Titel: De bloedzuiger
Auteur: M.P.O. Books
Genre: Thriller
Uitgeverij: E-Pulp Publishers
Publicatiedatum: 2005 en de herziene uitgave november 2017
Aantal bladzijdes: 256
Recensie: Manon
Auteur
Marco Books (1972) debuteerde in 2004 met Bij verstek veroordeeld. Naast zijn werk als schrijver was hij een van de vele mensen die aan de wieg stonden van thrillersite Crimezone.nl. Daarnaast publiceerde hij columns via ezzulia.nl en werkte hij als programmamaker bij een radiostation. Sinds zijn debuut werkt Books aan een reeks verhalen met in de hoofdrollen rechercheur Petersen van district Heuvelrug en zijn assistent Ronald Bloem. Door middel van zijn boeken wil de schrijver de ‘spirit’ van de klassieke detectives terughalen door ze een moderne invulling te geven. Zie ook: www.mpobooks.nl.
Achterflap
Het is de nachtmerrie van elke ouder. Het overkomt Peter en Antoinette. Altijd hebben ze hun vijftienjarige dochter op het hart gedrukt niet alleen over het fietspad door het bos te fietsen, op weg van huis naar school en andersom. Ze hebben haar gezegd niet van de route af te wijken en voor het donker thuis te zijn. Maar hun dochter heeft de goede raad in de wind geslagen en het is misgegaan. Rechercheur Petersen krijgt de opdracht uit te zoeken wie verantwoordelijk is voor dit drama. Maar ondertussen heeft hij heel wat aan het hoofd door de komst van een nieuwe collega die niet echt in zijn team past.
Spanning, humor en een bescheiden scheutje romantiek kenmerken dit tweede deel uit de serie over politiedistrict Heuvelrug. Nu verschenen als geheel herziene editie.
Mijn mening
De Bloedzuiger wordt verteld vanuit de diverse hoofdpersonen van het verhaal, daar zijn o.a. rechercheur Petersen, rechercheur John van Keeken, schooljongen Selyan en de ouders van Ragnhild, Peter en Antoinette. Het verhaal wordt daardoor van alle kanten belicht.
In het begin moest ik zeker in het verhaal komen, dat ik echt dacht gaat het nog wat worden met Bloedzuiger en ja, het gaat zeker wel wat worden!
Verwacht geen bloederige thriller, maar meer iets als een “Agatha Christie”, veel verhaallijnen die in eerste instantie niets met elkaar te maken hebben. Verdachten met een dubbele agenda, het slachtoffer die toch niet het lieve meisje was wat iedereen dacht en zelfs een agent die niet helemaal zuiver op de graad is.
Net voor het vuur van de fakkel de eerste haren begon te schroeien spuwde Van Keeken zo hard hij kon de lampolie in haar gezicht. Het vocht sproeide haar kant op, vatte vlam, zodat er een enorme steekvlam ontstond die haar hoofd in een vurige wolk omvatte.
Ondanks dat dit een tweede deel is, is het absoluut goed los te lezen. Ik heb zeker genoten van dit boek, ook omdat het zich in Nederland afspeelt. Books neemt de tijd voor dialogen, wat prima is, maar daardoor gaat wel de vaart een beetje uit het verhaal. Het is een herziene uitgave, ik had dan ook de technologie van anno nu meer in het boek verweven. Wie weet tegenwoordig nog wat een telefoonketen is? Absoluut jammer dat de schrijver dat niet heeft gedaan, dat had het boek minder ouderwets doen lijken. Wellicht een idee voor de volgende uitgave?
Ondanks dat heb ik wel genoten van het boek, moest ik zeker nadenken over wie het had gedaan en was het einde zeker verrassend. Aanrader voor de liefhebbers van de klassieke detectives.
Spanning: 3
Plot: 3
Leesplezier: 3
Schrijfstijl: 2,5
Originaliteit: 3,5
Psychologie: 3,5
Eindscore: 3,5 ster
Manon
