Het springkonijn

Het leven van een kat gaat niet over rozen, of beter gezegd niet over kattengras. Zeker niet als je naam Vlo is en dan kan men (het maffe mens, wie anders) je nog zo mooi Flea genoemd hebben, het is en blijft een luizenstreek. Ik was een tijdje stil, niet dat ik niks heb meegemaakt hoor, maar ja het lijkt me ook niet zo spannend om te vertellen dat ik nog steeds speelgoedmuizen vang, muizen die de vorm hebben van een vis, maar die toch stug door het MM muis genoemd worden.

Ook is er geen klap aan om te lezen dat ik nog steeds heel errrrrrug dol ben op eten en dat ik bijna alles lekker vind, zelfs de haarballen van Daantje. Als het maffe mens aan het eten is wil ik eigenlijk ook gezellig mee eten, maar dat vindt ze uiteraard weer eens niet zo’n goed idee van me. Omdat ze het echt niet leuk vond dat ik het liefst van haar bord at zette ze me op de gang en dat vond ik dan weer enorm overdreven en zooooo niet leuk dat ik heeeeeel hard ging miauwen, niet dat het hielp hoor. Het MM is best wel Oost-Indisch doof wat dat betreft. Daarom heb ik maar besloten om me te gedragen als het maffe mens aan het eten is. Alleen als ik bijna zeker weet dat ze even niet kijkt dan duik ik snel op haar bord en soms lukt het me om iets te pakken te krijgen, al kan ik er nooit lang van genieten.

Inmiddels kan ik best hoog springen trouwens, ‘springkonijn’ noemt het MM me. Echt stom, want ik ben helemaal geen konijn. Ze moet absoluut terug naar school hoor, want ze heeft vast zitten slapen bij biologie. Een konijn heeft lange oren en een kleine staart, nou en ik heb toevallig een hele mooie lange staart en hele beschaafde oren. Waar ik dan niet mee wil luisteren volgens het maffe mens, ha nou ik doe maar alsof hoor, want natuurlijk hoor ik het MM wel, maar er is toch geen lol aan als ik altijd maar braaf doe wat ze zegt ? Trouwens ik kan eigenlijk gewoon alles doen waar ik zin in heb, want ze vindt me toch wel lief.

Als binnenkat maak ik niet zo heel veel spannends mee, verder dan in de wasmand zitten of een beetje in de plant hangen kom ik niet. De vogels die ik buiten zie vliegen daar kan ik hooguit naar mekkeren, maar ze echt pakken kan ik helaas niet. Nou heeft het maffe mens weer iets nieuws bedacht, ze heeft iets op het raam geplakt en nou kan ik niet meer heel erg makkelijk naar buiten kijken. Ik moet of heel laag gluren of op de rugleuning van de lounge chair gaan zitten zodat ik er bovenuit kan kijken. Best jammer want ik zat altijd op de uitkijk zo tegen de tijd dat het MM thuis kwam uit haar werk, dan kon ik nog net op tijd doen alsof ik sliep als ze de kamer binnenkwam…tsja nu lukt dat dus niet meer.

Wat ik heel erg leuk vind om te doen is me verstoppen, dan kan het MM me niet vinden en dan gaat ze overal zoeken, dat ik gewoon boven op de kast in de mand lig ziet ze dan niet, de blinde vink. Pas als ze echt niet meer snapt waar ik ben dan til ik mijn koppie maar eens op en kijk ik over de rand. Kiekeboe. Soms denk ik weleens dat ze stiekem best wel weet dat ik bovenop de kast lig, maar helemaal zeker weten doe ik het niet, dus ik blijf me gewoon lekker verstoppen.