleden verdwenen de ouders van Ezzet (zeven jaar) tijdens een wandeling in de bossen van het Noordhollands Duinreservaat. Het Irakese vluchtelingengezin verbleef illegaal in Nederland. Enkele dagen na de raadselachtige verdwijning werd Ezzet ontvoerd. Het lijk van zijn vader werd later zwaar verminkt in de duinen teruggevonden. Deze complexe zaak is altijd een mysterie gebleven.
Jaarlijks blijven veel politieonderzoeken onopgelost. Recherchebureau Corbijn – Research & Discover is specialist in onopgeloste mysteries. Zaken waarvoor de politie geen tijd meer heeft en die op de plank blijven liggen. Lowina de Jong treedt in dienst bij het bureau om te ontdekken dat haar werkgever Robbie Corbijn misschien wel een even groot mysterie is als de zaken die hij onderzoekt.
Mijn mening
Het boek opent met een proloog dat in feite de zaak Ezzet opsomt. Een informatiedump is vaak een slecht begin. Ergens is de auteur er niet in geslaagd deze informatie op verhalende wijze in zijn boek te verwerken.
Later komen er nog meer informatiedumps voor. Natuurlijk kun je achtergrondinformatie geven, maar met mate. Op een gegeven moment moet je erop vertrouwen dat je lezer die jouw boek oppakte, getrokken werd door het onderwerp en hier iets over weet. Of dat de lezer op z’n minst weet hoe hij Google Search moet gebruiken.
Ik noem bovenstaande omdat het wat mij betrof alle vaart uit het verhaal trok, terwijl ik wilde weten wat er gebeurd was met Ezzet en zijn moeder.
Ergens las ik dat de auteur achter Anne van Doorn met Lowina en Robbie een duo wilde creëren dat niet het standaard duo was van de slimme speurneus en zijn minder slimme collega. Ik zou niet zo ver willen gaan om te beweren dat dit hem is gelukt. Robbie stuurt Lowina met een opdracht en hints een kant op om vervolgens te laten zien dat hij allang tot haar conclusies is gekomen en lijntjes heeft uitgeworpen. Regelmatig geeft hij haar ook een verbaal schouderklopje (‘Goed opgemerkt, Lowina!’) dat me deed denken aan Sherlock Holmes die John Watson complimenteert, omdat hij beter heeft gepresteerd dan verwacht.
Lowina komt over als een jonge vrouw van gemiddelde intelligentie die alles maar een beetje over zich heen laat komen. Dat wordt nog eens benadrukt door haar vriendschap met Frederico, een jongeman die te pas en te onpas belt en langskomt en zelfs ondanks uitdrukkelijk protest haar werkplek probeert binnen te dringen. Het moet allemaal maar kunnen, want hij is per slot van rekening degene die Lowina aan haar baan bij het bureau geholpen heeft (zijn woorden). Zijn gedrag is hinderlijk en balanceert op het randje van stalking, maar Lowina lijkt het allemaal wel best te vinden.
Dan het plot. De manier waarop Robbie Corbijn de zaak oplost en een belangrijke arrestatie verricht – het gaat allemaal wel erg makkelijk en zonder noemenswaardige spanning.
Voor meerdere aspecten van dit boek geldt eigenlijk: het is het allemaal net niet. De hoofdpersonen, het verhaal dat geremd wordt door een overdaad aan informatie, de aanwijzingen die steeds leiden tot een nieuwe, relevante ontdekking…
Ik heb me door De Ouders Keerden Niet Terug geworsteld. Mijn eindoordeel luidt als volgt:
Spanning: 2,5
Plot: 2,5
Leesplezier: 2,5
Schrijfstijl: 2,5
Originaliteit: 3
Psychologie: 2,5
2,5 ster voor De Ouders Keerden Niet Terug.
~Yfke Brandhout
