Enige tijd geleden spraken we met Bianca Nederlof over haar nieuwe boek Ondenkbaar.
Mochten er mensen zijn die niet weten wie jij bent: wie is Bianca Nederlof?
Ik ben 37 jaar en kom uit Papendrecht. Daar woon ik samen met mijn man en een derdehands zwart-witte kat die we Poes noemen. Na een niet zo logische loopbaan werk ik nu als zelfstandig redacteur. Daarvoor heb ik lange tijd in de gehandicaptenzorg gewerkt, maar wel in drie totaal verschillende functies, namelijk woonbegeleider, planner en beleidsmedewerker.
Sinds 2015 ben ik elke dinsdagmiddag als taalvrijwilliger te vinden bij het Taalpunt in de bibliotheek. We helpen mensen die beter Nederlands willen leren door informatie en leermateriaal te geven en ze te koppelen aan taalcoaches. Het is leuk om te doen, ik ontmoet daarbij bijzondere mensen met allerlei culturele achtergronden.
Waar komt het idee voor Ondenkbaar vandaan?
Het eerste idee kwam een paar maanden na de ramp met de MH17. Ik vroeg me af hoe het zou zijn als je op zo’n vreselijke manier bijvoorbeeld in één klap je ouders zou verliezen, zonder fatsoenlijk afscheid te kunnen nemen. Dit gegeven combineerde ik met een ander idee, een vrouw die getekend is door een ‘pestverleden’.
Uiteindelijk was het lastig om de echte ramp met de MH17 voor mijn verhaal te gebruiken. Ik moest me aan de feiten houden en bovendien voelde het alsof ik een verhaal ‘pikte’. Daarom heb ik een fictieve aanslag gebruikt. Twee jaar geleden was er een dreiging dat er iets bij de Gaypride in Amsterdam zou kunnen gebeuren. Dat heb ik als uitgangspunt genomen.
In eerste instantie schreef ik alleen vanuit hoofdpersoon Evelien, afgewisseld met de dagboekfragmenten van Lieke. Toen ik wat verder was met schrijven, kwam ik erachter dat het noodzakelijk was om ook het derde belangrijke personage, Ralf, een eigen stem gegeven. Die drie personages wisselen elkaar dus steeds af, zij hebben (bewust of onbewust) invloed op elkaars leven.
Ongrijpbaar werd goed ontvangen, zeker gezien de nominatie voor de Schaduwprijs. Hoe moeilijk is het dan om een tweede thriller te schrijven? Om daaraan te beginnen? Ligt die lat heel hoog of leg je die zelf hoog?
Dat was best lastig, het staat ook wel bekend als ‘tweedeboeksyndroom’. Ik was nog maar net begonnen met schrijven aan Ondenkbaar toen mijn debuut Ongrijpbaar werd genomineerd voor de Schaduwprijs. Daardoor kwam de lat voor het volgende boek ook hoog te liggen, lezers hebben dan toch verwachtingen.
Het heeft even geduurd voordat Ondenkbaar het licht zag, hoe kwam dat?
Naast het ‘tweedeboeksyndroom’ had ik het ook druk met een nieuwe baan, mijn redactiewerk en een verbouwing en verhuizing. Ik heb dan ook met flinke tussenpozen gewerkt aan het manuscript.
In eerste instantie stond het boek gepland voor juni 2017, maar toen ik in februari de eerste reacties van proeflezers terugkreeg, besefte ik dat er nog veel werk aan het boek was. Daar wilde ik de tijd voor nemen, want ik zag zelf ook dat er verbeterpunten waren. In de zomer en het najaar van 2017 heb ik flink herschreven, veel weggegooid, maar nog meer erbij geschreven. Tot ik tevreden was met het eindresultaat.
foto: biancanderlof.nl
Je schrijft verschillende genres. Welke is je favoriet?
In het schrijven voor kinderen vind ik het leuk om te spelen met fantasy-elementen. Een tijdreis, een magische poort naar een land met fantasiewezens, dat soort dingen. Hoewel ik ook meer realistische verhalen heb geschreven, zoals over een bosbrand in Australië.
Het is denk ik juist de afwisseling van de kinderverhalen, korte verhalen en thrillers, dat het voor mij interessant blijft om te schrijven. Ik zou ook heel graag nog een dystopische YA willen schrijven, of een satirische roman voor volwassenen.
Wie is je favoriete schrijver? Heb je een groot voorbeeld?
Ik heb niet specifiek één auteur van wie ik fan ben, maar als ik een aantal namen mag noemen zijn dat John Boyne, Jonathan SafranFoer, HarukiMurakami, Carlos RuizZafón.
Wat lees je zelf graag?
Sinds ik zelf schrijf ben ik een enorm kritische lezer geworden. Natuurlijk ‘lees’ ik boeken die ik redigeer, maar daarnaast probeer ik de laatste tijd ook weer vaker ‘gewoon’ te lezen. Gek genoeg bijna geen thrillers, dat heb ik vroeger wel veel gedaan. Nu lees ik graag romans, of jeugdboeken. En graphicnovels vind ik heerlijk, dat is weer een totaal andere leeservaring.
Wat is het laatste boek dat je gelezen hebt?
Syntopia van Tanja de Jonge. Een jeugdboek over een utopische stad, waar iets erg vreemds aan de hand is.
Heb je al vakantieplannen?
Op dit moment (april) ben ik op schrijfvakantie in Frankrijk. ?Voor de rest van het jaar hebben we nog geen concrete plannen.
