Titel: 
De stilte van het water
Auteur: Norman Jansen
Genre: Roman
Uitgeverij: Futuro Uitgevers
Publicatiedatum: maart 2018
Aantal bladzijdes: 200
Recensie: Danielle
Norman Jansen is werkzaam voor de Koninklijke Marechaussee, en een expert op het gebied van mensenhandel en mensensmokkel. Met zijn gezin heeft hij langere tijd in het Caribisch gebied gewoond, waar hij vooral werkzaam is geweest binnen het domein justitie en opsporing. Inmiddels is hij terug in Nederland, heeft hij zich nu ook toegelegd op het schrijven van non-fictie.
De stilte van het water geeft een bijzondere inkijk in de schokkende wereld van de mensenhandel. Gebaseerd op waargebeurde feiten en deels autobiografisch, volgt dit verhaal het leven van een jonge moeder in haar zoektocht naar een veilig en beter bestaan voor zichzelf en haar gezin. De behoefte aan een normaal leven zonder gevaar, angst en armoede drijven haar regelmatig tot wanhoop.
Onbedoeld komt de moeder al snel terecht in de keiharde wereld van mensensmokkelaars, wordt ze uitgebuit, misbruikt en regeert de angst. Onderweg naar een beter leven moet ze, slechts in een fractie van een seconde, een haast onmogelijke keuze maken. Een keuze met desastreuze gevolgen voor zichzelf, maar zeker ook voor haar gezin.
De afgelopen jaren stond de media vol van berichten dat er weer een boot met vluchtelingen aan boord de kust helaas niet bereikt had en er hierdoor weer tal van slachtoffers waren gevallen. Je hoort de berichten wel en je betreurt ook alle slachtoffers, maar toch gaat het leven gewoon weer door. Totdat er opeens een foto van een klein jongetje, aangespoeld op het strand, de wereld shockeert.
Norman Jansen heeft met zijn boek De stilte van het water een verhaal neergezet waarbij je in eerste instantie nog niet helemaal de kracht van de werkelijkheid voelt.
Het verhaal van Ladymia komt langzaam op gang en het lijkt meer op een vertelling dan op een daadwerkelijk gebeurd verhaal. Dit slaat gaandeweg het verhaal helemaal om.
De ontreddering van het leven dat Ladymia leidt, grijpt je naar de keel. Als een verslagen persoon volg je haar, elke stap die ze zet in de hoop op een beter leven. Je ziet de betekenis van de cover met doodsangst tegenmoet. Een boot aangespoeld op het strand. Waar zijn de mensen die hierop hun toevlucht zochten naar een beter leven? Zijn alle pogingen en opofferingen die Ladymia heeft moeten doorstaan dan uiteindelijk toch allemaal voor niks geweest?
Nee lieverd, papa is even weg. We gaan papa straks weer zoeken,’ zegt ze tegen haar zoon, waarna ze haar verdriet probeert weg te slikken.
De stilte van het water is een confronterend verhaal over armoede, angst, corruptie maar ook over doorzettingsvermogen, liefde en hoop. Je wordt er wel even stil van zodra je het uit hebt. Mocht er via de media nog eens zo een bericht voorbij komen, we hopen natuurlijk allen van niet, zal je altijd terugdenken aan het verhaal van Ladymia. De vrouw die een betere thuisbasis zocht.
Ik geef De stilte van het water 4 sterren.
Danielle
