Titel: 
Zij die gaan
Auteur: Ingar Johnrud
Serie: De Broederschap #2
Genre: Thriller
Uitgeverij: Boekerij
Vertaling: Annelies de Vroom
Publicatiedatum: oktober 2017
Aantal bladzijdes: 491
Recensie: Miriam
Over de auteur
Ingar Johnsrud (1974) werkt als journalist bij een van de grootste Noorse mediaconcerns. Hij is een gedurfde, creatieve nieuwe stem in de Scandinavische crime en werd met Zij die volgen door critici geprezen als een schrijver die zijn lezers op het puntje van hun stoel houdt. Johnsrud woont met zijn vrouw en drie kinderen in Oslo.
Achterflap
In een ziekenhuis in Oslo komt hoofdinspecteur Fredrik Beier langzaam weer bij kennis. De boosdoeners blijken pijnstillers en alcohol, althans dat is wat de artsen hem hebben verteld. Een beproefd recept voor zelfmoord. Maar Fredrik zelf kan zich niets herinneren.
Even verderop wordt een weduwe vermist en in haar huis vindt de politie het stoffelijk overschot van een pas overleden man die meer dan twintig jaar geleden doodverklaard blijkt te zijn. In de tussentijd hebben de ratten in de riolen van Oslo zich gestort op een tweede lijk. Een tragisch verleden verbindt de twee, een verbond dat werd gevormd in de dagen na de val van de Sovjet-Unie. En nu is een in vergetelheid geraakt wapen in de verkeerde handen terecht gekomen – van iemand die zint op wraak en niets meer te verliezen heeft…
Als je het je werkelijk wil herinneren, dan is er geen reden waarom je geest op slot gaat. Je hersenen zijn slimmer dan jij.
Net als in Zij die volgen komt hoofdpersoon Frederik Beier in beeld op een moment dat het niet bijster goed met hem gaat. Hij wordt wakker in een ziekenhuis en heeft geen idee hoe hij daar terechtgekomen is. Er wordt hem verteld dat hij op straat is gevonden nadat hij drank en pillen met elkaar gemixt heeft, maar hij kan zich er niets van herinneren. Erg veel tijd om hierbij stil te staan heeft Frederik niet, want misdaad wacht niet.
Het kunstwerk is niets meer dan wat jij wilt dat het zal zijn. Net als jij. Jij zal zijn wat ik wil dat jij zult zijn.
Kafa Iqbal heeft voor het eerst de leiding over een politieonderzoek. Er wordt een weduwe vermist en in haar huis wordt een lijk gevonden. Even verderop vindt het team waar Frederik deel van uitmaakt een lijk in een put. Deze vondsten blijken slechts het topje van de ijsberg. Een ijsberg die in een razend tempo smelt als blijkt dat beide lijken iets gemeen hebben.
In Zij die volgen vond ik de schrijfstijl van Johnsrud erg houterig en stug en waren enkel de actiescenes op een vloeiende manier geschreven. In Zij die gaan is van houterig en stug geen sprake, integendeel, de schrijfstijl is absoluut prettig te noemen.
Johnsrud springt continu van het heden naar het verleden. Je moet vooral in het begin heel goed je aandacht erbij houden, omdat je anders al heel snel de draad kwijt bent, zeker met de hoeveelheid namen die voorbijkomt. Er worden verschillende verhaallijnen uitgezet en je vraagt je af hoe dat in vredesnaam bij elkaar gaat komen en in elkaar gaat passen, maar dat doet het zeker! Ook de personages hebben meer diepgang gekregen; met name Kafa is heel interessant. Wat is haar verhaal?
Leugen op leugen op leugen.
Politieke spelletjes, intriges, een losgeslagen huurmoordenaar, een dodelijk virus, er zitten vele lagen in het verhaal en hoewel Zij die gaan in principe een afgerond geheel is, merk je dat Johnsrud nog niet klaar is met Frederik en Kafa. Zij die gaan is veel beter dan de voorganger. De plot zit erg goed in elkaar en dat maakt dat ik zeker uitkijk naar het slotstuk in deze trilogie!
Spanning 3,5
Originaliteit 3,5
Leesplezier 4
Schrijfstijl 3,5
Psychologie 3,5
Plot 4,5
4 sterren voor Zij die gaan.
Miriam
