Hieronder het laatste deel van het verslag rondom de leesclub van Meedogenloos 
(anders wordt het zo’n enorme lap tekst ?). Hoe is Meedogenloos uiteindelijk beoordeeld? En hoe hebben Joris en Melissa deze leesclub ervaren?
In de Facebook-groep die bij deze leesclub hoort, konden de deelnemers zoals gebruikelijk ook vragen stellen aan de auteur. Auteurs in dit geval. Wat wilden zij zoal weten van Melissa en Joris?
Was jullie samenwerking een extra stimulans voor het schrijven van deze thriller? Kan me voorstellen dat je elkaar onderling aansteekt met je enthousiasme. Hadden jullie een duidelijke rolverdeling qua schrijven? De één is misschien beter op het psychologische vlak, terwijl de ander misschien beter is in actie scenes.
Waren jullie automatisch zo op elkaar ingespeeld, of heb je eerst wat op papier gezet? (Heidi)
Melissa: Enthousiast waren we zeker en dat hielp tijdens schrijven erg mee. Een echte rolverdeling was er niet, dat klinkt misschien gek, maar we werkten beiden aan alles, op welk vlak dan ook. Misschien dat ik iets meer deed qua kokkerellen, met Mary (geen idee of je daar al bent) gewoon een vrouwendingetje. Samen eten voorbereiden en zo, terwijl er relaxt wordt geklets. Adempauze zeg maar, voor de personages.
Verder hebben we onze ideetjes via mail en per telefoon doorgesproken. Het was echt een superleuke ervaring om samen een thriller te schrijven!
Veel lol gehad. Dat is toch prachtig? Zelfs terwijl we zo’n zwaar verhaal schreven!
Heidi: Hebben jullie nog plannen voor een eventuele volgende thriller?
Melissa: Yes!
Joris: Bedankt voor je vraag, Heidi. Het was inderdaad een erg leuk en leerzaam traject die nog soepeler verliep dan ik van tevoren had gedacht. En ja, er komt een tweede boek van ons. We zijn al aan het plotten.
Ik vroeg me ook af hoe jullie samen schreven. Die vraag werd ooit gesteld aan Pat Breirs over Jonkvrouw en hij zei dat hij en de co-auteur (naam even kwijt) echt samen schrijven, dus samen in een kamer en elke zin samen bespreken. (Alex van Damme)
Joris: Melissa en ik hadden ieder eigen personages, waardoor we los van elkaar konden schrijven. Het werd pas lastig toen alle personages bij elkaar kwamen, maar door elkaar regelmatig te bellen en te mailen kwamen we een heel eind.
Jullie gebruiken als locatie de Ardennen, hier in België. Waarom? En waren jullie je ervan bewust dat de voertaal daar Frans is (zegt ze, werkende in Brussel waar de voertaal ook Frans is). (Alex)
Melissa: We hadden niet alleen een flink bos en afgelegen ruimte nodig, maar ook stromend (rivier)water. Dan kom je al snel op de Belgische Ardennen uit. Qua taal wilden we, om het lekker leesbaar te houden, niet te veel andere talen gebruiken, alleen een enkele keer Engels in verband met India. Inderdaad weet ik dat de voertaal Frans is en laat ik van die taal nu weinig kaas hebben gegeten? Haha, een paar woordjes en een enkele zin, dan heb je het wel gehad.
Alex: Maar zijn er dan in Nederland geen bossen? Bij ons in Vlaanderen verdwijnen ze alleen maar en dan moet je naar de Ardennen. Ik associeer Nederland toch veel meer met open ruimte dan bij ons.
Melissa: Wij konden in NL zo even niets bedenken waar alles aanwezig was wat wij nodig hadden.
Alex: En nog een vraagje: weten jullie veel over wapens?
Melissa: Veel? Nee, als ik info nodig heb in verband met wapens, vraag ik daar naar bij de recherche.
Alex: Zijn jullie al benaderd om een scenario te schrijven? Dit boek lijkt me daar wel geschikt voor.
Joris: Hahaha nee dat niet. Lijkt me wel een leuke uitdaging. Al is dat wel weer heel anders schrijven.
Ik ben wel heel benieuwd wie het personage ‘Graham’ heeft beschreven. (Danielle)
Melissa: Ik gooide hem op het toneel, maar uiteindelijk hebben we evenveel aan Graham gewerkt volgens mij. Al is Joris in een bepaald hoofdstuk flink met hem de diepte in gedoken.
Joris: Hahaha ik denk dat we dat zelf zelfs niet eens meer voor 100% weten. We hebben elkaars stukken immers telkens herschreven. Maar het achtergrondverhaal van Graham, komt bij mij vandaan inderdaad.
Komt er nog een vervolg? (Vera)
Melissa: Bij onze volgende thriller kom je bekenden tegen, maar het wordt niet echt helemaal een vervolg.
Alex: bekenden?
Joris: jup. Ik ga niet te veel verklappen, maar wel dat India terugkomt.
Als jullie nog eens een boek samen met een andere auteur mochten schrijven, met wie zou je dat dan willen doen? Nu niet voor elkaar kiezen hè? (Leontine)
Melissa: Isa Maron en Karin Hazendonk schuwen bepaalde gruwelijkheden ook niet, dus daar zou ik een boek mee aandurven!
Wat vonden de auteurs zelf van deze leesclub? Melissa heeft al vaker met dit bijltje gehakt, maar Joris….is het ook voor hem voor herhaling vatbaar?
Joris:
Dit was mijn eerste ervaring met een leesclub en het moet gezegd worden dat ik het erg tof vond om deel te nemen. Het was erg leuk om te lezen wat de deelnemers van het boek vonden, niet alleen van het eindresultaat, maar ook van de kaft, de flaptekst, etc. Ook was het leuk om de verwachtingen te lezen in het onderdeel “voor het lezen”.
Over het algemeen is Meedogenloos enorm goed ontvangen. Dat doet een schrijver goed, maar om eerlijk te zijn vond ik juist de kritiekpunten interessant om te lezen. Uiteraard is er geen peil op te trekken, daar waar lezer A punt x vreselijk vond en lezer B geweldig, maar er kwamen een aantal dingen naar boven waar ik het, nu terugkijkend, best wel mee eens was en welke we mee gaan nemen naar een volgend boek. Want juist door de vele positieve reacties hier, hebben Melissa en ik besloten om nog een poging te wagen een boek samen te schrijven. Ik wil iedereen, waaronder de organisatie, van harte bedanken voor hun deelname en inzet.
Melissa:
Ik heb meerdere keren met een leesclub te maken gehad. Natuurlijk blijft dat spannend, want hoe word je boek be(ver)oordeeld? Met Meedogenloos was het helemaal spannend omdat ik die samen met Joris schreef. Over de cover kan ik volgens mij kort zijn: goedgekeurd! Superfijn.
Het is een keihard, meedogenloos verhaal en dan kunnen de meningen behoorlijk verdeeld zijn. Kritiekpunten begrijp ik. Die nemen we mee met ons volgende project. Er was niet veel ruimte voor diepgang, het verhaal dendert als een halvezool door. Veel actie, reactie. Toch is er met plezier (en enige afschuw) gelezen en is de leesclub positief.
Jullie zijn toppers, want meedoen aan een leesclub kost echt wel even tijd. Het boek lezen misschien niet, maar alles invullen natuurlijk wel. Wat een uitgebreide verslagen, fantastisch! Ik blijf het echt heerlijk vinden om tussendoor gedachten, speculaties en meningen te lezen. Feitelijk bezie ik mijn (ons) boek door de ogen van een ander. Altijd leerzaam.
Bedankt, lieve lezers! Liefs, Melissa
Veel positieve woorden! De leesclub is ten einde en Meedogenloos wordt uiteindelijk beoordeeld met afgerond 4 sterren! Deelnemers, ontzettend bedankt voor jullie inzet en enthousiasme! Theo/LetterRijn, nogmaals heel hartelijk dank voor de recensie-exemplaren! Joris en Melissa, dank jullie wel voor jullie input en natuurlijk jullie verhaal! Er wordt uitgekeken naar jullie volgende samenwerking…tot de volgende leesclub?
