Titel: De campus
Auteur: Nathalie Pagie
Genre: Thriller
Uitgeverij: Boekerij
Publicatiedatum: mei 2016
Aantal bladzijdes: 256
Recensie: Amanda
Cover
Een cover waar je het koud van krijgt. Besneeuwde bergen, besneeuwde dennenbomen aan een bevroren meer, brrr! Een echte winterse setting. Een jonge vrouw kijkt naar dit bevroren landschap, we zien alleen haar achterkant. Mooie passende cover voor het boek.
Auteur
Nathalie Pagie is een Nederlandse auteur die in 2013 debuteerde met haar eerste thriller De toneelclub. In 2014 verscheen haar tweede boek, De campus. In 2015 verscheen haar derde boek, en eerste deel in de serie met journalisten Tara Linders en Diego Martinez, Paradijsvogels. In 2017 is het tweede deel in deze serie uitgekomen, Casa Familia. April 2018 verscheen het derde deel, Rio Grande, met Tara en Diego in de hoofdrol, dit keer in Mexico.
Achterflap
Cleo van Laerhoven gaat vijf maanden studeren aan de University of Alberta in Canada. Ze heeft het aanvankelijk enorm naar haar zin; de kennismaking met de campus, haar medestudenten en de overweldigende natuur van Canada maken haar verblijf tot één groot feest. Wanneer een van Cleo’s docenten op een ochtend dood en naakt wordt aangetroffen onder een raam, denkt de politie in eerste instantie aan zelfmoord. Maar als korte tijd later ook haar assistente op gruwelijke wijze sterft, wordt er een moordonderzoek gestart en slaat de sfeer op de campus om. En niet alleen de sfeer: na een prachtige Indian summer doet nu de kou zijn intrede. Al snel verdwijnt de wereld onder een dik pak sneeuw en daalt de temperatuur tot min dertig graden. Intussen raakt Cleo verstrikt in een web van intriges, waarin niemand is wie hij lijkt. Lukt het haar de Canadese kou te trotseren en de campus levend te verlaten?
Je doet je best, maar je hoort er toch nooit helemaal bij. Voor altijd een buitenstaander.
Mening
De serie van Tara en Diego vind ik erg tof om te lezen, dus ik was ook wel benieuwd naar eerder werk van Pagie. De cover en achterflap van het boek spraken mij wel aan dus ik begon met veel plezier aan het boek.
Ze verfoeide haar schoonheid, maar gaf ook toe er gebruik van te maken als ze dingen gedaan wilde krijgen, vooral van mannen.
Wanneer Cleo eindelijk kan gaan studeren in Canada en onder de bemoeizucht van haar vader uit is, bloeit ze helemaal op. Ze kan doen wat ze wil en wanneer ze dit wil. Ze geniet van haar vrije leven, maar moet af en toe wel denken aan haar zusje, die nog steeds thuis moet stoeien met haar vader. Later in het boek komt naar voren waarom haar vader zo bezorgd is en zoveel voor zijn dochters probeert te regelen.
Cleo is ook het enige personage dat enigszins uitgebreid beschreven wordt, je kunt je een redelijk beeld vormen van deze jonge meid. Nieuwsgierig van aard en niet te stoppen. Van mij hadden er nog wat meer personages iets uitgebreider uitgewerkt mogen worden, zo zou ik best wat meer over de dader hebben willen weten bijvoorbeeld.
Voor de klas sta ik op mijn eiland en ben ik onafhankelijk, maar tegelijkertijd ben ik een onderdeel van de groep, van het totale gezelschap in de ruimte. Die dubbelrol past mij.
Het verhaal op zich is prima, redelijk uitgewerkt maar kent af en toe wel een aantal toevalligheden die er iets te dik bovenop lagen. Het verhaal was niet geheel geloofwaardig al was het lekker om tussendoor te lezen. Het is nergens echt ingewikkeld en de dader is ook geen hele grote verrassing, daarvoor zijn de hints iets te duidelijk. Maar wat mij het meest verbaasde en waar ik niet helemaal over uit kon, was het einde… Hé? Het verhaal was zomaar ineens klaar, terwijl het voor mijn gevoel nog helemaal niet afgerond was. Want wat is er met de dader gebeurd? Ik vond het te abrupt.
Mensen kiezen mij, willen mij, puur vanwege mijn uiterlijk en uitstraling. Ze kunnen met me scoren, maar zijn in mijn wezen niet geïnteresseerd. Natuurlijk draag ik daar zelf aan bij; mijn binnenste laat ik niet zien. Ken ik dat eigenlijk zelf wel?
De campus is het tweede boek dat Pagie geschreven heeft. Je merkt hierin heel erg dat ze nog niet alle kneepjes van het vak onder de knie heeft en nog wat moet groeien hierin. Het verhaal had iets meer uitwerking en afronding nodig om een echt spannend boek te zijn. Ondanks dat was het een vlot boek om tussen de bedrijven door te lezen, maar haar latere boeken zijn beduidend beter! De stijgende lijn is hierin goed te merken.
Spanning: 3
Plot: 2,5
Leesplezier: 3
Schrijfstijl: 3
Originaliteit: 3
Psychologie: 2,5
Met deze scores kom ik op een zéér nipte 3 sterren voor De campus van Nathalie Pagie.
Amanda
