Titel: De slapende prins
Auteur: Melinda Salisbury
Serie: Dochter van de Zondeneter #2
Genre: Young Adult
Uitgeverij: Clavis
Vertaling: Margot van Hummel
Publicatiedatum: november 2017
Aantal bladzijdes: 383
Recensie: Manon
Auteur
Melinda Salisbury is een young-adult schrijfster en woont aan de ooskust in Engeland. De vergiftigde gave is haar eerste boek en was in Groot Brittannië in 2015 het best verkopende young adult debuut en gelijk genomineerd voor diverse prijzen. Ze houdt van reizen, avonturen en middeleeuwse kastelen. (bron: www.melindasalisbury.com)
Achterflap
Sinds haar broer Lief verdwenen is, heeft Errin het erg moeilijk. Ze moet voor haar zieke moeder zorgen en illegale kruiden en drankjes verkopen om het hoofd boven water te houden. Maar dat is nog niets in vergelijking met de dreiging die haar boven het hoofd hangt nu de wraakzuchtige Slapende Prins wakker is geworden. Er breekt oorlog uit. De mysterieuze Silas is de enige die haar wil en kan helpen. Als hij ook verdwijnt, is Errin op zichzelf aangewezen. Ze trekt het hele land door om zichzelf en haar moeder in veiligheid te brengen. Maar wat ze uiteindelijk ontdekt, doet haar wereld op zijn grondvesten schudden…
Mijn mening
Op de achterflap gelezen dat het verhaal over Errin Vastel gaat, de zus van Lief (de bewaker van Twylla, de dochter van de zondeneter uit deel 1), maar ergens was ik wel teleurgesteld omdat ik vond dat Twylla’s verhaal nog niet af was. Uiteraard begonnen aan deel 2 van deze trilogie en Errin vind ik zo mogelijk eigenlijk nog leuker dan Twylla. Ze verzorgt haar zieke moeder door medicijndrankjes (Errin is apotheker in opleiding) te verkopen aan haar vriend Silas. Wiens gezicht zij trouwens nog nooit heeft gezien, deze zit onder een grote kap, maar op de een of ander manier voelt hij vertrouwd voor haar.
De Slapende Prins (van wie iedereen dacht dat het een mythe was) is ontwaakt en heeft Lormere al veroverd. Tregellië, waar Errin woont in het dorpje Almyck, een grensplaats bij Lormere, is het volgende land waar hij de oorlog aan verklaart. Errin moet verhuizen, maar dat kan niet door haar zieke moeder. Wanneer haar moeder gevangen wordt genomen en Errin kan ontsnappen, trekt zij erop uit om de persoon te vinden die haar kan helpen met haar moeder. Tevens wordt duidelijk wie haar vriend onder de kap, Silas, is. Tijdens haar zoektocht leert Errin ook Dimia kennen, de bediende van het Kasteel uit deel 1, maar is zij wel een bediende? Of toch niet?
Ik sluit de voordeur en loop naar Silas, die geknield naast een man zit, althans ik denk dat het een man is. Zijn gezicht ziet eruit als een plak rauw vlees. Zijn neus is over zijn gezicht uitgesmeerd, een kaak hangt slap, zijn haar is doordrenkt met bloed.
In het begin was het verhaal soms wat onduidelijk. Er werden diverse personen geïntroduceerd, maar tijdens het lezen ging het verhaal zichzelf vertellen en wordt het duidelijk. De schrijfstijl van Melissa is heel beeldend. Zij vertelt veel over het land Tregellië en de steden waar Errin komt. Eigenlijk had ik wel prettig gevonden om voorin het boek een kleine kaart van Lormere en Tregellië te hebben, dat had het voor mij sprekender gemaakt. Alleen jammer dat het einde voor mijn gevoel een beetje werd afgeraffeld, daar was meer uit te halen qua spanning. Desalniettemin spannend genoeg om uit te kijken naar deel 3, hoe het verder gaat met de diverse hoofdpersonen uit deel 2 en misschien ook wel uit deel 1…
Spanning: 3,5
Plot: 3,5
Leesplezier: 3,5
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4
Psychologie: 3,5
Eindscore: 3,5 ster
Manon
