Titel: Ik ken je nog
Auteur: Alice Fokkelman
Genre: Thriller
Uitgeverij: Xander Uitgevers
Publicatiedatum: april 2018
Aantal bladzijdes: 240
Recensie: Danielle
Alice Fokkelman(1966) volgde een lerarenopleiding Nederlands en Engels. Ze begon in 2003 met het schrijven van korte verhalen, waarvan vele werden gepubliceerd en met lovende recensies werden bekroond. Alice werkt als Corporate Communicatie Manager. Ik ken je nog is haar debuut.
Manon heeft nooit iemand verteld over de jongen die haar jeugd gruwelijk verpestte. Maar nu lijkt het verleden haar in te halen… Vanaf de dag dat haar beste vriendin verhuist en de nieuwe buren hun intrek nemen, verandert het leven van Manon onomkeerbaar. Terwijl haar man aanpapt met de nieuwe buurvrouw, zinkt Manon dieper en dieper weg. Schuilt in buurman Wessel nog steeds de manipulator van vroeger of wordt ze geterroriseerd door waanbeelden in haar hoofd?
Ik ken je nog is een verslavende thriller vol psychologische spanning waarbij de woede, paniek en machteloosheid van de pagina’s afspatten. De lezer blijft zich afvragen wie het echte slachtoffer is.
Het is 1986 als het verhaal begint. Je maakt kennis met Manon als klein meisje die samen met haar buurjongen Wessel een soort van verstoppertje speelt. Al snel bekruipt je een gevoel van onmacht, verdriet en irritatie als je merkt dat Wessel wel een heel gemeen spelletje speelt.
Met die gegevens spring je over naar het heden waarbij Manon, inmiddels getrouwd met Jasper en waarmee ze samen een dochter Lotte heeft, afscheid neemt van haar overbuurvrouw Suzanne. De nieuwe buren staan al op de stoep waarbij Manon meteen het beangstigende gevoel krijgt als ze ontdekt dat dit haar oude buurjongen Wessel is.
Door middel van flashbacks worden de verhalen verteld over de pesterijen die Wessel vroeger met Manon heeft uitgevoerd. De psychologische spanning wordt opgevoerd waarbij je heel erg met Manon meevoelt wat ze allemaal vroeger heeft moeten doorstaan. Zeker omdat haar vader en anderen haar toen niet geloofde dat ze door Wessel gepest werd en nu nog steeds niemand aan haar kant staat. Er komen steeds meer aantoonbare bewijzen dat zelfs de volwassen Wessel nog steeds geen spat veranderd is. Maar is dat daadwerkelijk zo? Maakt Manon echt niet van een mug een olifant? Je blijft in tweestrijd door alle gegevens die er voorbij komen.
Een slachtoffer van pesten is als een vel papier dat wordt verkreukeld en weer wordt glad gestreken. De persoon wordt nooit meer zoals hij was, de kreukels zijn voor altijd.
Alice Fokkelman heeft een heerlijke schrijfstijl waarbij de woordkeuze steeds de juiste snaar weet te raken. Het onderwerp pesten is een helaas nog veelvoorkomend probleem in de samenleving en Alice weet dit op een sublieme manier te verwoorden. Je voelt de angst die Manon opnieuw moet beleven over alle pesterijen die ze vroeger heeft moeten doorstaan. Toch komen er ook momenten voorbij waar je je afvraagt of Manon niet soms een beetje overdrijft. Alice weet je tot aan de laatste bladzijde bezig te houden met deze vraag en waarbij je dan helemaal op het laatste moment nog even wordt verrast.
Ik ken je nog is een sterk debuut en hopelijk komen er nog meer van dit soort boeken van haar uit.
Ik geef Ik ken je nog 4 sterren.
Danielle
